De draaitafel ontbreekt, en de samples zijn subtiel. Toch kun je het groovende driemanschap Waan van de Dag een hiphop act noemen, alleen dan niet heel erg standaard. Er wordt op de eerste EP uit verschillende muzikale vaatjes getapt. Maar uiteindelijk zou je het geluid nog behoorlijk consistent kunnen noemen. We luisterden naar EP Een en stelden onszelf de vraag: hoe ongewoon is Waan van de Dag?

Wie, wat, waan?

Waan van de Dag is een trio. Jan Bart Leeuw speelt de bas, Jannik Zijlstra drums, en Arnoud Berkepas is verantwoordelijk voor de vocalen. De act is vanaf 2017 actief en omschrijft de eigen muziek als groovende energieke hiphop met allerlei alledaags ongewone muzikale uitstapjes. De eerste EP kent vijf nummers. Dat is inclusief een intro, uitgesproken door Willem Hemmen. De EP is opgenomen in het plaatsje Een in Drenthe. Hetgeen de titel dubbelzinnig weet te verklaren.

Avontuurlijk en traditioneel

Na het intro volgt het nummer De Boer Ploegt Voort. Meteen de meest avontuurlijke track van de EP. De vocale uiting van Berkepas is hier als het ware spoken word te noemen. De muziekstijlen vliegen je verder om de oren. Je herkent reggae en jazz bijvoorbeeld. Naar aanleiding van deze track zou je niet direct denken te maken te hebben met een hiphop act. De instrumentatie is dus niet specifiek des hiphops en de bijtende gesproken voordracht zet je wat dat betreft ook lekker op het verkeerde been. Met het volgende nummer, Tegenpolen, ervaar je meer de rechtlijnigheid qua opbouw van het nummer. Vanaf nu is de typering van groovende energieke hiphop meer duidelijk, en wordt het verder op deze EP zelfs consistent.

Bijtend brouwsel

Het volgende nummer, Hebben Om Het Hebben, is een solide brouwsel van rockende jazz hiphop. Het refrein rolt lekker je langetermijngeheugen in. Je gaat echter na het vierde nummer wel een beetje op je honger zitten, het is nu wachten op een explosie. Een finale alstublieft. Ondanks het rustige begin ontvlamt het laatste nummer - Beetje Geïrriteerd - gelukkig dan ook. Een geuite irritatie wordt een intense frustratie, en dat hoor je. Wat nou, een beetje geÏrriteerd? De zinsnede “Duw me niet want ik sta te dicht bij de rand” nodigt uit tot steeds hartstochtelijker mee schreeuwen. Bij uitstek lijkt het werk op deze EP goed te gaan gedijen op een festivalweide, maar met name Beetje Geïrriteerd zal de boel in vuur en vlam kunnen gaan zetten.

Ongewoon, maar dan wel gewoon goed

Wellicht is de muziek van Waan Van De Dag eerst ongewoon en even wennen. Maar naar verloop van tijd overheerst de logica van het concept en ervaar je het geluid van de act als uitermate consistent. Ongewoon, maar dan wel gewoon goed. Van de teksten kun je zeggen dat deze de maatschappij een spiegel weten voor te houden. Gezien de onderwerpen zijn het de alledaagse dingen die het doen op EP Een. Echter wordt alles minder volgens de algemeen heersende norm en de huidige muzikale trends neergezet. Dat is zeer aantrekkelijk en eigengereid te noemen. Een kniesoor kan de kanttekening daarbij wel plaatsen dat voor de avontuurlijke luisteraar alle elementen van het brouwsel nog te herkenbaar zijn. Er is goede chemie, maar nog geen uitzonderlijke alchemie. Anderzijds valt er weinig te klagen, de lat hoeft ook niet te hoog: EP Een is gewoon een interessante en plezierige luisterervaring.