In 'een duik in de platenkast van' vragen we elke maand een pure muziekliefhebber naar de meest speciale platen in zijn/haar verzameling. Op advies van Merlijn Poolman zijn we in gesprek gegaan met Tom van Ulsen. Bij hem zou je veel techno verwachten. Maar het blijkt dat dat niet het enige is wat Tom weet te triggeren.

Waar ben je mee opgegroeid?

"Het begint met Amerikaanse hiphop. Denk aan 2Pac en heel veel Dr. Dre. Deze muziekstroom was voor mij de basis waarmee ik me kon identificeren. Dit klinkt wat gek, gezien het feit dat ik een hele fijne jeugd had, en ik groeide op in een fijne wijk. Maar het rebelse van de muziek voelde ik wel sterk. Dat was als het ware de trigger voor mij. Oude hiphop staat ook veel aan thuis, ook nu nog. We hebben tegenwoordig een oude auto daar kunnen alleen maar cd’s in, dan komt al die oude meuk weer voorbij. Heerlijk is dat.” 

De rapformatie Opgezwolle was voor de jonge Tom uiteindelijk het allerbelangrijkst. “Het album Spuugdingen Op De Mic was in één keer raak. Het was heel belangrijk voor mij. Op dat moment stond ik open voor Nederlandstalige hiphop. Hier hoorde je iets eigens en vooral geen 'gemaakte' gangsterrap. Tegelijk rond mijn dertiende raakte ik geobsedeerd door hardcore. Eerst de meer mainstream hardcore van begin van de jaren nul, zoals Noize Suppressor, Tommyknocker, E-noid, Meagashira, en eigenlijk alles van Ruffneck’s Enzyme label en Promo’s The Third Movement. Dit werd snel overspoeld door Industrial, zoals het oudere werk van Armageddon Project, Mindustries, Peaky Pounder, en Hellfish.”

Tom van Ulsen

Als je aan Tom vraagt wie hij is, dan krijg je het volgende antwoord: “ik ben in de eerste plaats een raver, ten tweede een dj, en ten derde een ondernemer.” Als de bekende dj UlsT gaat hij graag zelf los tijdens zijn techno sets, maar verder is hij ook hoofdprogrammeur van Paradigm - de club waar muziek, kunst en creativiteit centraal staan om een totaalbeleving te creëren. De liefde voor muziek is groot, alsmede zijn vinyl collectie. Het concert van zijn leven kende een behoorlijk divers muzikaal programma. Tegenwoordig identificeert hij zich vooral met techno. Dit gaat van dub-techno en van wat grimmige dystopische geluiden, tot aan ouderwets knallen op jaren negentig platen.

© Melissa van Koldam

Wat is je favoriet van een Groningse artiest?

“Dat is voor mij echt Dither. Ondanks dat ik de jongens van Noisia elke keer weer verbazingwekkend in hun sound vindt. Ze behoren wat mij betreft wellicht zelfs tot de groten der aarde. Ik kan echter nog meer mijn ei kwijt in het geluid van Maarten.”

Tom leerde Dither muzikaal en persoonlijk kennen toen deze nog onder de naam Fraction optrad, in 2004. “De diversiteit die hij in zowel zijn oudere album Broadband Noise en later in Tools of Demolition laat horen spreekt mij mega aan! Verder is er veel muziek van hem die het grotere publiek niet kent waarin hij dezelfde brede oriëntatie laat horen.” 

Wat is de vreemde eend in de bijt?

“Op advies van Dither ben ik naar een optreden van Marc Rebillet gegaan. De combinatie van muziek en comedy spreekt me heel erg aan. Van hem zie ik veel live dingen online. Hoe hij met het publiek weet om te gaan is helemaal fantastisch.”

Een andere openbaring voor Tom is Celeste, de r&b zangeres: “Celeste was voor mij dé ontdekking van Eurosonic 2019. Het was doodstil in de Stadsschouwburg. Ze doet me af en toe wat aan Amy Winehouse denken. Ik ben zo blij en voel me gezegend dat we haar hier in die setting hebben kunnen zien spelen.” Hij draait van Celeste graag het Not Your Muse album: “Haar teksten zijn sterk en haar zang is heel goed.”

Wat zou meer waardering mogen krijgen?

“Ik heb er lang over na zitten denk, maar kom toch uit op Speedy J.” “Hij heeft heel veel gedaan, van dikke house tot snoeiharde techno. Ook al is hij een grote naam in de techno, toch wordt hij nog niet genoeg op waarde geschat. De manier waarop hij zich profileert, in zijn tracks en in zijn dj set, dat is uniek. Zoals hij start in een set, dat kan dan even een opbouw hebben. Maar als er dan na een aantal minuten het karakter erin zit, dan knalt hij ergens heen, dat gaat de hoogte in, en dat wordt een flatline tot aan het einde. Of het nou één uur duurt of veel langer, die lijn kan alleen hij. En dat is ongekend, dat geeft kippenvel.”

© Melissa van Koldam

Waar zou je nu meteen afscheid van kunnen nemen?

“Er is eigenlijk vrij weinig muziek die ik ooit heb omarmd die mij nu helemaal niks meer doet. Ik schaam me niet voor de muziek die ik ooit eens waardeerde en nu wat minder.” 

Toch is er iets waar Tom wel zonder kan: “Af en toe luister ik random naar de radio. Wat me opvalt is de huidige trend om gebruik te maken van de succesformule van oude liedjes. Een negatief voorbeeld is het nummer Some Say van Nea. Hoe haal je het in je hoofd de melodielijn van I Am Blue van Eiffel 65 te pakken? Dat je dat zonder gêne uitbrengt? Het blijft catchy, maar een kritische houding ontbreekt.” 

Bij wie moeten we de volgende keer in de kast duiken?

“Chris Vos, hij kan boeiend vertellen over muziek. Zijn dj naam is Christian Thomas. Niet alleen is hij dj, hij is ook betrokken bij Relate Radio.”