Als Solitary ZEBRA de avond aftrapt is Vera nog niet erg gevuld, maar de mensen die wel op tijd zijn gekomen krijgen een lekkere portie progressieve rock voorgeschoteld. De band uit Meppel zegt zelf ‘catchy-but-edgy indie-rock’ te maken, en die stempel sluit aan bij wat ze in het eerste kwart van de set laten horen, ofwel het matige kwart. Het overige deel kenmerkt zich meer door toffe, hypnotische structuren in de nummers, iets wat een buitenaards sentiment teweegbrengt. Het doet wat denken aan het vroegere werk van Muse; nummers werken constant naar een climax die nooit echt helemaal komt. Verder spelen de vijf leden allen een instrument, maar men heeft de nummers goed gearrangeerd. Ze weten zeer goed wat ze willen laten horen aan het Vera publiek.
Al met al staan de leden van Solitary ZEBRA gepassioneerd een set te spelen zoals ze dat al jaren doen. De formule werkt prima, en vooral de progressieve kant van de band, te horen in het nieuwe nummer Above/Beneath bijvoorbeeld, scheidt de band als kaf van de grote hoeveelheid indie-band koren. Dat het muzikale terrein waarbinnen Solitary ZEBRA speelt niet helemaal aansluit op dat van de hoofdact is jammer, maar daar kunnen zij natuurlijk niets aan doen.