Toen Pascal Terstappen achttien jaar was, gaf hij zijn eerste interview in het Engels. Er was alleen een klein probleempje: hij had nooit opgelet op school. Dat had twee redenen: hasj en muziek. Hij kon geen Engels en Duits, voor Frans kreeg hij een ‘drie fraude’ wegens afkijken, wat hem op een jaartje overdoen kwam te staan. Dat wil zeggen: erg ver haalde het zijn gemiddelde niet omlaag. Maar goed, dat interview dus. Hij kwam niet veel verder dan ‘yes yes I love music really much’. What to do? ‘Ik dacht: dit gaat zo niet. En dus besloot ik de hele Harry Potter serie in het Engels te lezen. Harry Potter werd mijn woordenboek.’
Om maar aan te geven: Pascal Terstappen is een autodidact. Hij durft het niet zo goed hardop te zeggen, maar eigenlijk vindt ie popacademies ook typisch iets voor mensen die net niet goed genoeg zijn maar wel heel graag willen. En daarmee beledigt hij zijn goede vriend en artiest op zijn label Olaf Stuut niet mee. Die ging wel naar de Rockacademie. ‘Maar eigenlijk zou ie er leraar moeten zijn. Tuurlijk, op de kunstacademie leer je allerlei technieken, maar je wordt er ook zo gevormd. Nee, ik geloof dat de echt creatieve mensen er vanzelf wel komen.’
Terstappen zelf maakt muziek als Applescal vanaf ongeveer zijn 15e, en de afgelopen acht jaar bracht ie vier albums uit. De eerste twee bij het goed aangeschreven Traum Schallplatten in Duitsland. En nu, op zijn 29e, runt hij een eigen label: Atomnation. Het ontstond eigenlijk min of meer bij toeval. ‘Ik had een album gemaakt met mijn zijproject Yoshiba 87, en ik was van plan dat op Bandcamp te zetten. De avond voordat ik dat zou doen zei mijn huisgenoot Guido: moet je geen label beginnen? Die dag hebben we een logo gemaakt en een naam verzonnen. Dat was Atomnation. Een dag later kreeg ik een mailtje van ene David Douglas: “Ik zag je op Pitch staan, ik vind jouw muziek goed. Zelf maak ik ook tracks, misschien vind je het tof?” Een week later ben ik met hem gaan zitten. Nu is het praktisch een fulltime baan voor mij.’
Aan dj en producer Applescal vanavond de eer om DGTL festival te openen. Koester hem maar, want Pascal Terstappen heeft door de groei van zijn label Atomnation eigenlijk steeds minder tijd om artiest te zijn. ‘Het slokt steeds meer van mijn tijd en passie op.’
The best of Atomnation
Atomnation is een echt liefhebbers-label, dat grossiert in ‘mooie’ muziek die meer voor thuis bedoeld is dan voor de dansvloer. Naast David Douglas levert Terstappen’s neus voor kwaliteit (of zoals ie het zelf zegt: ‘gewoon mijn eigen smaak’) ook Weval op, dat zijn eerste EP bij Atomnation uitbracht. En Gidge, een duo uit het noorden van Zweden dat ook al van die dromerige, tegen de ambient aanschurkende elektronica maakt waar je rustig een ijskoud traantje bij mag plengen. Atomnation tekende ook Polynation, een duo waar de broer van Olaf Stuut in zit, Hessel. En met die Hessel vormt Terstappen zelf dan nu weer een nieuwe groep: Deltawerk. In juni verschijnt een gezamenlijke LP, volgende week woensdag, 19 april, debuteren ze hun nieuwe liveshow in OT301.
‘Deltawerk was er opeens. Ik kreeg een opdracht voor een audiovisueel project rond ADE. We zijn drie maanden als een gek gaan werken en zo lag er een basis voor Deltawerk. Het liefst doen we mooie shows met visuals, maar je merkt dat je met dat plan al snel tegen problemen aanloopt. Promotors vragen zich af of het meerwaarde heeft. Ja natuurlijk heeft het meerwaarde, maar ga je er ook voor betalen. Ach, we zien het wel, we hebben al een paar mooie festivalshows staan, van Straf_werk tot Zwitserland en Turkije.’
Als het allemaal wat ‘losjes’ en spontaan overkomt, dan komt dat toch vooral door de uitstraling van Pascal Terstappen zelf. Hij is die lange dunne gast met gaten in zijn All-stars. Je ziet hem al zitten met zijn laptop op schoot, thuis op de bank. Maar vergis je niet, er wordt wel degelijk hard gewerkt en er zit een nadrukkelijke visie achter wat Atomnation doet. En vooral ook achter wat het niet wil zijn. ‘Je zult mij niet snel met mijn handen omhoog achter de draaitafels zien staan, laat staan dat ik selfies maak in de club. Het hele social media gebeuren vind ik echt afschuwelijk. Moeten we een foto maken voor het project? Ok, dat moet dan maar. Voor mij is muziek een hersenspinsel van mezelf. Het is persoonlijk en vervlochten met mijn leven, maar het gaat niet over mij. Voor Atomnation focussen we vooral op albums en langere EP’s. Niet twee tracks waarvan je hoopt dat er eentje opgepikt wordt door een dj.’
‘We proberen over iedere release goed na te denken. We werken nu al aan een release voor het najaar van Tunnelvisions, een nieuwe Nederlandse act die ik helemaal geweldig vind. Ze zijn geïnspireerd door wereldmuziek en al hun tracktitels zijn gebaseerd op woestijnen en rivieren. Zoiets willen we mooi neerzetten, daar hoort een cover bij die werkt als een fata morgana. Ook met Deltawerk pakken we uit. Het album gaat uitkomen als 4 EP’s in een hoes met een gat erin, als een soort Inception. Je kunt zelf kiezen wat je wilt zien. Dat zie je ook terug in de visuals bij de show. Dat is wat we willen: er zoveel mogelijk uit halen zonder dat je als artiest selfies hoeft te maken.’
Terstappen groeit met het jaar in zijn rol, vindt hij zelf. ‘Ik vind het ontzettend leuk om te doen ook, het snoept steeds meer van mijn tijd en passie op ten koste van het muziek maken. Op dit moment ligt er voor Applescal eigenlijk nauwelijks wat op de plank. Ik zou me goed kunnen voorstellen dat ik over vijf jaar helemaal geen muziek meer maak en niet meer draai. Dan ben ik gewoon labelbaas. Ja, natuurlijk vind ik het nog fantastisch om op het podium te staan. Onlangs sloot ik nog de grote zaal van de Marktkantine af, de energie was te gek, maar in de huidige dj-cultuur moet je je steeds nadrukkelijker profileren. Zolang ik er nog mee wegkom het op mijn manier te doen, zal ik dat doen. Mijn basis is om alleen maar dingen doen waar ik achter sta. Dan volgen de mensen die het mooi vinden vanzelf.’