Hij kietelt de hersenen met coole leftfield techno én laat je springen op euforische guilty pleasure-pop. We zijn mega fan van Bambounou, de Franse dj/producer/memeking die dit weekend op DGTL draait. 'De underground bestaat eigenlijk niet meer. Als dj's underground zouden willen blijven, dan zouden ze geen Instagram hebben.'

Het is zaterdag, de vierde dag van Amsterdam Dance Event, als Bambounou Breakfast Club door elkaar schudt met een set als het meest intense achtbaanritje: hele gemene UK techno en bass draaien, om vervolgens driedubbele kurkentrekkers te maken met krankzinnige pop-edits en, oh my god, ja, dat is écht een baile-funkremix van 'The Launch' van DJ Jean. Jéremy Guindo-Zegiestowski alias Bambounou (32) begint te grinniken over Zoom. 'Die track is zo'n beetje verboden om te draaien, hè? Normaliter draai ik geen tracks met zulke gigantische build-ups, iedere keer twijfel ik: ga ik écht dit doen? Maar ik houd er wel van als mijn sets een beetje uit de bocht vliegen.' Een paar jaar geleden had dat not-done gevoeld, maar sinds de pandemie is er van alles veranderd. 'Mensen wilden gewoon feesten, dat puristische gedoe is een beetje weggevallen. Niks geen 'Ik draai vinyl-only', 'Ik wil alleen maar in piepkleine keldertjes draaien'. Mensen denken: gast, ik wil gewoon lol trappen, wat doe je nou moeilijk?!'

Zo werd de Franse dj/producer Bambounou met drie mindblowing sets onze nummer 2 van Amsterdam Dance Event: door guilty pleasure-type poptracks als 'The Launch', zeroes-anthem 'Who's That Girl' en zijn eigen mega-explosieve Britney-edit ('Piece Of Me') te parkeren tussen zijn ingewikkelde hersenkieteldance. Dat was ook wel effe schrikken voor de mensen die weten waar hij vandaan komt: al zo'n tien jaar is de Fransman succesvol in de wat nicher wereld van de serieuze leftfield techno. Hij deed al een handvol prestigieuze Boiler Rooms, techno-nerds kwijlen bij zijn releases op Modeselektor's 50Weapons, AD93 (FKA Whities) en zijn eigen label Bambé, een amalgaam van techno vol UK-invloeden, bass en tribal. 'Maar het is een niche, met een niche publiek,' zegt-ie. Door net een slag toegankelijk te draaien maakt de Fransman zich op voor een volgende stap. Tel daarbij op dat-ie in gesprek is over een officiële release van die Britney-edit ('maar ik mag er nog niks over zeggen'), en hij zou zomaar eenzelfde stap kunnen maken die Young Marco nu neemt met zijn Imogen Heap-edit.

© Thomas Lohr

Tussen twee werelden

Met zoveel humor als hij die popplaten draait, zo vrolijk en lolzy is Guindo in gesprek: hij praat met een glimlach zo breed als een bankstel, maakt nogal sarcastische grapjes en doet ook net iets te lang over een vergelijking tussen pizza's bakken en zijn dj-filosofie ('te veel cheesiness en je hebt een kaastaart, snap je, het gaat om balans en minimalisme').

In zijn sets hoor je hoe hij twee uiterste werelden combineert: de euforische pieken van popbangers en toegankelijker dance, en de pieken-vrije wereld van hypnotische, ritmisch spannende techno. 'Ik probeerde heel lang om een coole, experimentele, deeptechno-dj te zijn,' verzucht hij. 'Wat me erin aantrok? Ik ben een totale synthesis-geek, uren en uren kan ik schaven aan één geluidje. Hoe gecompliceerder de muziek, hoe beter.' Daar zat ook een soort underground-purisme achter. 'Ik wilde gewoon obscure, gritty tunes draaien die NIEMAND kende,' grinnikt hij. 'Als er dan twee mensen in het publiek iets mee konden was het wat mij betreft geslaagd.'

Maar als dj is zo draaien soms ook spannend, of zelfs saai: soms is het lastig af te lezen hoe iets valt, een polyritmische struikeltechno-plaat van acht minuten is nu eenmaal geen handjes-in-de-lucht-banger. Nog steeds kan-ie het geweldig hoe dj's als Konduku of DJ Nobu dansers in een trippy techno-doolhof zonder einde kunnen trekken, maar... 'Ik had een realisatie: ik vind het helemaal niet leuk als ík zo draai. Ik hou van springende mensen en grotere crowds, het is gewoon héél leuk om te zien hoeveel energie een zaal krijgt van een track als 'Who's That Girl?'. Tegelijkertijd word ik geen soort popster sell-out, hoor. Dus nu heb ik besloten: ik ga het gewoon allemaal doen, de chaos is mijn nieuwe balans.'

