De band Partiboi omschrijft zichzelf als electropop-sexy-punky-disco-band. Dat is een polonaise aan woorden zo achter elkaar, maar het klopt uiteindelijk wel. De band is ook niet per se voor één gat te vangen. Afgelopen september verscheen Supertight, de nieuwe single. Dit nummer smaakte naar meer, maar helaas ging het optreden in Vera afgelopen 29 oktober wegens de bekende omstandigheden niet door. Desondanks, of wellicht juist daardoor, hadden we ontzettend veel zin om af te spreken met deze superstrakke band voor een geanimeerde discussie.

Het geluid en de uitstraling

We spreken met Reyer Boxem (gitaar), Henk Veenstra (bas) en Anita Sferrazza (zang). Ze zijn sinds 2010 actief als Partiboi. Eerst was de band een trio, maar tegenwoordig is Corneel Canters ook van de partij, hij verzorgt het drumwerk tijdens de optredens. Daarvoor combineerde Anita de zang met het drumwerk. Anita: “Ik vond het fijn als drummer, want ik voel me eigenlijk niet een frontvrouw. Het is het veiligst om achter de grote bekkens te zitten. Maar wegens de nodige fysieke malheur kon ik niet meer drummen. Corneel is een echte drummer ook. Ik was meer een houthakker.”

De lichamelijke tegenslag werd wellicht wel een muzikale kans, het geluid werd op het podium strakker en voller. Henk: “Veel mensen vonden het veel beter geworden daarna, omdat de zang nu beter tot z’n recht komt.” Anita bevestigt dit: “De sound is meer gelaagd geworden, want ik speel er ook toetsen nu bij. Het is wel aantrekkelijker geworden uiteindelijk.” 

Al voelt Anita zich niet de frontvrouw, in reviews van live optredens wordt de energie en haar uitstraling, sinds ze vooraan op het podium staat, wel regelmatig bewierookt. “Op het podium ben ik wel iemand anders. Minder bleu”, zegt Anita hierover. “We spelen allemaal wel een soort van rol.” Qua energie op het podium gaat Anita ook erg diep: “Na elk optreden moet ik wel erg bijkomen. Ik krijg wel een adrenalinekick tijdens een optreden, maar daarna ben ik echt helemaal gevloerd.”

Het beste van Partiboi

Op het podium is Partiboi ijzersterk en daar wordt serieus hard gewerkt. Een ideaal optreden is als er lekker wat publiek is, maar het begint uiteraard met de eigen energie. Reyer: “Er moet niet te veel gemekker van te voren zijn, qua geluid bijvoorbeeld. Ik hoop trouwens nog wel een keer voor echt heel veel publiek te spelen.” Er wordt wel eens gezegd dat Partiboi een hele goede festivalband zou kunnen zijn. “We houden ons nog steeds aanbevolen daarvoor.” Reyer vermoedt heel sterk dat de band daar ook beter van kan worden. “We willen echt nog wel eens voelen hoe dat werkt met de muziek die we maken. Die is juist heel geschikt voor heel veel mensen. De muziek genereert een sfeer van gezamenlijkheid.”

“We hebben geen luistermuziek. Je moet het voor een publiek spelen.”

© Melissa van Koldam

Hoe je een zittend publiek toch kunt laten dansen

Het geplande optreden in Vera ging zogezegd niet door. Op dit moment is echter al wel een nieuwe datum bekend. “21 januari speelt Partiboi alsnog in Vera, hopen we”, geeft Henk aan. Anita: “Ik vond het wel moeilijk - wij allemaal wel - het idee dat je voor vijftig zittende mensen moet spelen. Dan ben ik niet op mijn best. Ik ben van mezelf dus vrij bleu en als je moet zingen en gek doen voor mensen die aan tafel zitten, dan vind ik dat heel eng.” Reyer: “Ik vond het eerst geen goed idee om te gaan spelen voor zo’n setting, maar Henk had al een paar concerten gezien - Henk is ons geweten - en hij vond het heel erg meevallen.” Henk: “Ik vond de optredens die ik zag best gezellig, met die tafeltjes. Een bruiloftsfeertje.” 

