Chris Stussy: house-hoogvlieger speelt thuiswedstrijd op DGTL Chris Stussy: house-hoogvlieger speelt thuiswedstrijd op DGTL

Chris Stussy (29) is een beetje moe. Of nou ja, een beetje? Qua uitputtingsniveau zit hij waarschijnlijk ergens tussen a) één lange autorit van Leeuwarden naar Lissabon met op de achterbank twee verveelde tieners die elkaar het bloed onder de nagels vandaan halen, en b) een 24-uursbender in de Berghain, de hotelsleutel kwijtraken, besluiten om dan maar zonder slaap terug de trein te pakken, en door spoorweggezeik halverwege opeens de intercity uit te worden gezet en met een boemeltreintje de reis te moeten vervolgen. Ja, zo moe dus.

Het zit zo: Chris Stussy (op zijn paspoort staat Niels Christiaan Steenbergen, maar zijn vriendinnoemt ‘m liefkozend ‘Stuss’) landde vanochtend om 7 uur op Schiphol na een vlucht van 10 uur vanuit Miami. Daar was het gekkenhuis, en dat gekkenhuis heet Miami Music Week. Amsterdam Dance Event in het kwadraat, een gigantische feestmarathon die is vastgeplakt aan Ultra Festival, dé plek waar de Amerikaanse dance-industrie samenkomt om de benen van het lijf te dansen en tussendoor misschien nog wat zaken te doen. Of zoals Stussy het zelf noemt: ‘Ja, het is wel een dingetje.’

Hij draaide er allereerst op het No Art-feest van mede-Nederlanders ANOTR. Tussendoor deed hij een outdoor feest met Loco Dice en Jamie Jones. En denk nou niet: Miami, lekker zonnetje, palmboompje, zomers cocktailtje erbij. Nee, het was ongelooflijk kutweer daar, afgelopen week. Het regende harder dan hard, alsof je onder de douche staat, ‘echt gewoon emmers water’. ‘Echt niet normaal. Ik zei tegen mijn cameraman: “Dat wordt helemaal niks.” Hier in Nederland kijken organisatoren de dinsdag vooraf naar het weerbericht. Gaat het regenen? Dan fixen we een tent voor over het hele terrein.’ Hij grinnikt. ‘Nou, in Amerika niet hoor, ze hadden een doorzichtig mini-partytentje over de dj booth gezet. Dat was alles. Er stonden 100 mensen in poncho vooraan te dansen toen ik begon, ik denk dat het er 2000 man waren aan het eind! Dat had ik oprecht niet verwacht.’ En oh ja, Stussy draaide ook nog op de officiële closing party in Space. ‘Het was echt packed. Mega! De rest van het festival was afgelopen, de halve scene kwam daar bijeen. Seth Troxler stond in de crowd, John Summit, commerciële dj’s en mensen uit de underground stonden samen te dansen, terwijl ik moest draaien.’

En nu is Stussy weer thuis. Nu is het de grote uitdaging – het is 12 uur ’s middags – om zo lang mogelijk wakker blijven, vertelt-ie. De jetlag verjagen door het arme vermoeide lichaam weer in het Nederlandse ritme te forceren, hoe graag het ook op bed wil neervlijen om in een droomloze, peilloos diepe slaap weg te zakken. En toch zit hier geen hoopje mens. Nee, Chris Stussy oogt best monter, vrolijk zelfs, en hij spreekt in coherente zinnen die geen slaaptekort verraden. Een diepte-interview doen terwijl je in het vliegtuig niet veel meer dan een tweeuursuiltje hebt geknapt? Tuurlijk!

