"Ik zai Pekel nooit weer," voorspelde de 19-jarige Aaldrik Wijsbeek toen hij in 1939 werd gemobiliseerd vanwege de Duitse oorlogsdreiging. Helaas kreeg hij gelijk toen hij op 10 mei 1940 sneuvelde tijdens een bombardement. Nu, 75 jaar later, vormt Aaldriks voorspelling de basis voor het nummer waarmee de mannen van Swinder hem, en vele anderen die stierven tijdens de oorlog, herdenken. Het nummer weet de toon van het gevoelige onderwerp uiterst goed te raken zonder te dramatisch te worden. Ook de bijbehorende videoclip weet de weemoedigheid die vele jonge mannen in die tijd gevoeld moesten hebben toen de oproepbrief op de mat viel prachtig neer te zetten. Ik Zai Pekel Nooit Weer is een typisch Swinder-nummer zoals we dat kennen van o.a. Tot De Mörgen en Nijlaand. Maar wie er ook een vleugje Town Of Saints in weet te ontdekken zit ook zeker niet verkeerd. Zowel Heta Salkolathi als Harmen Ridderbos zijn namelijk veel betrokken geweest bij het nummer en de videoclip. Een prachtig Gronings eerbetoon aan de Groningse gevallenen van de oorlog.
Hoewel er voorzichtig al weer wat shows worden gegeven hier en daar, hangt bij vele artiesten de gitaar nog aan de muur. Nouja niet helemaal, want ook deze maand kwam er een enorme hoeveelheid nieuwe muziek uit Grunn. Zo kwamen er albums uit van o.a. Vikings in Tibet, Kayleigh Beard, en Avery Plains. Er kwamen daarnaast ook singles uit van Steernvanger, Swinder en Inge van Calkar, die er voor de gelegenheid ook nog een lekkere videoclip bij maakten.
Swinder - Ik Zai Pekel Nooit Weer
Avery Plains - SoOn
Soms krijg je precies wat je verwacht. SoOn van Avery Plains is zo'n geval. Het tweede album van de band is de gedoodverfde opvolger van Avery Plains en klinkt net zo indrukwekkend. Dat komt misschien ook omdat het ook een beetje meer van hetzelfde is, de muzikale insteek van de groep is overduidelijk niet veranderd. Hoewel de groep inmiddels is afgeslankt tot een viertal is het geluid op SoOn nog net zo overweldigend als op het debuutalbum. Hier hebben ze vooral het nog altijd indrukwekkende stemgeluid van Jurgen Veenstra voor te danken. Want ook op dit album zet hij een paar fikse vocalen neer. Die komen vooral in het eerste deel van het album tot hun recht in Two Sad Wings en A Song Of My Own Rising. Dit zijn sowieso de huzarenstukjes van het album, waar de balans tussen vermakelijke herrie en Veenstra's stem vrijwel perfect is. Voor de rest bestaat de plaat namelijk vooral uit gitaren, heel veel gitaren. Avery Plains heeft hiermee (tot nu toe) de Groningse rockplaat van het jaar neergezet.
Inge van Calkar - The Ocean Never Ends
Inge van Calkar did it again. Dat haar overgang van folk naar pop een gouden greep was, dat is allang bewezen. Het nieuwe geluid, dat begon met het in 2018 uitgebrachte album Reset, had even tijd nodig om tot zijn recht te komen maar leek met de singles Touchdown en Spinning Around tot volle wasdom te zijn gekomen. Maar beide leggen het toch af tegen The Ocean Never Ends, waarmee Inge zichzelf weer weet te overtreffen. Dit komt vooral door een magnifieke combinatie van ingetogen synths en bescheiden ritmepartijen waardoor de zangpartij er in volle glorie uitknalt. Hierdoor is het nummer zowel dromerig als meeslepend. Ook de tekst is lekker geschreven, en alleen een flat-earther zal er problemen mee kunnen hebben. Het is dan ook niet gek dat er voor dit nummer gekozen is om de videoclip te schieten op het dak van het Groninger Forum, want dit nummer steekt met kop en schouders boven alles uit.
