Als Liza Dries zich voor de microfoon installeert wordt het stil in de zaal. De in Keulen gevestigde zangeres start a capella en verrast de aanwezigen met een mooi gezongen Engelstalig liedje. Deze wordt meteen gevolgd door een Nederlandstalig liedje. Het publiek is meteen enthousiast over haar zachte stem en applaudisseert luid. De achtergrondmuziek wordt voortgebracht door een sampler die Liza zelf bedient en waarmee ze tijdens het optreden wat experimenteert. Zo kan het dat ze af en toe ook meerstemmige zang laat horen. Haar stem en uitspraak doen soms wat lijzig aan. De trage, atmosferische liedjes versterken dit. Haar stemgeluid komt veel beter tot z’n recht in de songs met meer beweging en potentie. De afsluiter is het meest een geheel en maakt het meeste indruk. Na luid gejoel van het publiek, waarin zich duidelijk een aantal fans bevinden, keert de zangeres terug naar het podium voor een toegift. Op haar elektrische gitaar begeleidt ze zichzelf op een laatste, Nederlandstalig nummer.
In de sfeervol ingerichte benedenzaal van Simplon hangt een goede sfeer. Behoorlijk wat mensen zijn al gezeten aan de tafeltjes met mooie waxinelichtjes rondom het bescheiden podium. Op de achtergrond draait dj Neon Wasabi relaxte deuntjes. Tijdens deze Simplon Up staan zangeres Liza Dries, liedjesschrijver Huub Prins en synthpopduo Breekbaar op het programma. Drie nieuwe talenten, die geluid maken in verschillende genres en vanavond hun prille tunes ten gehore brengen.
Experimenteren met de sampler
Jaren tachtig vibe
Een biertje later is het tijd voor heel wat anders. In de trant van Doe Maar geeft de schrijver van Nederlandstalig popliedjes Huub Prins een vermakelijk, maar wat vlak optreden. Met teksten als: “Als je alles weer vergeet, heeft het dan überhaupt zin om bij de les te blijven?” neemt hij het publiek mee in een coole jaren tachtig vibe. Zonder podiumangst danst hij sierlijk heen en weer, trekt hij zijn bloesje uit en speelt hij tijdens het zingen met de mensen in de zaal, die er enthousiast op reageren. Ook hij bedient tijdens het zingen een sampler. Af en toe klinkt er iets moois in de muziek, zoals een mondharmonica. Maar de zang is, zeker tijdens zijn geschreeuw, soms slecht te verstaan en na het zoveelste nummer slaat de eentonigheid toe. Ook als een collega zich bij hem op het podium voegt om een paar liedjes mee te zingen. Het muzikale repertoire dat verscheen op zijn albums Buitenspelen en De Rat is aanzienlijk, maar de show in Simplon mist melodie en balans. Met wat meer humor, pit en een vrolijker timbre zouden Prins’ liedjes meer in hun element zijn.
New-wave-achtige synthpop
In het laatste optreden vanavond vermaakt het maffe duo Breekbaar de zaal met new-wave-achtige synthpop. De act maakt als eerste vanavond gebruik van muziekinstrumenten. De toetsenist laat in een pyjama-achtige outfit bossanova-achtige tonen horen waarop de spoken wordzanger in pak druk rondjes door de zaal rent en poëtische teksten uitkraamt. De sound en het idee doen direct denken aan Elektropoëzie. Het publiek blijft ook nu enthousiast en fluit vrolijk mee. Met liedjes als Nachtautomaat neemt ook deze act je mee terug naar de jaren tachtig. Door het gebruik van de synthesizer hebben de nummers in deze show echter wel melodie. Ook horen we house en gooit de zanger de heupjes los, tot hij hakkend en dansend een einde maakt aan de derde editie van Simplon Up. Terwijl het publiek “Alfaman” joelt gaan de lichten weer aan en is het tijd om nog even na te genieten van deze toffe avond, terwijl de dj de laatste minuten soepeltjes elkaar lijmt.