Het Pagefestival uit Stadskanaal, wie kent het niet? Veel lokale bands, maar ook bands buiten de regio hebben op het podium gestaan. Het driedaagse festival wat plaats zou vinden op 18 t/m 20 juni dit jaar wordt een jaar uitgesteld. Wat doet dit met het bestuur en zijn vrijwilligers? Nico Wiersema, de voorzitter van het Pagefestival schrijft hierover in de maandelijkse column van 3voor12 groningen.

Het verlangen was groot

In 2021 gaan we zeker weer los, dacht ik. Helaas ook dit jaar weer geen Pagefestival in Stadskanaal. Vorig jaar rond deze tijd was organisatorisch alles al in kannen en kruiken. De programmering was rond, subsidieaanvragen waren toegezegd. Voor wie nog nooit op het Pagefestival is geweest, het is een gratis toegankelijk evenement. Al meer dan dertig jaar betalen bezoekers geen entree. Het festival wordt financieel mogelijk gemaakt door subsidies, sponsoring en drankomzet. De organisatie van het festival ligt al vanaf het begin, de eerste editie was in 1988, in handen van vrijwilligers. We zijn altijd onafhankelijk geweest. Geen invloeden van agentschappen of commerciële evenementenorganisaties. Pagefestival, voorheen Pagepop is puur, rauw en ongepolijst. In de beginjaren vooral veel zuipen en roken (en niet alleen sigaretten), opgetuigd door harde muziek van bands uit de regio zoals The Wild Bunch, The Crocats, Hell On Wheels, Jewel en So What en nog veel meer.

Pagepop groeide in de jaren negentig uit tot een begrip in de Kanaalstreek. Gratis festivals hebben één hele belangrijke tegenstander: het weer. En we hebben nogal wat regenfestivals gehad. “Who stops the rain?”, werd menigmaal gezongen vanaf het podium. Je hebt als organisator twee zaken waar je je druk over maakt wanneer je een gratis evenement organiseert met af en toe slapeloze nachten: krijgen we de begroting rond en wat doet het weer? Om een idee te geven: met een zonnetje en aangename temperaturen is de drankomzet wel vijf maal hoger dan bij een regenfestival. Waarom dan geen kaartverkoop? Filosofie of visie, het is bij ons gewoon het idee. Waarom betalen als het ook gratis kan? Maar het brengt wel kopzorgen met zich mee.

In de jaren negentig was ik nog gewoon bezoeker van het festival. Het maakte mij niet zoveel uit of de zon scheen of de regen met bakken uit de hemel viel. Het was een feest van herkenning. De sfeer, entourage en het treffen van oude bekenden. En toch ook wel met ‘grote’ namen als Hallo Venray, The Watchmen, The Scene en Skik. En niet te vergeten Jammah Tammah. Terwijl je om je heen de programmering van de grote festivals ziet mee manoeuvreren met de smaak van de tijd is Pagepop altijd zijn roots trouw gebleven. Mojo moest in de jaren tachtig ingrijpen bij Pinkpop. Programmering veranderde, werd toegankelijker en de grootsten der aarde traden op. Beleving is volgens mij belangrijk, hoe ervaar je een concert of festival. Ik kan enorm genieten van optredens van bands in allerlei kroegen en clubs in de stad Groningen. Dat is een way of life die er nog steeds in zit bij iemand die puberde in de jaren zeventig.

Pagefestival

Een gratis cultuurfestival voor jong en oud in Stadskanaal, waar veel verschillende stijlen van muziek, waaronder indie, pop, rock, punk enelectro stevig aanwezig zijn. Een traditie die al sinds 1988 wordt voortgezet, waar lokaal talent kan bloeien en oude bekenden elkaar regelmatig tegen het lijf lopen.

Een festival waar de dranken en spijzen rijkelijk vloeien en de muziek de hele dag doorlopend wordt gespeeld door talentvolle muzikanten uit Stad en Ommeland, maar ook uit de verdere streken van Nederland.

www.pagefestival.nl

Bij de 26e editie van Pagepop werd ik gevraagd om mee te denken met het toenmalig bestuur. Pagepop was toen nog een evenement van één dag op de zondag. In die tijd had ieder bestuurslid een stem in de programmering, Er werden lijstjes gemaakt en er werd democratisch gekozen welke artiesten werden uitgenodigd. Na de 26e editie stopten alle leden van het bestuur. Met verbazing zag ik de kwetsbaarheid van de stichting in. Men stopte, maar er waren geen opvolgers. Hoe nu verder?

Een aantal vrijwilligers heeft de organisatie opgepakt en een nieuw bestuur gevormd. Nieuwe mensen, nieuwe ideeën. Van één dag naar twee dagen. Niet alleen muziek, maar ook andere vormen van kunst zoals poëzie, beeldende kunst en straattheater. Aankleding kreeg meer aandacht. Ouders konden hun kids meenemen. Van één podium naar drie podia. De structuur van het festival werd aangepast door het vormen van commissies. Pagepop werd Pagefestival. En de formule sloeg aan. Elk jaar konden we meer toeschouwers verwelkomen. Plannen genoeg. Van twee naar drie dagen, dag camping erbij. En toen sloeg de pandemie toe. Mijn laatste concert was The Jesus And The Mary Chain in Tivoli Utrecht. En in mijn bureaula liggen nog verschillende toegangskaartjes van allerlei uitgestelde concerten. Het komt allemaal wel weer. Maar je beseft nu heel goed hoe waardevol cultuur is, nu je het mist. En zodra het weer mogelijk is, gaan we weer cultuur snuiven. En met de belofte van een prachtig Pagefestival 2022 in het vooruitzicht. En net als een eeuw geleden komen na de Spaanse griep de Roaring Twenties.