Laat het maar meteen gezegd zijn: Everything Now is een teleurstelling. Maar op de een of andere manier lijkt het nog bedoeld ook. De gelijknamige single en openingstrack was de eerste die naar buiten kwam en voorspelde veel goeds. ABBA op stadionformaat, aanstekelijke kitsch, die te gekke sample uit een Kameroense culthit en een break die gesampled applaus overtreft: het geluid van een volle festivalweide die al meezong voordat het nummer überhaupt ooit een keer in het openbaar te horen was geweest. Alsof de band lachend zijn spierballen rolde. En dan vierden ze er ook meteen het thema van het album: alles is tegenwoordig beschikbaar. Een overvloed aan informatie, alles moet hapklaar zijn voor consumptie, het liefst op elk moment van de dag. Dat komt op het hele album terug, vrij letterlijk ook: halverwege de plaat hoor je supermarktgeluiden en het piepen van een kassa.
De tweede track die loskwam klopte de hype nog verder op. De opgefokte synthesizers in 'Creature Comfort' tegenover de cartoonesk vrolijke riff, een haast maniakaal klinkende Régine Chassagne en een ongemakkelijke tekst over jonge mensen en suïcide: een bizar geheel dat nog werkt ook. Pas bij de derde track die de buzz rond het album moest oppompen kwamen er scheurtjes in de verwachtingen. Van ‘Signs of Life’ zijn eigenlijk vooral de laatste dertig seconden goed, als er geen flauwe kreetjes geslagen worden of halfbakken retro-raps klinken. Onverwacht ontstaat er toch nog een groove, een best goede zelfs, heel erg 70’s New York. Het is vooral ook de promocampagne die in de weg gaat zitten van de muziek. Normaal gek om een act te verwijten, maar gezien het onderwerp van het album zijn al die uitingen op socials onlosmakelijk verbonden met de ervaring van de muziek. Hoe langer de campagne duurde, hoe meer die in een uitgekauwd post-ironisch geheel veranderde. Nepproduct na nepproduct werd gelanceerd, neprecensies gepubliceerd, quotes uit interviews en artikelen uit de context getrokken en als promo ingezet. Semi-slimme meta-grapjes werden gemaakt. Waar Arcade Fire altijd al precies op de grens van te balanceert, gingen ze er nu over. Coolheid veranderde in betweterigheid.
tekst gaat onder video verder