Twee bizarre weken: nachtclubs over hun heropening én sluiting Twee bizarre weken: nachtclubs over hun heropening én sluiting

Waar ooit mensen nachtenlang stonden te dansen, was tot voor kort alleen nog maar stof te vinden. Tot daar opeens, op de persconferentie van 18 juni, werd besloten dat de clubs weer open mochten. Al vanaf 26 juni, veel sneller dan verwacht. In principe was dat goed nieuws voor het nachtleven, dat al anderhalf jaar in coma lag, maar zo snel omschakelen vereiste veel van de clubs. Allereerst moesten er in allerijl feesten worden georganiseerd, dj's geboekt en tickets verkocht. En dan nog de barmannen, clubmanagers, geluidsmannen: al het personeel was weg, iedereen werkte ergens anders. Hoe vind je in een week tijd capabele nieuwe mensen? En zodra die er zijn, dan is het nog maar de vraag of alle oude apparatuur het nog doet.

Bij Perron in Rotterdam hadden ze alles gelukkig goed onderhouden. Althans, dat dachten ze. ‘De woensdag voor de heropening hebben we een “grote stresstest” doorlopen om alles even te controleren. De lichten, het geluid, de biertaps. Toen kwamen er toch nog veel dingen aan het licht, we hebben echt gigantisch hard moeten werken om alles op tijd af te krijgen’, zegt Aziz Yagoub van Perron. ‘Het waren lange dagen, maar dat vonden we niet erg.’

Het was zwoegen en zweten, maar uiteindelijk kon Perron de deuren die vrijdagnacht weer openen. Hoewel het Testen Voor Toegang-systeem gehackt was en niet iedereen daardoor naar binnen kon, was het een groot succes. ‘Mensen gingen buiten aftellen. Het was een soort oud en nieuw in het kwadraat. Iedereen was waanzinnig gelukkig.’

Ook club RADION in Amsterdam verwachtte pas halverwege de zomer te openen. Ze moesten dus een flink tandje bijzetten voor de heropening, en daar zat wel een prijskaartje aan. ‘Ik denk dat we zo’n 130 á 140 procent van onze vaste kosten uit hebben moeten geven', vertelt Frits Zanen van RADION. ‘We zijn als een gek personeel aan gaan nemen. En alle klussen waar we acht tot tien weken voor hadden staan, moesten ineens in drie weken worden gepropt. Dat gaat nog wel, maar het is heel zuur om dan meteen weer dicht te moeten. En die extra kosten, die zullen we nooit meer terugkrijgen.’

Uiteindelijk hebben Perron en RADION slechts een handvol feesten kunnen geven in de korte tijd dat ze weer open waren: op 9 juli maakte het kabinet bekend dat een dag later alle clubs weer dicht moesten, tenminste tot 14 augustus. Dat had niemand aan zien komen. Ook club OOST in Groningen niet, waar ze op de dag van de persconferentie nog een flinke levering aan drank binnen kregen. Om de bestelling te annuleren was het helaas al te laat. ‘Daar sta je dan met je pallet Club-Mate en Desperados,’ zegt Jorn Canrinus van OOST. ‘Als we er niet via reguliere verkoop vanaf komen gaan we kijken of we het bij collega-bedrijven kwijtkunnen. In het uiterste geval zullen we via onze sociale mediakanalen de boel proberen te slijten. Retourneren, dat kan helaas niet meer.’

Om na zo’n korte tijd de deuren weer te moeten sluiten komt bij de clubs hard, maar vooral ook onverwachts aan. ‘Er is weinig tot geen communicatie geweest,’ zegt Frits. ‘Uit het niks mochten we weer open en daarna ook ineens weer dicht. We zijn keihard voor de bus gegooid. Het systeem bleek niet te werken en wij werden erop afgerekend. En dat terwijl wij niemand zonder geldige code naar binnen hebben gelaten. Het is extreem frustrerend om als zondebok weggezet te worden.’

De persconferentie van 9 juli leverde een bizarre nacht op: er was nog één nacht om te gaan stappen voor alles weer dicht zou gaan, en mensen zijn er nog massaal op uit gegaan. Al tijdens de persconferentie waren opeens alle kaartjes voor die nacht in RADION uitverkocht. Een nacht die niet geheel zonder risico is verlopen, vertelt Zanen. ‘Ik heb toen corona gekregen op de zaak. Dan blijkt dat het systeem wel degelijk lek was. Maar goed, het was toen nog leuk. Het voelde als de laatste avond op aarde. Iedereen ging er nog één keer volle kracht tegenaan.’

Voor club OOST stond er helaas geen feest op de vrijdagnacht, maar op de zaterdag gepland. De voorbereidingen voor het feest waren al getroffen, toen de avond ervoor dan plots de stekker eruit getrokken wordt. Een zure appel om doorheen te bijten. Eentje die nog een tikkeltje zuurder smaakt als je je bedenkt dat club op het punt staat definitief de deuren te sluiten. Terwijl ze opzoek zijn naar een nieuwe locatie, zouden ze nog een paar shows doen als mooie afsluiter. ‘Het zou zo maar kunnen dat het laatste feest, dan ook écht het laatste, al is geweest. Maar dat we dat toen nog niet wisten’, vertelt Jorn. ‘Als afscheid van de locatie wil je gewoon een grote knaller, niet dit.’