Juju & Jordash jazzy tegen wil en dank met mellow nieuwe EP

Het spannendste live-house-duo van Nederland brengt weer een nieuwe EP uit op Dekmantel

Timo Pisart ,

Vandaag verschijnt de nieuwe EP van Juju & Jordash op Dekmantel: ‘What About Tuesday?’ Het is broeierige, psychedelische house, wat meer mellow dan we van ze gewend zijn, met zeurende synths en een knorrende Fender Rhodes. Je zou het zelfs ‘jazzy’ kunnen noemen, maar dat zien ze zelf nog altijd een beetje als een scheldwoord.

Ze zijn al jaren een van de spannendste techno/house-liveacts ter wereld: Juju & Jordash, oorspronkelijk uit Israël maar al een decennium met Amsterdam als thuisbasis. Hun shows zijn compleet geïmproviseerd, tijdens de soundcheck zetten ze alvast het een en ander klaar aan drumcomputerloops en synthesizerpatronen, maar essentieel ontstaat de muziek on the spot. Vandaar dat hun eerste live-EP speelse titels had als track id?? En TRACK ID!!: iedereen wilde achteraf weten welke tracks ze speelden, terwijl het feitelijk nog helemaal niet de naam ‘track’ kon dragen. 

Nu is er een nieuwe EP van Gal Anar (Juju) en Jordan Czamanski (Jordash): 'What About Tuesday?' op Dekmantel. Weer compleet geïmproviseerd? ‘Nou ja, ik wil er niet te filosofisch over worden, maar er is natuurlijk niet echt een wezenlijk verschil tussen improvisatie en compositie’, zegt Czamanski. ‘Het enige verschil is tijd: compositie is een vertraagde versie van improvisatie. Voor deze EP deden we hetzelfde als wat we op het podium doen, maar dan wat langzamer: we bouwen niet een tijdelijke studio op tijdens een twee uur durende soundcheck en hoeven niet – zoals tijdens een show – iedere vijf minuten iets anders te spelen omdat het anders oninteressant wordt, maar hebben een hele week om één lange jam te doen. We kunnen in de studio twee uur jammen, terwijl we maar in twee elementjes geïnteresseerd zijn die we alsmaar beter in de vingers willen krijgen.’ 

Dan eindigen ze met een twee uur durende multitrack-opname die nogal rommelig is, om vervolgens maandenlang te gaan editten en overdubben om te kijken: wat is nou écht het belangrijkste in deze jam? Czamanski: ’Eerlijk gezegd: ik werk op een hele domme arbeidsintensieve manier: ik mix vaak al de 45-minuten durende jam met soms wel 100 verschillende sporen, omdat ik alsmaar niet wil kiezen, en niet zomaar wil snijden in stukjes die misschien gewoon wat meer liefde nodig hebben. Daarom ben ik er zo verschrikkelijk lang mee bezig.’

En uit twee weken jammen kwam uiteindelijk een drietal prachtige, spookachtige tracks van circa 7 minuten. Monday Mellow heeft een funky bas, een kick zo subtiel als poezenpootjes in de sneeuw en steeds meer zeurende synthlijntjes. Wednesday Something bestaat uit een vraag-antwoord-spel tussen gitaar en Fender Rhodes met een vleugje spacey acid, Thursday, Heavy is het zwaarst, met paranoïde dissonante akkoorden. Er zijn twee dingen die direct opvallen: het is allemaal wat meer mellow en gemoedelijker dan hun eerdere werk, én er zit aanzienlijk meer Fender Rhodes in. ‘Ha, wat grappig dat je dat zegt!', grinnikt Czamanski. 'Ik kreeg een paar jaar geleden voor mijn veertigste verjaardag van mijn vriendin een Rhodes, sindsdien speel ik erop voor bijna iedere track. Ik ben fucking gek op dat instrument, ons volgende album gaat helemaal over de Rhodes die niet klinkt als een Rhodes. Ik hou van de cheesy kant ervan, maar zelfs als je hem verkloot met effecten heeft hij nog een gevoeligheid qua klank en expressie. Wat betreft je andere punt: onze muziek is sowieso een beetje cheesy en mineur, melodisch ook. Ik haat het woord jazzy, maar vooruit: het is jazzy.’ Juju en Jordash kennen elkaar al sinds de jaren 90, toen ze in jazzbands speelden in Haifa en Tel Aviv. Jordash op keyboard, Juju op gitaar. ‘We proberen nu wat meer terug te gaan naar die periode, en dus wat vaker gitaar en toetsen te spelen. Dat voelt gewoonweg natuurlijk voor ons.’

Ze zijn er een van de meest uitzonderlijke live-dance-acts ter wereld mee geworden, maar ze prijken niet op de nog altijd belangrijke Resident Advisor-lijst voor beste liveacts waarop wereldwijd wordt gestemd. ‘Vorig jaar stak dat wel een beetje, dit jaar maakte het ons eerlijk gezegd niet zoveel uit. Toch is het wel belangrijk, het heeft vooral financiële implicaties: als je hoog op zo’n lijst beland, verdien je gewoon meer geld. Het is niet zo’n gemakkelijke industrie als je geen massa-aantrekkingskracht hebt. Maar goed: ik geloof dat we iets van waarde doen, en genoeg verdienen om te kunnen eten, het is niet het einde van de wereld.’