Qua sfeer zijn de band en het podium namelijk zeker een match. Een stille, langgerekte vijver, de kleurig verlichte bomen; de ambiance is zeker geschikt voor wat ambient muziek. De nummers van Klangstof bouwen langzaam, laagje voor laagje, op. Er ontstaat al snel een fijne, instrumentale groove. Het samenspel tussen de gitaristen en de toetsenist is fijn op elkaar afgestemd: iedere lijn voegt iets toe. Het meest interessante is het drumwerk van Jun Christian Villanueva. Hij maakt de nummers complexer door er verschillende maatsoorten in te verweven. Samen met de al ingenieuze melodiepartijen zorgt dit ervoor dat dit een concert is met diepgang.
Klangstof is zo’n band die in het buitenland een stuk populairder is dan in Nederland zelf. Hoe dat kan? Naar eigen zeggen heeft Klangstof een eigen geluid, dat in het buitenland niet veel voorkomt. Het bracht de jongens optredens op prestigieuze festivals als Coachella en Bonnaroo. In een interview legt frontman Koen van de Wardt uit dat het Nederlandse publiek de langgerekte muziek van Klangstof niet altijd goed weet op te pakken. Toch wil hij proberen om meer Nederlands publiek voor zich te winnen. Als dat ergens moet lukken, dan is dat op Noorderzon.
©
Harold Zijp / HZ
Een uniek geluid creëren binnen het indierockgenre is niet makkelijk. Klangstof komt echter een heel eind. Van triphop op single Hostage naar opbeurende indie met het nummer Sleaze, Klangstof weet het allemaal mooi te versmelten. In de zanglijnen hoor je invloeden van Radiohead. Hierin is nog wel verbetering mogelijk: Van de Wardt klinkt als een vlakke versie van Thom Yorke en mag best een meer eigen geluid ontwikkelen. Dit is slechts een klein smetje op een verder keurig, maar kort concert. Na 45 minuten wordt het laatste nummer gespeeld en komt er een eind aan het eerste Noorderzonweekend. Van de Wardt smijt zijn gitaar met voldane grijns op de grond, wetende dat hij deze avond nieuwe zielen gewonnen heeft.
©
Harold Zijp / HZ