Mannen en vrouwen in oranje hesjes en helmen, verkeersborden, voorwerpen met kleuren die afsteken tegen de blauwe lucht: is er werk aan de weg of is Het Kanaal bezig de boel op stelten te zetten? De ouderen kijken vol verwachting naar de werkzaamheden. Wanneer ze met een klassieke opwarming van de blaasinstrumenten beginnen, ontsnapt er een diepe zucht uit een vrouw links van me. “Dit hebben we nodig!” roept ze door de muziek heen. De muziek klinkt over het dak en krult de mondhoeken van tien gepensioneerde vrouwen en mannen omhoog.
De Iraanse zangeres Sanam Tahmasebi geeft met haar elegante accent een bijzondere sfeer aan de oud-Hollandse liedjes. Wanneer Het Kanaal Daar bij de Waterkant begint te spelen, merk ik dat zelfs dementerende ouderen meezingen. “Het is zo’n dankbaar publiek,” vertelt Sander Koning, één van de Homo Universales van Het Kanaal, “Met sommigen kregen we in eerste instantie geen contact, maar zodra we begonnen te spelen kwam er ineens een blijk van herkenning. We merken dat je met de muziek van toen een diepe emotionele impact kan maken. Tegenwoordig worden deze oud-Hollandse liedjes weinig gespeeld of geluisterd, terwijl het schitterende stukjes Nederlandse cultuur zijn. Ik hoop dat we daar met onze eigen bewerkingen van deze liedjes wat nieuw leven in kunnen blazen.”