3voor12 Award: welk album viel het meest op?

Van het bombardement van New Wave tot het biertje van John Coffey

Atze de Vrieze ,

Twaalf albums zijn genomineerd voor de 3voor12 Award. Alle twaalf mogen ze van ons winnen. Verkoopcijfers en populariteit zijn voor een jury per slot van rekening nooit doorslaggevende factoren. Toch is het wel boeiend om te zien wat er allemaal wel (of juist niet) gebeurde rond een album. Je bent als artiest per slot van rekening nog niet klaar als je laatste zanglijntje ingezongen is.

Wat moet je eigenlijk doen tegenwoordig om op te vallen? Dankzij het internet zijn alle remmen verdwenen, en kunnen luisteraars zich tegoed doen aan een oneindige stroom nieuwe muziek. Als artiest of label moet je slim zijn, en met precies de juiste middelen de doelgroep zien te vinden. Videoclip, radiosessies, covers, remixen, you name it. Hoe deden de twaalf genomineerden dat, en hoe pakte het uit?
 
 
John Coffey
De campagne van John Coffey’s The Great News begon nog met een ontzettend slechte videoclip bij het nummer Broke Neck (wel een leuk liedje). Nou was die clip wel met opzet super stom. Zo huurde de band een Ferrari, om er vervolgens net te langzaam in te rijden uit angst dat ie kapot gaat, dat werk. Maar het liedje en het album landen goed. John Coffey breekt de Melkweg af bij de releaseparty (vastgelegd door 3voor12) en speelt festivalshow na festivalshow, ook in het buitenland. En dan gebeurt wat je nooit van tevoren had kunnen bedenken: zanger David Achter de Molen vangt een biertje op Pinkpop en gaat viral als ‘the most rock ’n roll moment you’ll ever see’. Twee andere wapenfeiten: een gesponsord filmpje van Jack Daniels Future Legends en een videoclip bij Relief. Een betere dit keer.
 
Fresku
De release van Fresku’s derde album Nooit Meer Terug verliep media-technisch perfect. De Eindhovense rapper kwam eerst met de zeer persoonlijke track Ik Wil (met zijn dochtertje Alisha erin). Daarna kwam hij met een parodie op hiphopcliche’s in de grappige video Kreeft. Dat laatste is ook meteen de grootste potentiële (festival) hit van het album. Daarna pas dropte hij de echte bom: Zo Doe Je Dat, een aanval op het blanke bolwerk Hilversum. De video is opnieuw subliem: Fresku schminkt zich kalm, emotieloos blank. Het nummer en de clip zorgt voor een storm aan Twitter-discussies en opiniestukken, met drie grote interviews in Vrij Nederland, NRC en op 3voor12 als belangrijke aanjagers. Fresku sloeg nog een keer toe met de video van Nooit Genoeg, door Geen Stijl voorzien van een racistisch stukje, dat bij nader inzien onderdeel was van het plan. Nooit Goed gaat immers over haters, vooral op internet. Fascinerend om te zien hoe Fresku kennelijk feilloos weet wat er op dit moment echt toe doet.
 
Janne Schra
Hulde voor Janne Schra als het gaat om het visuele aspect van haar werk. De lijn van haar artwork wordt doorgetrokken in de videoclips. Zo maakte ze een waanzinnig frivool en kleurrijk filmpje bij het nummer Filthy Rich, met daarin een regenboogtrap. Je kunt hem in Nijmegen vinden achter het Valkhof, al zal de verf er zo langzamerhand wel weer vanaf zijn. Ook single Carry On kreeg een mooie video, waarin Janne danst als een soort Taylor Swift in de Polder. Ze deed dat nummer ook bij DWDD. Everything I Do Ooh Ooh had een geanimeerd thuisknutselclipje dat er ook goed uit zag. Wel opvallend: hoe leuk ook, de clips van Janne Schra worden niet erg veel bekeken. Met haar clubtour schijnt het intussen wel goed te gaan. Zelf volgden we Janne trouwens ook nog in onze Down The Rabbit Hole special op NPO3. Leuk weetje: toen Eric Corton haar galant over een hek tilde, scheurde hij uit zijn broek.
 