De reden voor het gesprek: Stussy is een house-hoogvlieger van jewelste geworden. Buma Cultuur rekende uit dat hij een van de hardst tourende Nederlanders is in het buitenland, met 92 shows in 18 landen, in één enkel jaar. Alleen Tiësto (121 shows), Martin Garrix (99 shows) en Afrojack (94 shows) zitten boven hem. ‘Best wel bizar om in zo’n rijtje te staan’, concludeert hij droogjes, ‘ik denk dat ik de enige ben die enkel reist met chartervluchten, ik neem toch aan dat Tiësto en Garrix ook veel met privéjets doen. Dat weet ik eigenlijk wel zeker. Maar voor mij voelt dit niet als werk, hè? Je gaat gewoon zitten in het vliegtuig. Je doet lekker je ding. Ja, ik vind het steeds chiller worden.’

Dj noemt hij zich al een jaar of veertien, sinds zijn vijftiende dus. Toen ging hij eens achter de decks staan op de verjaardag van een vriend, en hij wilde eigenlijk niet meer weg. ‘Ik stond vijf uur lang met zo’n controller te draaien, helemaal fantastisch.’ Hij was meteen hooked, kocht zelf ook zo’n dj-controllertje, benaderde alle clubs die hij maar kon vinden en werd uiteindelijk resident in De Bob in Noordwijk. Wat-ie draaide? Nou ja, alles. ‘Ik stond in zo’n hoge booth. Dan klom de eigenaar met het trappetje omhoog en zei hij: “Ja, eh, er komen nu heel veel mensen van de Full Moon Party, dus je moet wat hits gaan draaien.” En het eerste en het laatste uur kon ik mijn eigen ding doen, een beetje tech house draaien.’ Zo won hij op een dag een dj-talentwedstrijd van Michel de Hey en mocht hij een stuk of zes, zeven keer openen voor de techno-dj. Jarenlang draaide hij vooral in lege zalen, die langzaam volliepen. En via Strafwerk Festival, Loveland en vooral een hele solide reeks eigen releases, begon ook het buitenland te lonken. ‘Mijn eerste internationale tour was meteen Australië, in 2018. Ik werd daar echt geboekt omdat mensen mijn muziek kenden, mijn producties.’

Wie zo’n internationale carrière ambieert, moet beseffen: het is kei- en keihard werken. ‘Je begint overal onderaan de ladder. Toen ik aan mijn eerste Amerikaanse tour zou beginnen… begon COVID. Ik landde op woensdag in Los Angeles, zou Miami Music Week gaan doen, maar die avond kondigde Trump aan: “Het land gaat vrijdag dicht.” Fast forward naar twee jaar later: ik had nog een geldig visum en was een van de weinigen uit Nederland die kon touren in Amerika. Dat was meteen heel aantrekkelijk, ik ben in zes maanden tijd zes keer voor twee weken op en neer geweest. Dat gaf me echt een kickstart.’

En dan echt in kleine clubs hè? Dan stond Stussy in een club in Washington DC waar 250 man in paste en stond er… 25 man. ‘Kijk, de mensen die daar op dat moment zijn, die moet je gewoon het gevoel geven dat ze terug willen komen, en hun vrienden meenemen. Met die mindset draaide ik. En ik vind het reizen en touren gewoon heel leuk. Je wordt ontvangen door een promotor. Je gaat lekker uit eten. Je bent gewoon bezig.’

Die eerste tours waren echt loodzwaar, dat wel. Stussy ging in zijn uppie zonder tourmanager met een totaal onlogische routing kriskras door de VS. ‘Dan had ik ergens een set tijd van drie tot zes, moest ik om acht uur ’s ochtends alweer van de ene naar de andere kant van het land vliegen en meteen door naar de volgende club. Dan is het hele ecosysteem in je lichaam gewoon helemaal overhoop.’ Soms ben je als keihard werkende superster-dj-in-wording gewoon 24 uur achter elkaar wakker, zit je vier uur in een stilstaand vliegtuig (‘ik noem het altijd een kist’) op São Paulo Airport te wachten tot je op kunt stijgen omdat er hevige stormen zijn, helemaal tureluurs en duimendraaiend in de hoop dat je tenminste de gig niet hoeft te missen. Dan pak je dat ene uurtje slaap wanneer je dat maar pakken kan. Desnoods vlak voordat je moet draaien. Stussy haalt zijn schouders op. ‘Best confronterend, dan moet je met een slaaphoofd naar de club. Maar je went eraan. Even een red bulletje erin knallen, we hebben zo’n ritueeltje en dan, ja dan is het gewoon knop om en die show knallen. Gelukkig heb ik nu een team om me heen met veel energie, we helpen elkaar erdoorheen. Dat is zó belangrijk.’

