Donderdag: 22.00-22.40 (Arminius)
Vrijdag: 17.00-17.40 (Perron groot)
Zes jaar geleden vond de eerste editie van Left of the Dial plaats. Een Rotterdams ontdekkingsfestival waar toen 48 bands te zien waren, verspreid over 6 locaties. Je kan spreken van een aardige groei: ondertussen bestaat het affiche uit 135 namen en meer dan twintig verschillende zalen. Op boten, in donkere clubs, in kerken, werkelijk overal in de stad zijn tussen 17 en 19 oktober jonge (post)punk-, noiserock- en indiebandjes te zien. Probeer dan maar eens een blokkenschema in elkaar te zetten. Waarschijnlijk zit je al maanden te puzzelen, maar vrees niet. Wij helpen je een handje met deze 12 tips.
The Wytches
The Wytches is de meest gerenommeerde naam op het LotD-affiche. Het viertal uit Brighton maakt al sinds 2011 muziek en heeft vier albums aan heavy garage- en surfrock op hun naam. De bekendste hiervan is het debuutalbum Annabel Dream Reader, uit 2014. Ha, die bestaat tien jaar. Reden om te touren, dus. Verwacht daarom lekker veel tracks van dit luide, grungy album, dat een beetje klinkt als een gothic versie van Bleach van Nirvana.
Robin Kester
Zaterdag: 17.40-18.20 (Paradijskerk)
De Groningse singer-songwriter Robin Kester maakt al sinds 2018 dromerige indiepop uit het straatje van Weyes Blood. Meerdere EP’s waren succesvol en debuutalbum Honeycomb Shades won in 2023 zelfs het Nederlandse album van het jaar bij NRC. Dan heb je toch eigenlijk helemaal niets meer te bewijzen op Left of the Dial? Nou ja, afgelopen maand keerde ze terug met een EP vol donkere en intieme indierock en folkliedjes. Kijken of die in Rotterdam net zo goed tot hun recht komen als haar eerdere werk.
Automotion
Vrijdag: 19.50-20.30 (Rotown)
Zaterdag: 17.30-18.10 (Arminius)
Naast de tickets van Oasis gegrepen? Geen probleem, in Rotterdam kan je volgende week gewoon een Gallagher zien. Lennon, dan. De oudste zoon van Liam. Vernoemd naar jeweetwelwie. De muziek klinkt echter totaal niet als Oasis, maar als zware, apocalyptische post-rock. En Lennon klinkt totaal niet als Liam, maar net zo monotoon als Florence Shaw van Dry Cleaning. Ga er nu alvast heen, dan hoef je over dertig jaar niet verdrietig te zijn het Wembley-reünieconcert te moeten missen.
Ugly
Vrijdag: 18.20-19.00 (De Doelen bovenzaal)
Zaterdag: 22.10-22.50 (Paradijskerk)
Wat een eigenzinnige band, dat Ugly. Verwacht tempoveranderingen, genreveranderingen, aparte melodieën, ruige riffs en verrassende momenten van samenzang. En dat allemaal in hetzelfde liedje. De opvallende mix van hoekige punk met jaren ‘60 en jaren ‘70-folk, post-rock en kerkelijke muziek leidde tot shows in het voorprogramma van Black Country, New Road en een succesvolle EP, getiteld Twice Around the Sun. Deze kreeg zelfs uitgebreide en zeer positieve aandacht van internet’s busiest music nerd: Anthony Fantano.
Sam Akpro
Donderdag: 20.50-21.30 (Rotown)
Vrijdag: 16.40-17.20 (V2)
Zaterdag: 22.00-22.40 (Perron Groot)
Sam Akpro is geen groentje. De Londenaar speelde al op Pitchfork Festival Parijs en deelde op Outbreak Festival een affiche met Death Grips en Denzel Curry. Het is dus geen verrassing dat zijn muziek barst van de hiphopinvloeden. Al doet dit zijn eclectische mix van muzikale genres eigenlijk te kort. Akpro’s avant-gardistische indie met digitale invloeden gaat soms ook richting de fuzzrock, en is daarmee net zo ongrijpbaar als de liedjes van Yves Tumor of King Krule.
test plan
Vrijdag: 20.30-21.10 (V11)
Zaterdag: 22.50-23.30 (Uniek)
Dit drietal uit Londen weet wel hoe je geluid moet maken. De enorm energieke noiserock/danspunk in het straatje van Gilla Band en LotD-alumnus Chalk lijkt wel speciaal gemaakt om een klein zaaltje in Rotterdam helemaal te verbouwen. Aan energie is bij test plan nooit gebrek: drummer/zanger Max Mason schreeuwt, steunt en kreunt net zo graag als dat-ie zingt. Met de drijvende drums en baslijnen tegenover eigenwijs gitaarspel hopen ze de sweet spot tussen dansen en moshen te vinden. Nou, kom maar op!