Afterpartees
De Limburgse band Afterpartees kun je er altijd bij hebben, zowel op je festival als in de krant. Wat wil je met een spraakwaterval als Niek Nellen, de zeldzame zanger die echt elk optreden nieuwe grapjes bij zich heeft. Afterpartees werd geïnterviewd door de Volkskrant, Trouw en in diverse regionale kranten. Ze coverden Taylor Swift bij Giel Beelen, pakten de minuut bij DWDD en waren ook nog bij Jinek. Daarnaast speelden ze natuurlijk veel, op allerlei festivals. Een groot publiek bereikten ze daar nog niet direct mee, maar de kans dat je ze ergens langs hebt zien komen is zo langzamerhand wel erg groot. Meest aanwezig waren ze op Into The Great Wide Open, waar ze elke discipline beheersten. Ze speelden op het grote hoofdpodium, leerden de kinderen crowdsurfen in de hang-out, toonden hun dj-skills in de nacht en mochten met een extra lange show met gasten en covers het festival officieel afsluiten. 

Kovacs 
Hoeveel artiesten kunnen claimen dat al voor hun debuutplaat uitkwam een documentaire over ze draaide op een gerenommeerd filmfestival als IDFA? Nou ja, Kovacs dus. De film Wolf Lady portretteert het grillige talent Sharon Kovacs en de intense band die ze heeft met haar manager en producer Oscar Holleman. Haast angstaanjagend intens, ben je geneigd te zeggen, maar het werkt wel. De film wordt op tv uitgezonden rond de release van haar album en staat nog altijd online. Ruim voor die tijd was er al een sfeervolle filmische video bij My Love (uit juni 2014), die inmiddels bijna 6 miljoen keer bekeken is. Des te opvallender dat na het uitkomen van Shades Of Black eigenlijk minder gebeurde dan ervoor. Ja, Kovacs trad veel op (onder andere op Pinkpop), en ze stond vol in de spotlights met een optreden en een huldiging als beste nieuwkomer bij de 3FM Awards, maar van single Diggin’ verscheen ’slechts’ een lyrics video, terwijl de eenvoudiger video van The Devil You Know in bereik sterk achterblijft bij haar eerste twee hits. 
 
Alamo Race Track
Opvallend weinig gebeurde er rond Hawks, het vierde album van Alamo Race Track. Young Spruce & Wire verscheen als lektrack op YouTube, maar een videoclip werd er niet van gemaakt. Maar Alamo Race Track kan rekenen op een trouwe following bij de muziekpers. De band krijgt recensies in de Oor, Volkskrant, NRC, Trouw en de Telegraaf, wordt uitgenodigd voor DWDD en 3voor12 Radio, en zo weet iedereen die het moet weten toch weer dat die nieuwe plaat er is. Een follow-up ontbreekt. Zo verschijnt de videoclip van Everybody Let’s Go pas vier maanden later, midden in de zomer. Beetje laat natuurlijk. Alamo speelde een paar kleine festivals, met als piek Into The Great Wide Open, plus wat shows in Frankrijk. In het najaar volgt nog een fraaie clubtour. 

Jacco Gardner
Dat zie je eigenlijk ook bij zijn labelgenoot Jacco Gardner. Van zijn nummer Find Yourself verscheen een prima videoclip voor de release van het album. Die is met ruim 164.000 behoorlijk opgepikt, zeker voor een Nederlandse indierelease. Jacco Gardner heeft dan ook behoorlijk wat vrienden over de grens, dat helpt. Jacco deed ook nog een sessie bij KEXP, een toonaangevend radiostation uit Seattle. Hun sessies gaan regelmatig breed het web over. Iets soortgelijks deden ze in maart op Where The Wild Things Are. Verder bleef het toch een beetje stil. Jammer, want Jacco was zo blij met het artwork van zijn album. Dat had op de een of andere manier best doorgetrokken kunnen worden. Wat dat betreft kiest Jacco Gardner (en zijn label) voor een soort old school benadering: veel spelen. We zagen hem inderdaad regelmatig op festivals langs komen (Lowlands, ITGWO, Amsterdam Woods), en ook in het buitenland was hij veel op festivals te vinden. In het najaar is zijn naam verbonden aan een deel van het Le Guess Who? programma.
 
