Ieder jaar laat Grunnsonic in zijn randprogrammering rond Eurosonic zien wat Groningen in huis heeft aan muzikaal talent. Op deze tweede avond etaleren Small Town Bandits, The Baby Salad, Meadowlake en Sexton Creeps hun talent. De bands van deze avond liggen niet in hetzelfde straatje qua genres. Ook op het gebied van kunde liggen zij soms ver uit elkaar, wat zorgt voor een gevarieerde avond.

Small Town Bandits

Als de Small Town Bandits de avond aftrappen, is De Walrus al tamelijk vol en hangt er een afwachtende sfeer. Eurosonicpubliek komt talenten spotten en is vaak kritisch. Twee deuren verder staat immers een andere band die misschien veel beter is. Als band kun je maar beter uitpakken. De Bandits spelen echter alsof dat oordeel hen niets kan schelen en staan met veel plezier op het podium. De band maakt aanstekelijke popmuziek met een randje funk eromheen wat zorgt voor een vrolijke sfeer.

De Small Town Bandits weten het gevaar van eentonigheid af te wenden door een dynamische set waarin uptempo en meer ballad-achtige songs goed worden afgewisseld. Grote indruk maakt de band echter met single For The Last Time. De hele zaal valt stil dankzij een schitterende samenzang, enkel begeleid door een akoestische gitaar.

Small Town Bandits

The Baby Salad

“And now for something completely different", zou The Baby Salad het beste aankondigen. De band slaat een geheel andere weg in dan zijn voorganger. De ongepolijste, ruige psychedelische rock is niet de enige manier waarop het gezelschap contrasteert met de Bandits. De zang van frontman Snijder is ruw, wat enerzijds bij de composities past, maar anderzijds weinig bereik heeft en niet altijd even aangenaam is om naar te luisteren. Ondanks het dromerige karakter van de psychedelische muziek houdt de stem van Snijder iedereen uit zijn slaap. Ook het gitaarwerk is onder de maat. De paar kleine solo's zijn erg simplistisch en voegen weinig toe aan het geheel. Al met al staat de basis van de band er wel, maar er moet nog een hoop gebeuren om er een goede act van te maken.

The Baby Salad

Meadowlake

Wanneer na de uitgestorven klanken van The Baby Salad opvolger Meadowlake aantreedt, is de zaal nog maar voor de helft gevuld. Erg jammer, want de groep weet van wanten. Hoewel de muziek rustig en melodisch is, zijn de nummers erg meeslepend. De band heeft een uitgebreid repertoire met nummers die doen denken aan Radiohead en The National.

De muziek voelt volwassener en volgroeider aan dan bij de voorgaande bands, maar de muzikanten zijn ook ouder. Echter zijn de nummers niet heel swingend of energiek, waardoor het publiek een beetje inkakt. Wellicht had een vroegere plek op het programma de band meer recht aan gedaan.

Meadowlake

Sexton Creeps

De laatste band van de avond, Sexton Creeps, maakt folk- en psychedelische rock en weet die energie er opnieuw goed in te krijgen. Het collectief, dat vaak een wisselende bezetting heeft, staat vanavond met vijf getalenteerde muzikanten op het podium. Vaste instrumenten lijken de bandleden niet te hebben: de basgitaar wordt rondgedeeld als een joint en er verschijnt daarnaast ook nog een harmonica ten tonele.

De band heeft er zin in en het shirt van zanger Jan Harry Rus gaat na het tweede nummer al uit. Een korte, maar zeer energieke set later verlaat een vrolijk publiek De Walrus mét genoeg motivatie voor een bezoek aan een van de vele afterparty's.

Sexton Creeps

The Baby Salad

Meadowlake

Sexton Creeps