Het aanstaande Vera optreden, met een beperkt en zittend publiek, lijkt dus niet geheel bij de energie en de stijl van de band te passen. Reyer: “Maar we hebben al een list verzonnen.” Met gezonde sociale afstand wil Partiboi nog steeds de leukste band kunnen zijn. “We wilden iets anders doen binnen de mogelijkheden. Er kan iets anders gebeuren. We kunnen wel iets vertellen…”  Partiboi wil graag compenseren voor het feit dat je niet kunt dansen of voor een volle zaal kunt spelen. Als publiek kun je niks doen, en daar doet de band iets aan. De band wil gaan samenwerken met een veejay - Jan Klug - die dan beelden van dansende mensen op het podium gaat projecteren. Dat maakt het al een stuk levendiger.

Anita: “We hebben ook nog dansvideootjes van jaren terug. Opgenomen in De Viadukt, de oefenruimte. Dan hoor je achter de deuren andere bandjes spelen. En dan staan wij stiekem op de gang mee te dansen. Die zouden we ook kunnen gebruiken.” Ideaal gezien zou het publiek zelf ook kunnen meedoen. Reyer: “We wilden al een dansvloer creëren in de kelder van Vera voor één of twee personen. Met streaming en camera’s en dan zou dat op het podium geprojecteerd worden. Dan kun je vanuit de zaal één voor één naar beneden. Dat zou het levendig maken, en op zich ook wat absurd omdat je dan naar jezelf zit te kijken.” Partiboi gaat hoe dan ook duidelijk voor de publieksparticipatie. Reyer: “We hebben geen luistermuziek. Je moet het voor een publiek spelen.”

De nieuwe singles

In 2014 kwam het debuutalbum uit van Partiboi. Het heeft dus even geduurd voordat er weer nieuw materiaal was te horen. Reyer: “We hebben nu zes nummers opgenomen, het is de bedoeling dat die allemaal een bijbehorende clip krijgen. Elk nummer wordt uitgebracht als single.” “Tenminste, hoe dat dan tegenwoordig gaat. Het zijn geen fysieke singles meer natuurlijk. De release gaat via YouTube en Spotify, uitgesmeerd over een bepaalde periode.” Partiboi zou eerst één per maand doen, maar het is nu zo’n aparte tijd, het gaat nu anders. Maar het gaat zeker nog gebeuren. Anita: “We zijn nu druk bezig met de tweede videoclip.” Henk: “Dat wordt een Franstalig nummer.” 

Supertight was de eerste nieuwe single release. De clip is in mei opgenomen en in september is het nummer uitgebracht. Het is een opvallend sportieve clip. Anita zegt hierover: “Voor de clip bedachten we om wat sportieve bewegingen te maken.” Reyer: “We zouden het eerst in een sportschool doen.” Henk: “We hadden dat weken geregeld, met ook een echte lerares. Er zouden ook wat oudere mensen meedoen en de opname zou plaatsvinden op een zaterdag. Maar toen kwam die intelligente lockdown. Toen zei met name Corneel, dat we het eigenlijk niet zouden moeten doen. Achteraf wel verstandig natuurlijk, maar die vrijdag ervoor zaten we wel met het rotgevoel dat we het al wel wekenlang aan het voorbereiden waren geweest.” Een paar maanden later werd alsnog de clip opgenomen, maar dan anders. Bewust wordt in de clip afstand gehouden, je ziet iedereen apart van elkaar.

De consensus en het plezier

Niet alleen op het podium, ook in de oefenruimte is Partiboi ontzettend sterk. “Om daarna neer te zijgen op de vloerbedekking”, zegt Anita. “Van het het lachen”, vult Reyer aan. Henk: “We kunnen heel melig zijn in de oefenruimte. Met dingen die nooit een nummer zouden kunnen worden, of soms wel als aanzet.” Dat is eigenlijk een beetje waar de band aan kan zien of een nummer goed wordt ja of nee. Anita: “Als we er zelf heel goed om kunnen lachen, dan wordt een nummer goed.”

Het hoeft niet eens in de teksten te liggen, het kan ook om een raar geluidje zijn. Of een heel standaard jaren ‘80 rifje, dat dan toch in de muziek terechtkomt. Reyer legt uit: “We moeten het wel alledrie heel goed vinden. Er hoeft maar één iemand beginnen te mekkeren, dan doen we het niet. Dan roept er één bijvoorbeeld het woord ‘emo’. Dat woord is voor ons een soort fatwa.” Het moet gewoon licht blijven, het moet niet emotioneel zijn. “Dan kun je wekenlang proberen iets door te drukken, maar dan lukt het toch niet. Er moet een consensus zijn dat het goed is.” Anita: “Daarom duurt het wellicht ook zo lang voordat we nieuwe nummers hebben. Iedereen moet hetzelfde gevoel erbij hebben.”