Een duizelingwekkende livesensatie in wording, een verdrietige indiezangeres en schitterende avant-pop: op de eerste dag van showcasefestival Eurosonic Noorderslag ontdekten we al heel wat bijzondere nieuwe acts. Maar het absolute hoogtepunt? Dat bleek een Ierse folkband met antikapitalistische inslag en duivelse drankliederen

Eurosonic Noorderslag is het jaarlijkse showcasefestival in Groningen, waar de muziekindustrie vanuit heel Europa zich verzamelt om nieuw talent te spotten én vast te leggen. Speelt een band zich in de kijker? Dan is de kans groot dat-ie in de zomer op alle festivals staat. 

Eurosonic vindt van 18 t/m 20 januari januari plaats in de hele binnenstad van Groningen, met bands en artiesten uit heel Europa. Op Noorderslag – zaterdag 21 januari in de Oosterpoort – spelen louter Nederlandse acts. 

3voor12 doet uitgebreid verslag van het festival met recensies, livesessies en met een uitzending op 3FM (vrijdag van 22.00-01.00, luister mee). Op donderdagavond zenden ook Jamie & Olivier uit vanuit Groningen, op zaterdag Vera On Track en die avond is ook een verslag van het festival te bekijken op NPO3 (daarna terug te kijken op NPO Start).

5. Marina Herlop

© Jessie Kamp

5. Marina Herlop

'Tadiedadiem. Dum. Dum. Takiedadiem, duda, duda!' Nee, er is geen speld vast te knopen aan het zelfverzonnen taaltje waarin Marina Herlop haar piephoge melodietjes kirt. Eigenlijk is de pianist/componist een beetje een vreemde eend in de bijt op Eurosonic: ze bracht een schitterende, avant-gardistische plaat uit op de sweet spot tussen Rewire en Le Guess Who?, laat in haar composities klassieke piano-motieven botsen met vooruitstrevende elektronica en maakt met haar stem vocale salto's en pirouetjes in een grappig brabbeltaaltje. Het geeft haar muziek iets speels, dat malle verenjurkje en die guitige blik op haar gezicht doen de rest. Het maakt haar show toegankelijker dan je op basis van de plaat zou zeggen.

Voor fans van: Björk, avant-gardistische muziek en je kinderlijk verwonderen over hele serieuze muziek

Waar hopen we dit te zien: Rewire en Le Guess Who? heeft ze al aangetikt, maar Muziekgebouw aan 't IJ en Holland Festival zoude ook een goeie match zijn

Luister: 'miu'

4. O.

© Jessie Kamp

4. O.

Als Black Midi je persoonlijk mee op tour vraagt en je debuutsingle uitkomt bij liefhebberslabel Speedy Wunderground heb je onze aandacht snel te pakken. Ze beginnen gelijk met die track, OGO, de enige track die tot nu toe uit is. Wel zo lekker dat die uit de weg is en ze helemaal vrij zijn om te geven wat we van O. kunnen verwachten. Dat blijken zompige Baritonsax en intense drums met evenveel tempowisselingen als er effecten over de instrumenten zit. Geen zang, geen refreinen, geen hits, maar wel jazz fusion, rock, kraut, house in de mixer, met als conclusie dat je op een ⅞ ritme ook prima kunt bouncen. En horen we daar een stukje Black Country New Road als verwijzing naar de doorbraak van hun labelmaatjes hier op hetzelfde podium 3 jaar geleden? Zo'n hit zal deze lastige muziek niet snel worden, maar dit is wel een livesensatie in wording.