Cloud Cafe
Donderdag: 22.00-22.40 (Waalse Kerk)
Zaterdag: 17.20-18.00 (Worm 2)
Deze jonge Nederlandse indiefolkband bracht eerder dit najaar een debuutalbum uit: Gift Horse, een van de beste Nederlandse releases van het jaar. De intieme momenten en de snik in de stem van zangeres Tara Wilts doen al snel denken aan Big Thief, maar Cloud Cafe geeft hier wel een eigen twist aan. De fuzz- en grungepedalen gaan aan en voor je het weet klinkt een muur van geluid. Bassist Tom Radsma (ook Hiqpy) danst over het hele podium, en jij door het publiek.
The Orchestra (for now)
Donderdag: 23.30-00.10 (Waalse Kerk)
Vrijdag: 18.00-18.40 (De Doelen Studio 1)
Zaterdag: 23.20-00.00 (Arminius)
Misschien wel de ultieme Windmill-band. Een proggy rockgroep met een cello, een viool en een zanger die wel wat doet denken aan Isaac Wood. Er zijn nog geen liedjes op streamingdiensten. Sterker nog, de groep heeft nog niet eens een bandnaam. Daarom The Orchestra (voor nu). Wel zijn er video’s van hun optredens, die variëren van postpunk tot free jazz. Uiteraard vrijwel allemaal in de Windmill, de Londense pub waar bands als Black Country, New Road en black midi ook groot werden. Mocht je het publiek daar geloven, is deze groep de volgende.
Heavy Lungs
Vrijdag: 22.00-22.40 (Perron groot)
Zaterdag: 16.00-16.40 (Arminius)
De naam Heavy Lungs zal je misschien niet één, twee, drie iets zeggen, maar de naam van de zanger vast wel. Danny Nedelko! De Oekraïense blood brother van Joe Talbot, de zanger van Idles, die een nummer naar hem vernoemde. De noisepunk uit Bristol kan wat melodieuzer en rustiger uit de hoek komen, maar is over het algemeen net zo ruig en luid als de muziek van Idles. Verwacht moshpits, springen en héééél veel zweten. Zeker in de warme Perron-zaal.
Meryl Streek
Vrijdag: 23.30-00.10 (Perron groot)
Zaterdag: 16.30-17.10 (Worm 1)
Meryl Streek is niet zomaar boos, hij is wóést. In zijn compromisloze punk, door hemzelf geproduceerd, laat hij geen moment liggen om dit te laten merken. Gewapend met een microfoon, felblauwe contactlenzen en een laptop schopt hij tijdens zijn indringende liveshows tegen huisjesmelkers, politici, politieagenten, de elite, noem het maar op. Eerst deed hij dit alleen in zijn eigen Ierland, maar ondertussen door heel Europa. Overal zijn wel dingen om woedend over te zijn, toch? Vast ook in Rotterdam.
Jawnino
Donderdag: 20.30-21.10 (Waalse Kerk)
Vrijdag: 21.40-22.20 (Sahara)
Je hoeft niet per se gitaar te spelen om op Left of the Dial te staan, bewijst Londenaar Jawnino. Nee hoor, deze rapper doet het gewoon old school. Een beat, een microfoon, en spitten maar. Zijn productiekeuzes zijn opvallend: de beats hebben zowel invloeden van UK drill als grime en jungle. Daarnaast doen zijn slaperige en nonchalante flows denken aan rappers als Earl Sweatshirt en MIKE. Het is dus geen enorme verrassing dat die laatstgenoemde gastartiest is op 40, het debuutalbum van Jawnino.
Man / Woman / Chainsaw
Donderdag: 22.20-23.00 (Rotown)
Vrijdag: 17.30-18.10 (Arminius)
Noiserock met een viool op de voorgrond? Waarom niet. Het koppige vijftal Man/Woman/Chainsaw maakt theatrale noiserock, die lang niet altijd noisy is. In plaats daarvan zijn er ook veel rustige, mooie momenten van vioolspel en gevoelige zang. Twee weken na het festival droppen ze een debuut-EP, maar eerst kunnen we nog genieten van live-favoriet ‘What Lucy Found There’. De track gaat snel van zacht naar luid, van zanger naar zangeres en van vioolspel naar gitaarspel. Orkestrale chaos, noemen ze het zelf.