Donderdag 2 september was een mooie dag voor de muziekliefhebbers van Groningen: Na bijna een jaar stilte is er weer leven in Simplon Up. Al is het nog wel met de nodige coronamaatregelen. Zo is het nu niet Up in Simplon, maar is er beneden in de grote zaal een chille coronaproof 'seated area' gemaakt. De eerste Simplon Up van 2021 beloofde een mooie te worden met De Nachtwinkel en Staatseinde als hoofdrolspelers. Dj Lorakel verzorgde de muziek tussen de optredens door.

De Nachtwinkel

© Melissa van Koldam

Is het alweer tijd voor pepernoten?!
Wie al vroeg in de zaal aanwezig is, ziet een naakte opblaaspop onheilspellend de zaal in staren. Dat belooft wat. Wanneer De Nachtwinkel getooid met een Ku-Klux-Klan masker de zaal inkomt terwijl zijn compagnon in varkensmasker pepernoten uitdeelt op het liedje “Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht”, is de toon gezet: deze show is niet voor tere zieltjes.

Als de pepernoten zijn uitgedeeld en het gebed naar Allah met een danssessie is voltooid,  zet dj knecht Richard Barock (bekend van Colds) De Tirade van de Nachtclub in. De show is begonnen. Nachtwinkeleigenaar Ruben Huizing loopt tijdens de show intimiderend door het publiek en probeert vooral ongemakkelijke momenten uit te lokken bij het publiek. Hier slaagt hij uitstekend in. Hoewel de draad van de microfoon af en toe blijft haken en voor ongemak bij de zanger zelf zorgt.

Adempauze
De Nachtwinkel heeft uitstekend over de show nagedacht. De elektronische nummers vloeien geleidelijk in elkaar over en wanneer het publiek moet bijkomen van de schokkende teksten, zijn er luchtige intermezzo’s die wat ademruimte bieden. Toch komen deze intermezzo’s af en toe wat random over, zo wordt er gedanst op het Duitse nummer Heidi met een simpele danschoreografie. Het voegt weinig toe aan de show behalve een lach voor het publiek om even op adem te komen.

Theater
De show heeft veel theaterelementen die in deze seated show ontzettend goed overkomen. Ruben Huizing vertolkt zijn tekst op verhalende en theatrale manier. Hij loopt door het publiek, kruipt over de grond, bedrijft de liefde met een opblaaspop en waant zich meerdere malen Jezus Christus. Het randje wordt niet alleen opgezocht, hij wordt totaal verwoest. Hoewel de nummers vol horror en absurditeiten zitten, probeert De Nachtwinkel in elk lied een duidelijke boodschap te brengen. Hierin geeft hij bepaalde kritische blikken op de hedendaagse maatschappij. Het is aan de luisteraar zelf om deze er goed uit te vissen.

Krankzinnig of geniaal?
Ondanks de bijzondere producties en de volledige overgave van De Nachtwinkel is de mix van het geluid in de zaal niet heel erg goed. De zang lijkt ver boven de muziek uit te komen, hierdoor komt de muziek niet altijd even lekker binnen. Toch zit de sfeer in de zaal er goed in en is het publiek betoverd door de krankzinnige performance van De Nachtwinkel. Er zijn veel elementen in de show om op te noemen, maar eigenlijk zou je zelf een keer naar een show van De Nachtwinkel moeten gaan om verrast te worden.

Staatseinde

© Melissa van Koldam

Star Trek
Na het geweld van De Nachtwinkel is het tijd voor Staatseinde. De band lijkt met hun neonoranje met zwarte outfits rechtstreeks uit de controlekamer van een ruimteschip uit Star Trek te komen. Wanneer de band begint te spelen komt de elektronische muziek mooi tot zijn recht omdat het live gespeeld wordt. De sound is in your face en nodigt uit om te dansen. De zang is echter onverstaanbaar onder alle effecten en het muzikale geweld. Ook komt het eerste nummer wat passief over in vergelijking met de bewegelijke show van De Nachtwinkel. Gelukkig komt hier met het tweede nummer direct verandering in en zanger Der Neo de hele zaal door rent en springt. Op een gegeven moment staat Der Neo zelfs op de dj-tafel van dj Lorakel.

Overtuiging
Muzikaal gezien zitten de nummers tiptop in orde. De mannen gebruiken diverse synthsounds en de beats nodigen uit om te gaan dansen. Toch weet de show niet helemaal te overtuigen. Ten eerste is Staatseinde geen band waarbij je moet gaan zitten. Ten tweede is er visueel iets aan de hand. De setting is erg donker en er is veel rook,. Daarnaast is het geluid zo slecht dat de zang onverstaanbaar is: in welke taal er gezongen werd en of dit meerdere waren bleef bij het publiek onbekend. Zanger Der Neo geeft ook bij de geluidsmensen aan zichzelf niet te kunnen horen, waarop gereageerd wordt door het volume van de muziek nóg harder te zetten.

De Pareltjes
Van de nummers die wel goed te onderscheiden zijn tussen het gedruis, zitten een paar opvallend goede liedjes. Bijvoorbeeld Blaue Augen en Ruimte-Issues. Dit waren dan ook de nummers die beter te verstaan zijn in de refreinen. Wanneer het geluid iets beter is, gaat de band ook meer los. Er zit ook veel humor in de performance van de band, dit is terug te vinden in de muziek, de kleding en de performance van de zanger wanneer hij bijvoorbeeld naar de bar rent en hij een bestellende toeschouwer laat schrikken.

De koek is op
De koek lijkt aan het (vermeende) einde een beetje op bij het publiek. De band kondigt desondanks een ongevraagde toegift aan, en slaat hiermee de plank volledig mis. De band lijkt het publiek niet goed te lezen met deze toegift van drie nummers lang. Desondanks slaat het laatste nummer wel goed aan en weet Staatseinde hiermee het laatste beetje energie in de toeschouwers weer naar tevoorschijn te halen. Alles gaat toch nog even los.

Eindoordeel: hoewel de potentie van Staatseinde makkelijk te zien is, weet de band in Simplon door meerdere factoren niet te overtuigen.