Voor fans van: Black Midi, Sons of Kemet, Black Country New Road 

Waar hopen we dit te zien: vorig jaar stonden ze al op het kleinste podiumpje van Best Kept Secret, nu een mooiere spot aldaar of in de X-Ray op Lowlands

Luister: 'OGO'

 

Katie Gregson-Macleod

© Jan Lenting

3. Katie Gregson-MacLeod

Voor een artiest die onlangs is doorgebroken met een EP genaamd "Songs written for piano" staat de Schotse Katie Gregson-Macleod opvallend veel achter haar gitaar. In haar eentje weet ze de tamelijk grote Machinefabriek al direct in te pakken met haar innemende karakter, luchtige grapjes en heldere zangstem waarin ieder woord aankomt. Zelfs als ze minutenlang staat te klooien tijdens het stemmen van haar gitaar blijft het zo stil dat je een speld kunt horen vallen. De verdrietige indiesongs vragen dan ook om aandacht. Daar hoeft ze eigenlijk niet ieder nummer voor aan te kondigen met een variatie op "dit nummer gaat over een moeilijke relatie", maar we vergeven het haar snel. Als Boygenius een vierde musketier zou toelaten, zou Katie hier een ijzersterke auditie neerzetten. En dan moet afsluiter en gigahit 'complex' nog volgen. 

Voor fans van: Phoebe Bridgers, Olivia Rodrigo, Maggie Rogers

Waar hopen we dit te zien: Allereerst nog in een hele hoop kleine zaaltjes, maar het zal ons niet verbazen als ze snel doorgroeit naar grotere podia

Luister: 'complex'

 

2. Heartworms

© Jessie Kamp

2. Heartworms

Een sicke sessie bij The Windmill? Check. Releases bij het Britse smaakmakerslabel Speedy Wunderground? Check. Het kwaliteitszegel van Dan Carey, producer van o.a. Fontaines D.C., Wet Leg en Squid? Dubbel check check. Gooi het op een hoop en Heartworms heeft de ultieme golden ticket naar de Eurosonic-buzz, die de band rondom Jojo Orme hier totaal verzilvert. Haar spitsvondigheid en praatzang-delivery doen denken aan pak 'm beet Sinead O'Brien, maar haar postpunk-tunes zijn duisterder, bijtender en hebben een gothic randje. Al helemaal wanneer ze het op een krijsen zet in 'Consistent Dedication', een track die bouwt en bouwt naar een explosieve apotheose. Goeie look ook: die baret en militairsjas geven d'r een militante 'too cool for school'-gezag, en haar volledig in het zwart gestoken band is al net zo intimiderend cool. 

Voor fans van: Speedy Wunderground, Sinead O'Brien na een Wednesday-bingesessie en zwart kohlpotlood om je ogen

Waar hopen we dit te zien: Motel Mozaïque, de Casbah op Best Kept Secret en zelfs Roadburn kan ze kwijt als één van de poppier acts

Luister: met een uitstekende timing bracht de band vandaag de furieuze single 'Retributions of an Awful Life' uit

 

1. The Mary Wallopers

© Timo Pisart

1. The Mary Wallopers

Wat een maf collectief is The Mary Wallopers, een stel behoorlijk jonge gasten uit Dundalk, Ierland, dat extreem traditionele, duivelse drankliederen speelt en eruit ziet alsof ze rechtstreeks uit de kroeg zijn komen rollen. Dit is muziek die stinkt naar Guinness-adem. Het zijn liederen om op heen en weer te hossen op houten vloeren die nog plakken van het verschraalde bier van gisteren, eergisteren en eer-eergisteren. In hun arsenaal o.a. een handtrommel, Uilleann pipes (de Ierse variant op de doedelzak) en tin whistle. Inderdaad, dat zou dus extreem stom kunnen zijn, maar is het niet. Integendeel. Hoe komt dat? Je ziet dat ze het voelen tot in hun tenen, dat ze het met een drive spelen die een verleden in keiharde punkbands verraadt en tegelijkertijd totaal vreugdevol is.

Voor fans van: oldschool Ierse folk en drankliederen met antikapitalistische inslag.

Waar hopen we dit te zien: in november deden ze al een klein tourtje door Nederland, ze mogen nog eens een groter rondje doen langs bijvoorbeeld EKKO en Rotown, zalen die niet te netjes zijn

Luister: ‘Cod Liver Oil & The Orange Juice’