Aan het Jozef Israëlplein trapt CYNN af. Deze act won de strijd om Stukafest, een wedstrijd in Simplon met als prijs een plek op de programmering van het festival. Al gauw wordt duidelijk waarom CYNN er daar met de prijs vandoor ging. Ze is weliswaar alleen, maar als je je ogen sluit geloof je daar niets van. Ze weet met een elektrisch drumstel, een loopstation en een scala aan effecten op haar gitaar te klinken als een band. De zangeres en multi-instrumentalist brengt daarnaast een sfeer met zich mee die vaag doet denken aan The XX. Een mooie combinatie van kleine, breekbare stukken en krachtige, soms overspoelende stukken. Combineer dit met haar prachtige stem en het publiek kan niets anders doen dan genieten.
Klein, knus en kneuterig, maar muzikaal groots. De Groningse editie van Stukafest, het jaarlijkse festival in dertien steden waarbij studentenkamers worden omgetoverd tot knusse podia, had donderdagavond de stad in zijn greep. 3voor12 was bij CYNN, De Nachtwinkel, Fox Lane en tot slot op het eindfeest. Een gevarieerde avond bomvol talent.
Door naar Noorderhaven, waar de Groningse sensatie De Nachtwinkel optreedt. Ook een eenmansact, maar wederom met genoeg apparatuur voor een hele band. Ruben Huizing, die eerder muziekevenementen in Groningen organiseerde met Faktum51, is met De Nachtwinkel zijn eigen electropop gaan maken. Denk Spinvis, maar dan met meer elektronische geluiden en effecten. Dat dit een vrij excentrieke act betreft, blijkt ook uit de afsluiting. Midden in een nummer loopt Huizing weg, in het publiek wordt gesmoezeld dat hij naar de wc gaat. Hij komt echter niet meer terug. De muziek speelt dankzij het loopstation onvermoeibaar door. Al is het lastig deze act in een genre te vangen.
In de Pausgang staat Foxlane in een heel groot studentenhuis. De ruimte wordt goed benut, want het staat er met een man of veertig helemaal vol. De sfeer zit er goed in, zowel bij het publiek als de band. De band maakt wat grapjes en het publiek lacht. Zodra de gitaren tevoorschijn komen wordt het serieus. Vol overgave storten de vier jongens zich op hun muziek. Dat doen ze met zelfvertrouwen en dat is ook terecht: ze spelen de pannen van het dak. Dat vindt het publiek ook, want zodra de zanger zegt dat er gedanst mag schudt het huis op zijn grondvesten. De zanger danst ook nog met het publiek, wat de sfeer alleen maar ten goede komt.
De avond, en daarmee deze editie van Stukafest, wordt afgesloten met het eindfeest in Simplon. De sfeer is uitgelaten, het bier vloeit rijkelijk en de grote zaal staat helemaal vol. Op zowel de instrumentale muziek met Oosterse invloeden van Yin Yin, als de iets te makkelijke hiphop van De Cultuur, als de groovy dj-set van Black Dynamite wordt stevig gedanst. Het doel van Stukafest is bereikt: er zijn nieuwe talenten ontdekt en er is goed gefeest.