‘Hard werken loont voor Stuart Mavis’ kopte de landelijke tak van 3voor12 over de show van de heren op Noorderslag dit jaar. Na een optreden op het meest toonaangevende showcasefestival van Nederland kon een release niet lang uitblijven, zeker gezien Stuart Mavis al sinds 2015 hint op nieuw werk.
Al zes jaar lang maakt hij muziek onder zijn alias Stuart Mavis en vrijdag brengen hij en zijn band een nieuwe, zelfgetitelde EP uit bij Sony Music. De Groninger singer-songwriter Sjoerd Vriesema (26) noemt het zijn eerste. Ook al verschenen in het verleden al twee releases van zijn hand en stond de band al vier keer op Eurosonic Noorderslag. “Ik moest een soort proces doorgaan waarbij ik comfortabel werd met wat ik zelf maakte.”
©
Floris Duijn
Mogen we dan ook zeggen dat de EP eindelijk uitkomt?
Ja, dat mag. “Het heeft wel lang geduurd” bevestigt Vriesema. “Ik ben in 2015 begonnen met schrijven en heb de EP in 2017 afgemaakt. Dus ik heb twee jaar over vijf liedjes gedaan.”
Waarom duurde het zo lang? In een interview met 3voor12 Friesland uit december 2015 hintte je al op een release van de single Ocean en die kwam pas in november 2017 uit
“Ik heb me heel erg moeten ontwikkelen op creatief vlak. Op een punt komen waarbij ik echt tevreden zou zijn met wat ik maakte was het doel, en dat is nu ook gebeurd. Alles wat ik nu maak is naar mijn maatstaven goed.”
Heb je ook het gevoel dat je de komende jaren tevreden kan zijn met de EP die nu uitbrengt?
“Ja, want hij is al een jaar af, haha! Nou oké, een half jaar, maar ik heb er de afgelopen zes maanden naar geluisterd en ik ben er nog steeds vet blij mee.”
Naast de muzikale ontwikkeling die Vriesema de afgelopen jaren doormaakte, speelde ook volwassen worden een belangrijke rol in het schrijven en opnemen van de EP. “Het waren echt een soort quarterlife-taferelen. Nadenken over wat ik wil met mijn leven, hoe het allemaal samenkomt. Mijn kindertijd loopt nu echt op zijn eind en ik moet shit gaan doen. Dat liep tijdens het maakproces allemaal door elkaar. Het maken van de EP is daardoor best een pittige bevalling geweest, er zit gewoon heel veel van mezelf in. Soms vond ik het emotioneel zwaar om aan die songs te werken.
Was dat emotioneel omdat je over specifieke ervaringen of momenten schrijft?
“Nee, niet echt. Het is gewoon een intens proces om jezelf constant creatief uit te putten. Je bent alleen nog maar bezig met details: hoe kan het nog mooier, heftiger, intenser of juist luchtiger? Je vraagt veel van jezelf en als je daarnaast ook nog probeert om zaken op orde te krijgen in je hoofd is dat pittig.”
Dat intensief ‘knutselen’ aan liedjes droeg er ook aan bij dat het moeilijk was om te besluiten wanneer de EP af was. Na hem te hebben ingeleverd bij Sony kwam er van alle kanten positieve feedback en het advies om er niets meer aan te veranderen. Nadat hij zich een week niet met het eindresultaat had gemoeid, luisterde Vriesema de opnames terug en wist hij dat het goed was. “Ik ben er vet blij mee” herhaalt hij nog een keer. “Ik weet precies wat er in zit, maar als ik naar de EP luister ontdek of herontdek ik ook weer dingetjes.”
Heb je dat niet met je eerdere werk? Je kondigt de nieuwe EP aan als je eerste, maar tussen 2014 zijn er toch een aantal releases van jouw hand geweest onder de naam Stuart Mavis. Die stonden eerst ook op Spotify, maar zijn nu niet meer te vinden
“Klopt, die heb ik er afgehaald toen Ocean op Spotify verscheen. Dat heb ik gedaan omdat ik dit als een soort van startpunt wil zien, de wedergeboorte van Stuart Mavis. De muziek die ik eerder maakte is heel anders. Het was niet slecht, maar ik vond het heel erg ver afstaan van wat we nu gaan uitbrengen. Ik wil niet afdoen aan mijn eigen songs maar ik vond het gewoon niet zo dope meer”, lacht Vriesema. “Clean sheet!”