Waar die verandering door kwam? 'Ik ga iets heeeeeel clichématigs zeggen,' grinnikt hij. 'Toen mijn dochter werd geboren had ik een realisatie: liefde is niet iets wat je verdeelt, het verdubbelt.  Wow, ik wist niet dat ik zoveel liefde kon voelen. Dat gaf me een soort emotionele vrijheid: ik kan alles draaien wat ik wil, wat maakt het uit of het cheesy of credible is?'

Meme-king en lifestyle-coach

En dan is er nog Multimillionaire Pro DJ Tips, zijn superfunny Instagram-pagina vol memes waarin hij zichzelf profileert als een lifestyle-guru/dj-coach. Enerzijds een leuk medium om domme grapjes te maken ('I put the ASS in Philip GlASS'), anderzijds een mooie manier om op social media op te vallen in de zee van dj's die op Instagram allemaal hetzelfde filmpje posten waarop 10.000 mensen helemaal HAM gaan op hun sicke selecties. 'Vroeger werd ik wel eens in een club herkend als Bambounou, nu word ik op straat benaderd als Mutimillionaire Pro DJ. Ik projecteer mezelf eigenlijk een beetje in de rol van superster dj.'

Met die posts steekt hij ook een beetje de draak met de rol van social media in de dj-wereld: als dj is een memepagina of een goeie thirsttrap posten soms betere promo dan een goeie plaat maken, Instagram-volgers zijn vaak een doorslaggevende factor voor de fee die je als dj krijgt. 'De muziek boeit niet echt meer. Natuurlijk is er een dedicated scene die dj's op de voet volgt, maar alles is mega verteerbaar geworden. Onze aandachtspanne is zeven seconden, mensen zitten non-stop te scrollen, je moet de aandacht vangen als dj, weet je wel? Als het aan mij ligt zou ik vooral produceren, en eventueel draaien, ik zou NIKS posten op social media. Maar de game is veranderd, alleen mensen als Ricardo Villalobos of Helena Hauff kunnen het zich permitteren om niets te posten. En zelfs DAT is een marketing strategie: ik doe er niet aan mee, ik ga in tegen de trend. Zodra je beseft dat je in een markt zit - wow, dit klinkt vreselijk - besef je dat een boel om beeldvorming draait. De underground bestaat eigenlijk niet echt. Als dj's underground zouden willen blijven, dan zouden ze geen Instagram hebben.'

Het mooie aan Multimillionaire Pro DJ Tips? Dat-ie af en toe laat doorschemeren dat het dj-leven niet alleen maar draait om rozegeur en hypefilmpjes, dat de constante aaneenschakeling van vliegvelden, hotels en clubs soms best eenzaam is. Al helemaal wanneer je net voor een joelende massa een festival-stage hebt afgesloten, en daarna weer in je uppie naar de zoveelste hotelkamer gaat. 'En al helemáál wanneer ik daarna met een jetlag thuiskom en de poepluiers van mijn kinderen moet verschonen,' grinnikt hij. Maar het Multimillionair DJ-leven lonkt. Snuffel rond op het internet en je vindt allemaal foto's van Bambounou als jetsetter, front-row bij de Parijse Fashion Week. 'Ik ben een tijdje model geweest,' zegt hij. 'Ik deed allemaal campagnes voor Paco Rabanne, Kenzo en Jean-Paul Gaultier, best prestigieus eigenlijk. Er kwam een punt dat ik moest kiezen: word ik model en verhuis ik naar New York? Of blijf ik in Parijs en word ik dj/producer? En toen besefte ik: wow, dat is zo oppervlakkig, ga ik straks echt dat model zijn die ook draait? Tegenwoordig ben ik er wat losser in, als dat onderdeel van de beeldvorming word: prima, why not?'

Daarover gesproken: over Boiler Rooms wordt vaak best cool gedaan naar de buitenwereld, alsof een dj's zich niet bezig houden met de viral-potentie van een geslaagde Boiler Room, dus in die zin is het nogal verfrissend dat Bambounou gewoon een kijkje in de keuken geeft: hij gaat niks aan het toeval overlaten. 'Afgelopen maart had ik een residentie bij BBC Radio 1, vier mixes van één uur. Toen heb ik ook alles voorbereid: welke tracks ga ik draaien? Wanneer start ik ze in? Ik had overal cue points gezet. Nu ga ik precies zo voorbereiden: van welke tracks tot wanneer ik ze draai tot het precieze bpm. Uiteindelijk gaat het allemaal om beeldvorming. Als ik me voorbereid, dan kan ik dat ook gewoon loslaten en lol hebben.'