De opener van de avond is Lester Blackfield. Alsof ze hun naam eer willen aandoen, wordt het podium bezet door vier mannen in het zwart. De muziek wordt gekarakteriseerd door illustere basgeluiden en vernuftige gitaarmelodieën. Er lijkt ook een orgel mee te spelen, maar het blijkt de tweede gitaar te zijn, overgoten met een lading effecten. Dit past prachtig binnen de muziek en maakt het een buitengewoon geheel. De muziek is soms duister, soms dansbaar, maar in beide gevallen gaan de bandleden volledig in hun spel op. Dat is een genot om naar te kijken.
Muziekliefhebbers kunnen tijdens Eurosonic hun hart ophalen en hebben daarvoor niet eens een duur kaartje nodig. House of the North is een van de gratis nevenfestivals en vindt plaats in Brouwerij Martinus. Een bijzondere setting: het podium plaatst de optredende acts namelijk voor twee enorme biervaten. Voor de eerste avond wordt dit podium gevuld met vier afwisselende acts.
©
Jan Lenting
De tweede act, Mary Confurius, lijkt in de verste verte niet op de voorganger. Één dame met een versterkte akoestische gitaar zit op het podium. Zij heeft een rustige, country-achtige sound, maar dat is niet het enige kunstje dat ze kan. Zo brengt ze verderop in de set een beklemmend nummer, wat naar eigen zeggen over 'teringlijders' gaat.
Dat ze niet bang is om haar mond open te trekken, blijkt ook bij haar aankondiging van het nummer Vagina Vague. Toch klinkt haar muziek af en toe ook lieflijk en zacht. Haar gitaarspel is zo knap dat ze geen band om zich heen mist. Het klinkt alsof ze eerste gitaar, tweede gitaar en basgitaar allemaal tegelijkertijd bespeelt.
©
Jan Lenting
Dan volgt Cirrus Minor, de knaller van de avond. Vrij letterlijk de knaller, blijkt al vanaf het eerste akkoord. Het volume lijkt wel vertienvoudigd ten opzichte van de vorige acts. De band zelf geniet er duidelijk van en daarmee steken ze het publiek aan. Het is duidelijk: Cirrus Minor kan flink raggen.
Het fijne aan deze act is dat het knalwerk niet ten koste gaat van de melodieuze diepgang. Binnen hun duidelijke stijl laten ze toch ook genoeg variatie horen. De stem van zanger Kevin Bos doet daarbij veel goeds. Tijdens de rustigere momenten blijkt die verrassend helder, maar Bos weet ook te transformeren naar een rauwe schreeuwer à la Dave Grohl.
©
Jan Lenting
Tot slot is het podium aan Esther de Jong. Wederom één vrouw met gitaar, maar toch beduidend anders dan Mary Confurius. Esther de Jong zingt poëtische, Nederlandstalige teksten en begeleidt zichzelf daarbij op gitaar.
Af en toe verschijnt ook een loop station ten tonele, waar handig gebruik van word gemaakt. Verder is haar gitaarspel vrij minimalistisch, waardoor zang en tekst de hoofdrol krijgen. Dat is ook waar bij deze muziek de meeste aandacht aan besteed is, met een aangenaam resultaat. Toch bekruipt de luisteraar af en toe het gevoel de liedjes al eens eerder gehoord te hebben. De mooie stem van deze vrouw maakt gelukkig wel wat goed.
Het was een gevarieerde avond in Brouwerij Martinus, met afwisselend gitaaracts en singer-songwriters. Tijdens de twee resterende dagen Eurosonic zijn er op deze locatie nog meer optredens van talenten uit Noord-Nederland te vinden. Als deze avond voorbode is voor wat komen gaat, is dat zeker de moeite waard.
©
Jan Lenting