3voor12 Award genomineerde: Broederliefde

Atze de Vrieze ,

Om te begrijpen hoe Broederliefde van het ene op het andere moment uit kon groeien tot een alles-verpulverende, recordbrekende hitmachine, hoef je eigenlijk maar een ding te weten: begin dit jaar zijn de regels van het spel veranderd. Maar denk niet dat die conclusie mag dienen om af te dingen op dat succes. Het was immers Broederliefde zelf dat die verandering afdwong.

De basis voor het succes van Broederliefde ligt twee jaar geleden, bij de tropische zomerhit ‘Labanta’, een track met een Kaapverdiaanse vibe die binnen de kortste keren vijf miljoen views haalde op YouTube. Het bleek de perfecte tune om op te dansen in de club, op vakantie en op het schoolplein. Kees de Koning, labelbaas van Broederliefde, zei begin 2011 over het nummer: ‘Een week nadat Labanta uitkwam werden wij benaderd door Spotify. Ze wilden een fraudeonderzoek instellen omdat het nummer al op de eerste dag 100.000 keer afgespeeld was. Dat geloofden ze niet, dus we hebben moeten bewijzen dat ze op YouTube net zo populair zijn.’

Toch zag je van Labanta in mainstream media niets terug. Alleen FunX draaide de plaat, voor de rest verdween Broederliefde in de golven van desinteresse. Op Noorderslag stond de groep letterlijk in een lege zaal te spelen. Maar voor hun publiek waren de vijf Rotterdammers non-stop zichtbaar. Broederliefde speelde het discothekencircuit plat, ’Hard Work Pays Off’ en ‘Nu Sta Je Hier’ werden toegevoegd aan de reeks hits, en onder druk van die cijfers en het mega-succes van New Wave werd de cruciale laatste stap gezet: streamingcijfers gingen volop meetellen voor de albumcharts. Blijft je publiek de tracks van je album als een dolle streamen, dan hoor je dertien weken op nummer 1 te staan. En zo geschiedde. 

Hard Work Pays Off 2 heet officieel een EP, maar met veertien nummers is het in feite natuurlijk gewoon een album. Toch is die status van tussendoortje ook weer niet zo gek. Het is de Drake-strategie: het geeft een sfeer van snelheid, van lekker los werken, van niet al te serieus hoeven nemen. En dat is precies het effect dat je wilt hebben bij deze muziek. Een track voor de club moet zo vluchtig voelen als de nacht zelf. Tracks als Insteigen, Q’est Qu’il Ya en vooral Mi No Lob zijn echte club-bangers, harde producties waarin van die typische Atlanta trap-snares worden vermengd met dancehall-invloeden en de poppy r&b refreintjes van Emms. Wie niet wil accepteren dat autotune een track juist cooler maakt, heeft bij Broederliefde niets te zoeken, en alleen wie een schroef door zijn heupen heeft kan Mi No Lob weerstaan. Zomerfestival Latin Village vroeg zijn dj’s zelfs alsjealsjeblieft niet elk half uur Mi No Lob te draaien en een beetje variatie in het oog te houden. 

Dat zorgeloze zit ook in Jungle, de track die uitgroeide tot de grootste hit van Hard Work Pays Off. Hij drijft op een loopje van akoestische gitaar dat klinkt (of is?) als een versnelde Waves van Mr Probz onder de coupletten, aangevuld met een hyper-energieke tropical house fluit-synth in het refrein. Ook hier dat flirterige vluchten, weg van de ingewikkelde dingen die de Nederlandse maatschappij van je vraagt, de Afrikaanse jungle als paradijs: ‘Waar wil jij heen dan, waar dan? Als het aan mij ligt bewegen we nu. Afrika, terug in de jungle, we leven duur in de Benelux.’

Die zorgen, daarvan horen we enkel af en toe flarden langs komen. In opener Alles Voor Niets Geweest trapt Emms af dat het succes van zijn groep een schril contrast is met de ‘rare dingen’ die ook om hem heen gebeuren. Vrienden die vast zitten of op straat neergeschoten werden. Verderop in de track vertelt Mella dat ie ‘als kind vader werd’, terwijl ‘Jongvolwassen’ gaat over de hardheid van het straatleven. Ook hier verwijzingen naar het alternatief dat voor veel straatjongeren lonkt. In een bruggetje knipoogt Emms naar zowel Drake als naar een van de grootste gangsters die Nederland de laatste decennia kende. ‘If I die, I’m a motherfucking legend. Iedereen op die dag, kent m’n naam, ik voel me Gwenette Martha.’

Maar Hard Work Pays Off 2 is zeker geen gangsterplaat, en de ‘struggles’ mogen de ‘fun’ nooit bederven. Liever dompelt Broederliefde zich onder in de faam en de hitsigheid van het uitgaansleven. Maar denk niet dat ze zich laten gebruiken door opdringerige fans. In ‘Ik Was Al Binnen’ wordt een meelifter voor de deur van de club keihard genegeerd. ‘Als je uitgaat, kan je er niet vanuit gaan dat iemand je binnen zet. Ik ben met een heleboel MB’s, maar schat mijn verbinding is slecht.’ De Broederliefde-versie van ‘ik rijd nu een tunnel in!’ Ze mag later terug komen: ‘Al ben je in de zone, mi casa, hate to sleep alone.’ Tja, als je wint, heb je vrienden, daar is Broederliefde inmiddels wel achter. Maar vrienden, dat is nu precies het laatste waar zij behoefte aan hadden. Dat was per slot van rekening waar het allemaal mee begon.