Jacob Alon is zowel qua zang als gitaarspel zo sterk dat hen het hele veld voor het podium muisstil weet te krijgen drie kwartier lang. Paradoxaal genoeg voelt het Arc-podium zowel vijf keer zo groot als vijf keer zo klein terwijl Jacob Alon staat te spelen.
De Vierdaagsefeesten 2025 zijn ten einde, en wat een feest was het! 3voor12 Gelderland kijkt met tevredenheid terug op een week vol muzikale hoogtepunten. We hebben wederom spannende nieuwe artiesten ontdekt op het Valkhof Festival, in de Stevenskerk en op andere podia in de Nijmeegse binnenstad, naast fijn vertrouwde acts. De redactie van 3voor12 Gelderland deed de hele week uitgebreid verslag in woord en foto's en presenteert hierbij de top 25 van dit jaar.
10. Jacob Alon
9. Hiqpy
Raggende gitaren, een bak geluid en de engelachtige, af en toe schelle stem van zangeres Abir Hamam schudden het publiek direct wakker. Abir weeft lange, bijna theatrale uithalen door de nummers, waardoor de muziek geregeld psychedelisch aanvoelt. Maar Hiqpy is lastig in een hokje te stoppen.
>>> lees verder
8. Tō Yō
De set begint met een paar nummers waarvan de basis ligt de psychedelische rock vanuit de jaren ’70. De invloed van Jimi Hendrix is duidelijk hoorbaar in de gitaren. Langzamerhand wordt daaroverheen een subtiel Aziatisch sausje gegoten. De muziek wordt intenser, sneller, dreigender totdat het bijna grenst aan doom metal.
7. Politie Warnsveld
Voor mensen die Politie Warnsveld nog niet kennen: ze hebben een hoog Doe Maar-gehalte. Maar dan met net iets andere maatschappij-kritische teksten en net iets meer scheurende gitaren. De band noemt zichzelf pret-ska, maar heeft ook een laagje punk over zich. Tijdens het optreden bij de Boog weten de bandleden beide zeer goed te combineren. De planken waar het publiek staat, deinen het hele optreden mee. Stilstaan lukt niet.
>>> lees verder
6. Lady Blackbird
De zangeressen hebben het kansel van de Stevenskerk ontdekt om hun boodschap over te brengen. Na aja monet weet ook Lady Blackbird extra kracht te zetten vanaf deze verheven positie waar ze haar openingsnummer ‘Blackbird’ inzet. Vooral door de galm van de kerk wint haar stem aan passie en bezieling. Moeiteloos switcht ze tussen hartverscheurende ballades en gefluisterde ontboezemingen.
>>> lees verder
5. Night Tapes
Iiris Vesik, de frontvrouw van Night Tapes, zweeft over het podium en is er op gebrand haar publiek te betoveren. Dat doet ze allereerst door prachtig te zingen. Haar wat hese, maar toch warme stem sluit perfect aan bij de mix van dromerige pop met triphop invloeden. De muziek van Night Tapes heeft die magische kwaliteit dat je na een keer luisteren liedjes al jaren lijkt te kennen.
©
Egbert Middelink
Ze lijken netjes, de jongens van de noise-rock band uit Zeeland/Leiden. Grote Geelstaart (door de presentator wordt opgemerkt dat het een vis is en geen vogel). De band staat in pantalons, witte bloezen en een stropdas op het podium. Maar schijn bedriegt. Wat we krijgen voorgeschoteld klinkt als het bastaardkind van The Stooges en MC5, afgetopt met absurdische teksten in de beste traditie van Drs P. De band trapt af met een muzikaal intermezzo. Raggende gitaren, hier en daar een synth. Noise-rock met een vleugje psychedelisch. Alsof je in een film bent beland waar aliens je achtervolgen, of misschien zijn ze wel gestrikt voor het nieuwe seizoen voor Stranger Things.
©
Jan Snel
Het Portugese MAQUINA. speelt een eigenzinnige versie van industriële techno/EBM die zich vooral onderscheidt door het ontbreken van elektronica. Met een bezetting van drums, bas en gitaar betreedt het trio uit Lissabon als afsluitende band op het Valkhof Festival om middernacht het Arc-podium en het veld daarvoor is voor aanvang al flink volgestroomd. Vanaf de eerste noten gaan zowel band als publiek er vol in. De symmetrische opgestelde gitaristen João en Tomás, beiden met gitaarhalzen richting drums, balanceren zwalkend als op een schip in de storm op het podium.
©
Marijn Davids
Het heeft dit weekend nog niet zo vol gestaan bij het Boog-podium van het Valkhof Festival en het was ook nog niet gevuld met zoveel jonge mensen. Die zijn hier met een doel gekomen en dat doel heet Min Taka, de Turks-Nederlandse muzikante die aldus haarzelf ‘pixie-pop’ maakt en een rockster in the making is, als ze die status niet al bereikt heeft en wij dat gewoon nog niet weten. Ondanks dat ze vorig jaar nog met de Popronde meedeed (ze memoreert zelf aan een legendarisch optreden in Coffeeshop De Kronkel hier in Nijmegen) valt meteen op hoe compleet Min Taka is, zowel muzikaal als wat betreft presentatie.
©
Matthijs Mekking
Vorig jaar was Vrienden van Oersoep live bij de kleine Poort stage een van de leukere verrassingen van het Valkhof Festival. Dat viel zo in de smaak dat het collectief naar het hoofdpodium promoveerden om het dit jaar nog grootser aan te kunnen pakken. Wat we daar zien?
Kort een aantal hoogtepunten: Mart Boumans die na een geweldig glibberige versie van 'All is Dull' (De Staat) zijn kop ter plekke kaal laat scheren door twee danseressen die net nog om hem heen kronkelden. Of wat te denken van Service, het duo van Sam Cuppen en Charlotte Hofman dat klinkt als DEVO voor de tiktokgeneratie die iedereen aan het springen krijgt. Of het optreden van Kaboutertje Putlucht waarbij de frontman verkleed als boterham een stagedive doet.
We zagen eigenlijk té veel om het in het dagblog beknopt en goed te vermelden, dus we schreven een uitgebreid artikel (mét veel meer foto's) over dit waanzinnige spektakel. >> Check het hier