Inderdaad lijkt er weinig anders ten opzichte van het Psych Lab festival. Er zijn wederom veel liefhebbers vanuit de hele wereld gekomen om twaalf uur lang bands te kijken. Bij binnenkomst valt helaas op dat er een stuk minder aankleding is in de zalen en de tussenruimtes. Ook de visuals tijdens optredens (deze editie van Sam Wiehl) - die bij Psych Lab een belangrijke functie leken te hebben - komen op dit festival minder naar voren.
Na twee jaar is er weer een volwaardig psych festival in Eindhoven. Na drie edities Psych Lab is het nu het Fuzz Club Eindhoven festival dat in de Effenaar zal plaatsvinden. Veel van het concept is onveranderd: het beste van de psych- en krautscene met af en toe een garage band. 3voor12/Eindhoven doet verslag van het festival met in dit artikel dag 1.
©
Patrick Spruytenburg
Dead Rabbits
Om half zeven treedt al de vijfde band van de dag aan: Dead Rabbits. Zoals bij veel bands speelt de repetitie van melodieën een belangrijk rol in de composities. Helaas wordt het bij Dead Rabbits al snel langdradig en slepend. Het begin van de nummers, vooral van ‘It’s All in Her Head’, is meestal erg interessant. Mede door een niet tempo-vaste drummer zakt het geheel al erg snel weg en wordt het bij vlagen zelfs vermoeiend om naar te luisteren. Helaas heeft in het eerste deel van Fuzz Club nog geen band weten te overtuigen.
©
Patrick Spruytenburg
Bij Ulrika Spacek lijkt de avond echt te beginnen; de kleine zaal loopt vol, wat bij de eerdere bands nog niet gebeurde. De band is bij sommige nog een bekende van Psych Lab en ook vorig jaar wisten de jongens een geweldige show te geven in het Stroomhuis. Met zijn drie gitaristen duikt de groep met opbouwende, terugkerende melodieën diep in een reis. Deze flow wordt af en toe doorbroken door de impressieve refreinen die hard en bevrijdend binnenkomen bij het publiek. De popstructuur die de band hanteert, maken van de nummers toegankelijke krautmuziek. Die toegankelijkheid is ook terug te horen in het aansluitende Holy Wave.
©
Patrick Spruytenburg
Holy Wave
De psych band Holy Wave is te vergelijken Jacco Gardner, Morgan Delt en levitation room; laid-back psychedelica met een belangrijke rol voor de synthesizer. De set in de grote zaal is ondergedompeld in reverb en echo, maar gek genoeg blijven de liedjes gedefinieerd. Holy Wave weet hierdoor op knappe wijze meer diepgang te creëren dan op de platen vaak hoorbaar is. Op het einde is er wat verwarring als de band een kwartier te vroeg van het podium stapt door miscommunicatie. Gelukkig wordt dit snel rechtgezet, maar het merendeel van het publiek is al onderweg naar de kleine zaal voor Ron Gallo.
©
Patrick Spruytenburg
Ron Gallo
Met Ron Gallo heeft Fuzz Club een band die zich juist onderscheidt door de korte lengte van nummers. Het ADHD garage powertrio dendert door hun set heen en zet het publiek constant op het verkeerde been door onverwachts een volgend nummer in te zetten midden in de liedjes. De absurditeit en het contrast met de rest van de acts is wel even lekker op zo een avond. Vooral omdat de concentratie weer hard nodig is in de grote zaal.
In de grote zaal speelt Spectrum, het project van de Engelse muzikant en producer Peter Kember en bij vele bekend als oprichter van de minimal psychedelica groep Spacemen 3. Een duo op het podium oogt wat leeg. Kember zelf zit achter een tafel volgebouwd met effecten en aan de andere kant van het podium zit een gitarist nog net niet met zijn rug naar het publiek. De trage, kabbelende set is mooi, maar weet het publiek niet te boeien. De muziek werkt niet naar een hoogtepunt toe en zou de luisteraar mee moeten nemen in de trip. Helaas gebeurt dit niet.
©
Patrick Spruytenburg
Net voor middernacht speelt de headliner A Place To Bury Strangers (APTBS). De grote zaal staat aardig vol voor deze psychedelische shoegaze rockband die geheid voor een muur van geluid gaat zorgen. En dat is waar. De show is helemaal in orde met lichtstralen die de zaal in schieten, stroboscopen en af en toe een gitaar die 3 meter de lucht in vliegt. Helaas is de band in zijn show niet erg vernieuwend en lijkt het allemaal erg op eerdere optredens van APTBS. Maar dat is niet erg; de band speelt een zeer strakke set en imponeert met hun show.
Ergens halverwege wordt het publiek verrast met een solo nummer van drummer Lia Simone Braswell op zang en zither. Tijdens het mooie nummer installeren de andere twee leden zich midden in de zaal rond een elektronische set op wielen. De zaal wordt gevuld met loeiharde elektronische muziek zonder dat er iemand op het podium staat. Het is jammer dat in de grote zaal maar een klein gedeelte van de bezoekers kan zien wat er aan de hand is. Na twee nummers betreedt APTBS weer het podium en wordt de indrukwekkende show voortgezet met nog meer geweld.
©
Patrick Spruytenburg
Na APTBS hebben de meeste gasten even pauze nodig om op adem te komen en druppelen de mensen mondjesmaat de kleine zaal in voor The Cosmic Dead & Friends. De bekende vriend Tony Lathouwers van Radar Men From The Moon doet mee achter de drums. Het viertal zet een hypnotiserende melodie in die wordt uitgebouwd in de 45 minuten durende set. The Cosmic Dead weet ondanks dat het constant “hetzelfde” is met veel dynamiek een verhaal te vertellen. Af en toe schakelt de drummer iets te laat (ook in de effecten op de drums) waardoor de meeslepende set af en toe hapert.
Met A Place To Bury Strangers en Ulrika Spacek als uitschieters en Ron Gallo als vreemde eend in de bijt is de vrijdag van Fuzz Club Eindhoven een geslaagde psych dag met veel afwisseling binnen het genre.
Gezien: APTBS, The Cosmic Dead, Spectrum, Ron Gallo, Holy Wave, Ulrika Spacek en Dead Rabbits op het Fuzz Club Eindhoven festival in de Effenaar op 24 augustus 2018