(lees verder na de foto)

Het geheim van Stus: hij weet knap tussen verschillende stijlen te laveren. Hij draait big room house op mega-stages, maar staat net zo graag met een coole edgy dj te draaien in een wat bescheidenere club, en hij blijft heel consistent eigen muziek uitbrengen via zijn eigen label. Neem ‘All Night Long’, een track die hij in een kleine drie uur in elkaar knutselde, de vocalen nam hij gewoon op met zijn iPhone. Een dikke 10 miljoen streams heeft die inmiddels. Of neem ‘Desire’, zijn meest recente single, een moderne poppy deep house-track die halverwege even verandert in een coole 2-step-tune. Stussy snapt het spel, weet hoe je zulke tracks eerst voor jezelf moet houden, op sleutelmomenten in je set kunt draaien om een hype te creëren en pas dáárna de track echt uitbrengt.

‘Met een EP probeer ik goed te balanceren: A1 is de festivaltrack, maar B2 eerder een plaat die ik op een after zou draaien, in een intiemere setting. Ik haal heel veel inspiratie uit de muziek van iemand als Fantastic Man, en draai zijn platen ook gewoon op een stage voor 10 a 20.000 man. Dat vind ik de uitdaging, underground muziek naar grote stages brengen. Dat iedereen losgaat met een snare roll en een vocal en een opbouw en een drop: tuurlijk. Maar kun je de boel ook met een groovy plaat steady houden? Komt dat over? Blijven ze staan? Ik vind het ook vet om tussendoor een breakbeat te draaien. Dat moet je ook durven, want soms zie ik dat mensen nog niet klaar zijn voor zulke platen. Oké, maar als je het één keer doet, en ze komen de volgende keer terug, misschien snappen ze het dan wel! En ik draai ook altijd twee tranentrekkers. Dat je weet: als ik die draai, krijg ik íédereen mee.’

Neem nou dit weekend, een belangrijke mijlpaal in zijn carrière: hij sluit een van de mainstages af van het Amsterdamse dancefestival DGTL. ‘Ik heb nog nooit zo’n festival in Nederland afgesloten. Een hele hele hele grote eer. En tegelijkertijd vind ik dat niet spannend, ik weet wat ik moet doen en ben volledig in control.’ Maar hij draait vrijdagochtend (?!) ook in de Loft, het chique appartement bovenin de A’DAM Toren, met uitzicht op de hele stad. Vijfenhalf uur gaat hij back to back met de coole Berlijnse Panoramabar-resident Paramida. ‘En daar gaat eigenlijk meer energie in zitten. Ik ben al drie maanden aan het voorbereiden. Meteen de platenkast in gedoken: “Oh ja, deze niet vergeten.” “Ja, deze neem ik mee.” Ja, chill, ik krijg daar meteen zoveel energie van.’ En nu? Tijd voor een kort hazenslaapje? Hij wijst lachend naar zijn laptop. ‘Nee, ik ga nog even muziek uitzoeken voor vrijdag.’

Chris Stussy draait 29 maart met Paramida in The Loft Amsterdam. 31 maart als headliner op DGTL, Amsterdam. 22 juni doet hij een 10 uur-set bij Thuishaven, 5 juli draait hij op het zomerfestival van Awakenings, 10 augustus op Loveland, 24 augustus op het Audio Obscura Festival en 30 augustus op het Onder de Radar Festival.