Kayleigh Beard - Oceans Pulse
De tweede water-gerelateerde uitgave van deze maand komt van Kayleigh Beard. De artieste is een van de zeven acts uit Groningen die zijn geselecteerd voor de Popronde en brengt met Oceans Pulse haar debuut uit. Haar muziek bestaat uit dromerige electronische beats met tamelijk hoge zangpartijen. Hierdoor ontstaat er een mooi contrast tussen de vocalen en de muziek. De composities op Oceans Pulse zijn tamelijk rustig en representeren 'de hartslag van de aarde'. Dit laatste houdt (gelukkig) niet in dat je naar een New Age-plaat aan het luisteren bent, maar wie Oceans Pulse beluisterd snapt wat Beard er mee bedoeld. De nummers meanderen als het ware rustig voort. De diepe bas gecombineerd met de trage repitatieve melodieën maakt het tot een bijna meditatief geheel en doet wat denken aan een donkere versie van het eerdere werk van SOHN. Hoe dit tijdens de Popronde live uit gaat pakken is nog de vraag, maar muzikaal zal het wel goed komen met Kayleigh Beard.
Steernvanger - Mooie Dag
Een zomerhit die tegelijkertijd een ode is aan Stad, zo valt Mooie Dag van Steernvanger toch wel goed te omschrijven. Aangekondigd door niemand anders dan Henk Scholte als 'de hit van 't joar'. Nou als Henk het zegt moet het wel waar wezen. Het is in ieder geval duidelijk dat de band er erg z'n best voor heeft gedaan. Met een pakkend refrein, niet te ingewikkelde gitaarpartijen en een vrolijk onderwerp heeft het liedje alle ingrediënten om nog dagen in je hoofd te blijven zitten. De bijbehorende videoclip maakt het vrolijke geheel af met een tour door de stad. Op een bijna lipdub-achtige wijze volgt de clip een meisje dat al luisterend naar het liedje vele bekende plekken in de stad aandoet. Het nummer gaat hierdoor niet alleen over een 'prachtige dag', maar ook over een 'prachtige stad', al zeggen we het zelf.
Vikings in Tibet - The Art Of Staying Half Awake
Er heeft heel wat tijd gezeten in The Art Of Staying Half Awake, het laatste album van Vikings in Tibet. Zo werd het nummer Seasons drie jaar geleden al opgenomen tijdens een sessie in Wales. De nummers die eerder dit jaar uitkwamen voorspelden weer een typisch album zoals we dat gewend zijn van de band, al is de toon donkerder dan op Alchemy Ave. Het album verloopt net als het opnameproces, niet te gehaast. Op een na zijn alle nummers langer dan vier minuten, wat toch een stuk langer is dan de huidige standaard van drie minuten. Dat hoeft opzich geen groot probleem te zijn, maar heeft in dit geval wel het gevolg dat het de aandacht namate de plaat vorderd minder goed weet vast te houden. Wat dat betreft is de opzet van het album misschien iets té geslaagd.
Desalniettemin blinkt The Art Of Staying Half Awake uit op het gebied van compositie en productie. Nummers als Ceasefire en Glen zijn zeer gelaagd en laten de muzikale kracht van de Vikings duidelijk zien. Wie er de tijd voor heeft zal er dan ook zeker goed aan doen het hele album te luisteren in plaats van alleen wat singles. Staying Half Awake is namelijk geen verzameling van losse nummers, maar duidelijk goed uitgedacht. De Vikings proberen je er, misschien niet altijd even meeslepend, iets mee te vertellen. Het maakt het album minder geschikt voor een feestje, maar moet heerlijk zijn om op te hebben tijdens een lange treinreis.
Ja Boeiuh! - Altijd Weekend
Nieuwkomer in het Groningse muzieklandschap is het duo Ja Boeiuh!. Deze maand zag hun EP Altijd Weekend het levenslicht. Zoals de naam suggereert nemen Sebas Graventein en Davy Appelo zichzelf niet al te serieus. Misschien maar goed ook, want bij lang niet alle nummers is het duidelijk of het gaat om een ludieke actie of oprecht slechte songwriting. Zo roept het nummer Brommers Kieken vooral de vraag op wat er hier in godsnaam gebeurt. Het geluid en de naam van het duo doen wat denken aan de stijl van Mark Roggebrood, maar mist zijn professionele ongemakkelijkheid. Hiervoor lijken ze zichzelf toch te serieus te nemen. Desondanks zijn er zeker sterke kanten aan Altijd Weekend. Die vinden we vooral in de eerste helft van de EP. Ninento en Ze Ziet Me Niet Staan zitten lekker in elkaar en Flirten Op De Trap bezit een sterk refrein. De beats en melodieën zitten bijna overal wel goed, maar het zijn vooral de teksten die baat hebben bij een iets minder 'ja boeiuh' aanpak.
En dat is nog niet alles...
Dit kwam er nog meer uit in juli:
De Nachtwinkel - De Tirade van de Nachtclub
Carla Stella - Prisoners
Cashmyra - Hemelsblauw
Laila Foncé - Fade
I Took Your Name - Human
Ioana Iorgu - Letters
The Vices - Sly Smiled Berlin Child