Het was de dag waar velen in Groningen reikhalzend naar uitkeken: het eerste concert in Vera sinds de zomer. Als onderdeel van het Testen Voor Toegang-experiment van de overheid mag de Groningse poptempel drie avonden muziek programmeren. De organisatie ging er duidelijk van uit dat het publiek na al die maanden wel toe zou zijn aan een beetje ontlading en programmeerde twee punkbands uit Groningen en Drenthe. De verplichte maatregelen als mondkapjes en zitplaatsen maakten het voor het publiek alleen wel een stuk lastiger om de opgekropte energie kwijt te raken: ze moesten zich duidelijk inhouden. Hetgeen zorgde voor een bijzondere ervaring.

Omdat deze avond bedoeld is voor Veranen (de dagen erna zijn voor clubkaarthouders en vrije kaartverkoop), heerst er een opgelaten sfeer. Velen hebben elkaar en het pand zelf al maanden niet meer gezien. De laatste avond dat Vera open was voor bezoekers was in september, meer dan een half jaar geleden. Dat dit weerzien na zo'n lange tijd nu gepaard gaat met afstand houden, mondkapjes en sneltesten voelt voor menigeen wat vreemd en onwennig. Desondanks voert de blijdschap dat er weer in goed gezelschap naar muziek kan worden geluistert de boventoon. Wat is het fijn om weer in de Vera te zijn.  

WieWatWaar?

Artiest: Skroetbalg

Voorprogramma: Litter

Locatie: Vera

Datum: 25 april 2021

Litter

Speciaal voor deze Vera-reünie zijn er twee lokale bands geboekt die de maandenlange stilte in de zaal professioneel naar de klote kunnen helpen. De eerste is de Groningse hardcorepunkformatie Litter. Op het eerste gezicht lijkt het een wat vreemde keuze om snoeiharde punk te programmeren voor een zaal waar het publiek moet (blijven) zitten. Een moshpit zou met de huidige omstandigheden in de ziekenhuizen hetzelfde zijn als dronken wildplassen tijdens een begrafenis: onverantwoord, smakeloos en ongepast. Het is dan ook het laatste wat je wil als poppodium. Om dan twee punkbands neer te zetten voor een groep Veranen die al meer dan een jaar geen moshpit in hun eigen kelderbar hebben kunnen bouwen, is op z'n zachtst gezegd dapper. 

In normale omstandigheden zou Litter zonder twijfel een grote kolkende massa teweeg kunnen brengen. De muziek is hard, heel hard. Die herrie is vooral te danken aan de vocalen, die geheel bestaan uit gegrunte zangpartijen. De half uur durende set lijkt bijna te bestaan uit een langgerekte schreeuw. Normaal zou je als bezoeker hierbij staan headbangen, hossen of moshen, maar met een zittend publiek krijgt de hardcorepunk van Litter een andere lading. Ten eerste voelt het vreemd om een groep van vijftig mensen bloedserieus naar gegrunte teksten te zien luisteren alsof het gaat om Bachs 147e cantate. De situatie staat haaks op het genre en alles wat erbij hoort, wat zorgt voor een vreemde, surreële ervaring. Daarnaast dwingt het je als luisteraar om beter te letten op wat er nog meer gebeurt naast het geschreeuw. Hierdoor vallen ineens de verrassend melodieuze, bijna catchy klinkende gitaarpartijen op. De eerste ervaring met punk tijdens een zittend concert is wel wat vreemd, maar op zich zo gek nog niet.  

Tekst gaat verder onder de foto

© Iris Luimstra
© Iris Luimstra

Skroetbalg

Bij Skroetbalg (Drents voor 'opschepper') is die ervaring niet veel anders, zij het in een iets mindere mate. Dat de teksten dit keer wel met enigszins verstaanbare woorden worden uitgesproken is daar voornamelijk een grote factor in. Niet dat het veel verstaanbaarder is dan bij Litter. De mannen van Skroetbalg maken hun muziek namelijk in onvervalst Drents. En hoewel het van oorsprong Drentse hart van de recensent daar wel harder van gaat kloppen, is het niet altijd even goed te volgen. Niet dat het veel afdoet aan de totaalervaring. De korte nummertjes zijn niet al te ingewikkeld en zijn in de refreinen prima mee te zingen. Vooral 'zomerhit' 'Bakkie De Man' en het lijflied 'Stompen In De Kroeg' resoneren prima. Ook hier is het voor de observator een tikkeltje vreemd doch zeer vermakelijk om het publiek met serieuze gezichten de Drentse no nonsense teksten van de drie mannen te zien verwerken. 

Achteraf was het duidelijk dat het voor velen lastig was om stil te blijven zitten bij de beukende muziek van Litter en Skroetbalg. Aan de andere kant voelde het ook erg lekker om weer eens muziek te horen die je thuis toch minder snel opzet. Want deze muziek hoort écht thuis in een plek als Vera. Wat dat betreft kan over de eerste proefconcerten gezegd worden: het experiment is geslaagd. 

© Iris Luimstra
© Iris Luimstra