Wij vergeleken de stijl van je eerdere werk in een recensie uit 2014 met Jack Johnson. Daar hoor ik op de nieuwe EP inderdaad weinig van terug
“Haha, gelukkig maar. Ik vind die tracks van Jack wel oké maar het is te blij. Dat is het nieuwe werk niet, ook al is het ook niet zwaarmoedig.”
De EP is best multi-inzetbaar, voor zover je dat over muziek kunt zeggen; je kunt hem draaien tijdens een lange nachtelijke autorit maar ook tijdens je pre-game op zaterdagavond
“Ik vind het belangrijk dat de onderwerpen van de songs op meerdere manieren geïnterpreteerd kunnen worden. Zoals ik al zei stop ik er veel van mezelf in, maar ik probeer op zo’n manier op te schrijven dat het niet per se vastgepind zit op mijn perceptie. Als ik een liedje uitbreng is het daarna niet meer alleen van mij - iemand anders die er naar luistert kan iets compleet anders ervaren. Ik moet oppassen dat ik het niet te specifiek of autobiografisch maak. Ik hoop dat veel mensen het gaan luisteren en zelf een relatie opbouwen met de muziek.”
In een interview met Dagblad van het Noorden noemde je het ‘muziek voor millennials’
“Ik houd niet van de term millennials, maar er zit wel echt wat in. Ik zie veel dingen bij mijn generatiegenoten die ik zelf ook herken, het zijn dezelfde struggles. Mensen die op zoek zijn naar iets waar ze gelukkig van worden, maar die door de keuzestress niet meer weten waar ze voor moeten gaan. Vervolgens voelen ze zich daar weer slecht over omdat andere mensen om hen heen wel superlekker lijken te gaan.”
“Misschien is dat zelfs wel de reden dat ik deze EP maak”, zegt Vriesema dan peinzend. “Vanuit een gevoel dat ik ergens in moet excelleren.“ Volgens hem is de oplossing om uit die gedachtengang los te breken. “Ik heb dat de afgelopen jaren geleerd, maar toen ik begon met het schrijven zat ik daar nog middenin. Ik had heel heftig de drang om de meest geniale shit te maken, maar ik was 23, ik wist echt geen fuck.”
In de nieuwe nummers valt op dat Stuart Mavis een duidelijk eigen geluid heeft gevonden dat zich op een constant spanningsveld tussen folk en hiphop lijkt te bevinden. Deels is dit toe te schrijven aan de samenwerking met zijn bandleden, die allemaal betrokken zijn bij het creatieve proces. Anderzijds heeft Vriesema’s eigen ontwikkeling op het gebied van productie ook veel invloed gehad. Tegelijktijdig met het schrijven van de EP begon hij thuis zijn eigen demo’s op te nemen, gewoon aan de eettafel.
Voor het opnemen van die demo’s gebruikte hij geen dure apparatuur. “Met teveel kabels en hardware raak ik gefrustreerd en dan is het creatieve proces voor mij direct klaar. GarageBand daarentegen werkt gewoon altijd. Ik zing en speel alles in met de microfoon van mijn laptop. Op de EP zijn best veel stukken op die manier opgenomen, gewoon in mijn onderbroek achter de laptop. Ik probeer GarageBand ook zo vaak mogelijk te noemen in interviews want ik ben op zoek naar een sponsordeal.” [lacht] “Ik ben van mening dat ik echt de meest dope shit maak in GarageBand en Apple weet daar gewoon niets van af!”
Na de release ga je met de band op de Eindelijk Een Beetje Guap-tour. Wat zijn je verdere plannen voor Stuart Mavis?
“We kijken voorzichtig naar het buitenland. In België is er interesse en in Duitsland hebben we een hele goede boeker. Daar proberen we wat showcases op te zetten. Ook staan er een aantal festivals geboekt, maar daar mogen van mij nog wel een paar bij. “
Jorien Renkema van 3FM voorspelde vorige week dat jullie ‘heel erg groot’ gaan worden. Wat houdt dat voor jou in?
”Ik hoef niet per se shows te doen voor drieduizend man. Liever zou ik op veel plekken kunnen komen met deze muziek en deze boys. Door Frankrijk of Spanje touren, of naar Japan gaan. We hebben zoveel tijd en aandacht in de liedjes gestopt, en als we daarmee de grens over kunnen gaan lijkt me dat fantastisch. Als ik er dan ook nog een basisinkomen uit kan halen is dat wel iets wat ik lang wil - en kan - doen.”
De nieuwe EP van Stuart Mavis verschijnt vrijdag 16 maart bij Sony Music. De EP is dan te streamen op alle diensten en op vinyl te bestellen via de website van de band. Stuart Mavis staat op 11 mei in Simplon.