De show is nauwelijks tien minuten bezig, als FKA twigs en haar dansers hun gewaden uittrekken in ruil voor miniscule ravepakjes. De esthetiek: een post-apocalyptische rave op Arrakis, outfits die de nadruk leggen op atletische lichamen waarin iedere spier, iedere pees zich scherp aftekent tegen het witte licht van de spotlights. ‘This room of fooooooools!’, gromt twigs, terwijl ze haar bekken suggestief heen en weer stoot op 4x4-technokicks en de dansers tegen elkaar aanrijden, een grote zweterige vleesmassa op de dansvloer. ‘We make something together.’
Die dansvloerextase, die staat centraal op haar laatste album EUSEXUA. Een woord dat ze bedacht voor een extreem gevoel van euforie, waar de tijd verdwijnt en je één wordt met de mensenmassa. In een wat hoogdravend interview met Spotify legde ze aan Imogen Heap uit dat ze EUSEXUA ziet als een filosofie, een manier van leven in het moment en een speelse manier van kunst maken. Dat komt ook terug in deze show in Les Halles des Schaerbeek, een industriële raveloods in een buitenwijk van Brussel, die is opgedeeld in aktes die de show in drie stukken hakken, en die worden aangekondigd met visuals die aan The Substance doen denken: ‘1. EUSEXUA IS A PRACTICE. 2. EUSEXUA IS A STATE OF BEING. 3. EUSEXUA IS THE PINNACLE OF HUMAN EXISTENCE.’
Heel Conceptueel dus, en zo is deze show eigenlijk eerder een performance dan een concert. Neem alleen al het begin: één voor één komen gesluierde dansers langzaam het podium op, en beginnen rond een gigantische kubus in het midden van de stage te dansen. Dan komt twigs op en begint ze zingen, in een rechterhoekje van het podum ook producer Koreless. Binnen die kubus laten dansers hun handen over het doek glijden, alsof vormloze geesten daarbinnen zitten opgesloten en willen ontsnappen. Dan wordt het doek van die kubus afgetrokken, en wat zien we: een gigantische stalen constructie vanwaar twigs vanuit een schommel ondersteboven ‘EUSEXUA’ zingt!