In beeld: de Lowlandsganger door de jaren heen In beeld: de Lowlandsganger door de jaren heen

In 1993 werd Lowlands voor het eerst in Biddinghuizen georganiseerd. En met twee podia en 7.500 verkochte kaartjes was dat lang niet zo massaal als het Lowlands dat we nu kennen. In de foto's uit de jaren negentig zie je mensen voor het eerst verliefd worden op Lowlands, niet wetende dat er rond de wisseling van het millenium meer dan 60.000 bezoekers op af zouden komen. De oplettende kijker ziet een hele merkwaardige traditie op de camping: shit in de fik steken op de maandag. 

Vanaf rond het jaar 2000 heeft Lowlands qua bezoekersaantallen zijn absolute piek bereikt. Steeds meer verschillende soorten mensen weten het zomerparadijs in Biddinghuizen te vinden. Dat is ook te zien aan het publiek, dat diverser en minder doorgewinterd voor de dag komt dan de pioniers van de jaren negentig.  Het zijn bovendien de hoogtijdagen van de 'alto': snoepkettingen om, oversized Overseas- en Dickies-broeken, gescheurde kleding en eventueel een kleurtje verf in het haar. En ben je elkaar kwijt op Lowlands, terwijl je Nokia 3310 geen bereik heeft (of je beltegoed op is)? Dan spreek je af bij de Wortel! 

In 2006 klinkt er plotseling luid applaus tijdens het optreden van de Arctic Monkeys. Alex Turner kijkt wat beduusd om zich heen. Waar klappen al die mensen voor? Wat blijkt: op de schermen in de grote tent is te zien hoe er zich een modderglijbaan van de heuvel af vormt. En de stoer-aangelegde Lowlanders die zich met volle overgave de modder in werpen zorgen voor een heus spektakel. Het was een iconisch jaar door die giga-modder-boel, maar ook wel effe afzien. Wat we ook terugzien: de legendarische Koffiewekker-shirts. Fixte je de koffiewekker, dan hing je een vlaggetje aan je tentje en werd je op het afgesproken tijdstip door een vrolijke medewerker gewekt met een bakkie én kreeg je een t-shirt. Die shirts droeg je natuurlijk ook ná het weekend nog, en zag je een andere alto met zo'n koffiewekkershirt rondlopen in het wild? Dan kreeg die een vrolijk knikje. 

Vanaf 2010 beginnen Lowlanders steeds meer moeite in hun outfits te steken. Van kleurrijke, hippie-achtige speciaal-voor-Lowlands-uitgekozen blousjes, tot serieuze verkleedpartijen: mensen maken er wat moois van. In hittegolfjaar 2012 werd er een mega-waterpistolengevecht geïnitieerd via Facebook, dat vrolijk uit de hand liep. 'Aan opkomst totaal geen gebrek; na afloop van de 'veldslag' is te zien dat er tot aan de Echo volop werd gespoten', schreven we toen. En in 2013 besloot een aantal fervente Slayer-fans om een glitterfeestje te organiseren bij Slayer. Juist, ja, bij de doodshoofdenmetal van Slayer stikte het van de glitterpruiken. En oh ja, er was ook nog iets met opblaasrookworsten?! 

Vanaf 2015 gaat Lowlands in transitie. In dat jaar is het festival voor het eerst sinds jaren niet uitverkocht (van de 55.000 kaarten zijn er volgens de organisatie 48.000 verkocht). Ook in 2016 verkoopt het festival niet uit, en rond die periode besluit het festival (zeer succesvol!) een nieuwe weg in te slaan: minder rockgeoriënteerd, weg met headliners als Muse, Foo Fighters en The Offspring, en meer ruimte voor frisse nieuwe acts. Dan trekt Lowlands ook steeds meer een ander type publiek. Het type dat vooral komt voor de nacht, en de Bravo echt wil uitspelen. Het type dat op maandag in het ochtendlicht nog hard gaat in de ArmediLLOW. Strijders in hippe kleding die doorgaan tot de allerlaatste snik, om vervolgens mak hun tent in te pakken – of achter te laten, shame on you! – en een week uit te brakken. Geen toeval natuurlijkdat de tent waarin je de hele nacht door kunt stampen een meer prominente rol krijgt op het terrein, vlak voor de ingang.