Voor we daar achter gaan komen is het nog eerst de beurt aan Electric Company om de massa op te warmen. De Utrechtse band speelt in een verkleinde setting zonder drums of bas waarin, ironisch genoeg, de akoestische gitaar en zang van frontman Zac Chapman centraal staan. De leadgitaar en de digitale geluidseffecten geven op een bescheiden manier kleur aan de composities van Chapman. Hierdoor ontstaat er een mooi vol geluid waar voornamelijk rust en ingetogenheid vanaf straalt. Met deze prettige manier van spelen creëert de band een fijne sfeer, zonder zelf al te veel aandacht naar zich toe te trekken en maakt zich hiermee het perfecte voorprogramma voor deze avond.
Dat deze show anders gaat worden dan we van Inge van Calkar gewend zijn staat al vast. De singlereleases voor de plaatpresentatie en de interviews winden er geen doekjes om. Reset is anders dan haar vorige materiaal. Dat maakt de avond niet alleen spannend voor haar, maar ook voor het publiek. Zullen we nog iets gaan zien van de innemende vrouw met haar charmante lach en lieve liedjes die we zo goed kennen?
Electric Company
©
Jan Lenting
Inge van Calkar
Als de drie Utrechters het podium verlaten neemt de spanning in de zaal zichtbaar toe. De mensen drommen naar voren terwijl het podium wordt omgebouwd en geroezemoes vult de zaal. Dan gaan opeens de lichten uit en doemt er een figuur op. Alsof ze uit de hemel gevallen is, staat een geheel in wit geklede Inge van Calkar met een grote lach op het podium. Haar uitstraling is die van een echte popartiest en het is meteen duidelijk dat er een nieuwe fase is aangebroken in haar carrière. Van top tot teen straalt ze uit dat ze hier op haar plek is. De outfit matcht aan alle kanten, de armbanden passen precies bij de nieuwe 'glitterlook' van haar gitaar en de microfoonstandaard en -kabel kleuren net zo wit als haar kleding.
Net als dat haar accessoires met alles matchen, zo zitten haar nieuwe nummers haar ook als gegoten. Met een zichtbaar plezier stort Inge negen lekkere, ietwat edgy, popsongs over het publiek uit. Ze bevatten alles wat je voor een hedendaagse popsong nodig hebt: veel bas, dansbare drumlijn en refreintjes die blijven hangen terwijl de zang ietwat wordt aangedikt met een effectje hier en daar. Dit betekent echter niet dat het een pot nat is. Op een kunstige manier heeft Van Calkar haar schip van de rotsen met popclichés weten af te wenden. Anders dan een andere blonde Nederlandse zangeres die onlangs van folk naar pop is overgestapt maakt Van Calkar haar nummers ongepolijst en met een ruw karakter. Een gitaarsolo hier en daar, de sporadische uithalen, het maakt de nummers net wat spannender. Het zorgt ervoor dat de nummers die ze presenteert inhoud krijgen en niet enkel en alleen voor het luisterplezier zijn geschreven.
©
Jan Lenting
Daarnaast heeft Van Calkar ook alle andere materialen voor een goede popact in huis. Met haar ontwapende manier van optreden wint ze het publiek om haar vinger en weet de gehele show te blijven boeien. Van haar bewering dat ze: 'meer artiest durft te zijn' is geen woord gelogen. Ze weet wat ze in huis heeft en ze weet hoe ze het moet gebruiken om er een goede show mee te kunnen maken. Dat ze geen angst meer heeft om te laten zien wie ze is, blijkt ook wel als ze voor de laatste drie nummers een outfit aantrekt die weinig aan de verbeelding overlaat. Dit onder het mom van: 'ik dacht ik trek even wat gemakkelijkers aan'. Die uitspraak is dan ook misschien wel het meest van toepassing op de nieuwe stijl van Inge van Calkar. Het geluid van Reset is nieuw voor haar, maar het is duidelijk dat het haar gemakkelijk zit.
En voor het publiek? Voor velen zal het nog wat wennen zijn, maar de enthousiaste reactie van de bezoekers doet vermoeden dat dit niet lang zal duren. Het is immers net als met een nieuwe outfit, we kennen haar anders, maar het is overduidelijk dat het nog steeds Inge is. We hebben haar alleen nog nooit zo bekeken.
©
Jan Lenting
©
Jan Lenting
©
Jan Lenting