Sander Kaatee, Goya Buitenhuis en Rishi Yildiz lieten in 2016 voor het eerst van zich horen onder de naam Punani Collective. Een opmerkelijke kerstsingle en wat losse nummers later ligt er nu een heus album en is het drietal klaar om wereldberoemd te worden. De eerste stop bij het veroveren van de globe is een uitverkocht Simplon. En om de woordgrappen meteen maar even uit het systeem te krijgen: is het nieuwe werk van Punani Collective goed te pruimen, of is het kut met peren?

Het is zaterdag al gauw ouderwets gezellig in Simplon. Er worden wat bekende hiphopdeuntjes gedraaid, hier en daar wordt voorzichtig gedanst en vrienden spreken elkaar onder het genot van een drankje. Even na negen uur wordt de vrede plots verstoord door ’t Vlaggenschip, muzikale gasten van deze avond. Een airhorn-sample luidt het begin in van wat achteraf alleen maar beschouwd kan worden als een ware emotionele rollercoaster, met hyperactieve beats, intense teksten en heerlijk zwoele synths. Aan energie heeft dit drietal uit Amsterdam in elk geval geen gebrek. Het springt, danst en rent alsof de vloer in brand staat, en dat allemaal op dat kleine podiumpje in de bovenzaal van Simplon.

De heren van ’t Vlaggenschip vinden het absoluut geen probleem als er tijdens hun optreden gedanst wordt, zolang er ook maar tijd is voor bezinning. Zo leren ze de aanwezige vrouwen iets over echte mannentranen. Ook wordt er even stilgestaan bij hoe vervelend het is als je iemand vraagt iets in jouw poëziealbum te schrijven en je vervolgens afgewezen wordt. Hierna knallen de beats weer hard door de speakers en mag er weer gelachen worden. Als klap op de vuurpijl wordt Simplon vanavond getrakteerd op gratis drank van de goden: Shandy. Het feest is dus compleet. ‘t Vlaggenschip zorgt er in elk geval voor dat het publiek opgewarmd is. Opgewarmd en misschien zelfs al een beetje moe.

't vlaggenschip

Tijd om bij te komen is er niet, want Punani Collective is klaar om de eerste fans binnen te halen. De drie Groningers staan op het podium met een flinke dosis zelfvertrouwen. Het is meteen duidelijk dat deze jongens het vanavond toegestroomde publiek zonder enige moeite om hun vinger winden; je zou haast denken dat we naar een stel doorgewinterde artiesten staan te kijken. De nummers zijn iets kalmer dan die van hun voorgangers, maar er wordt evengoed hard gedanst. Goya Buitenhuis neemt zelfs een korte warming up door met het publiek, iets wat na het optreden van ’t Vlaggenschip totaal overbodig is. Een minpuntje aan het optreden van Punani Collective is toch het gebruik van autotune. Het is mooi dat deze techniek bestaat, maar omdat de band er in praktisch elk nummer gebruik van maakt, gaat het robotachtige geluid na verloop van tijd flink tegenstaan.

Dit drietal heeft zich als doel gesteld om wereldberoemd te worden en de sterallures zijn hier en daar al aanwezig. Zo drinkt Buitenhuis liever geen Sourcy bronwater en laat een nummer als Ik ben de shit een weinig bescheiden kant van de heren zien. Toch komen ze er vanavond mee weg. Tegen het einde van de show bedankt Yildiz alle aanwezigen in de vorm van een heerlijk zoetsappige ballad. Al met al heeft het publiek hier een fantastische avond beleefd en een groot deel zal zijn commando opvolgen: “Support je local community. Ga naar de bakker, ga naar de slager en luister Punani Collective”. Simplon is in elk geval binnen, nu de rest van de wereld nog.

Punani Collective

Punani Collective

't vlaggenschip