 
Hunee
Bij dj’s gaat het toch nog weer heel anders. Zij hebben vaak weinig toegang tot de traditionele media, maar hebben de beschikking over toonaangevende internationale online media. Dat geldt ook voor een niche-artiest als Hunee, een erkend selector en verfijnd house producer. Bij het verschijnen van zijn debuutalbum was hij zuinig met interviews. Hij gaf er een aan ons, een aan de Volkskrant en een aan DJ Broadcast. Toch zal in de scene niemand de opmars van Hunee ontgaan zijn. Hij heeft meer en meer optredens (waaronder heel veel in Nederland), draait steeds vaker samen met andere prominente namen, en ook die eerder genoemde internationale platforms pikken hem op. Zo kreeg hij een goede recensie bij Resident Advisor, maakte hij een mix voor Fact Mag en deed hij een Boiler Room sessie op Dekmantel. Maar het meest indrukwekkend is toch wel de serie uitzendingen die hij maakte voor online underground radiostation NTS. Uren en uren bijzondere muziek. En dat is precies waar het Hunee om gaat. 
 
2562
Dave Huismans alias 2562 zit enigszins in dezelfde hoek. Ook hij is zuinig op zichzelf. Al bij zijn eerste ontmoeting met 3voor12, rond zijn debuutalbum Aerial uit 2008, liet hij weten eigenlijk liever helemaal geen interviews te willen doen. In de Nederlandse media verscheen naast een interview bij 3voor12 ook eigenlijk niets over A New Today, Huismans vierde album onder het 2562 alias. Het is dan ook geen makkelijke kost. Wel liet hij een track primeuren door Boiler Room en scoorde hij een (wat magere) recensie bij Pitchfork. Het albums is niet te vinden op Spotify, wel gratis in zijn geheel op Soundcloud. 2562 presenteerde zijn album vorig jaar tijdens ADE in Pakhuis de Zwijger met stijlvolle visuals van Heleen Blanken, maar hij stond er vervolgens weinig mee op de planken. Ondertussen werkt hij vooral onder zijn dj-alias A Made Up Sound gewoon verder. Hij treedt onder die naam op, en bracht recent wat losse tracks uit zijn archief uit. Zo blijft Huismans even aanwezig als ongrijpbaar als ie al was toen we hem leerden kennen.
 
Joris Voorn
Het album van Joris Voorn lijkt eigenlijk een beetje los te staan van zijn voortdenderende carriere als dj. Nobody Knows is duidelijk geproduceerd voor de huiskamer of koptelefoon, in elk geval niet primair voor de club. En juist daar laat Voorn zich de laatste jaren heel prominent zien. Zo heeft hij een residency in de club in Ibiza die ook Martin Garrix, David Guetta en Avicii huisvest. Tijdens ADE heeft hij net als vorig jaar een grote avond op Awakenings, en onlangs bracht hij onlangs ook nog eens het 83e deel van de prestigieuze Fabric mix-serie uit. Aan zichtbaarheid geen gebrek, maar het album is daarbij zeker geen hoofddoel. Wel is de video bij single Ringo inmiddels 1,2 miljoen keer bekeken, en verscheen een remix-compilatie van zijn album, met bijdragen van o.a. Kölsch, Ripperton en Nightmares On Wax. 
 
Ronnie Flex
Alles wat Ronnie Flex aanraakt verandert in goud… behalve zijn langverwachte debuutalbum. Jazeker, single Zusje staat inmiddels op 7,5 miljoen views, Pocahontas werd 1,3 miljoen keer bekeken, maar die kwamen allebei al ver voor de release uit. Ik Wil Het Hebben met Gers Pardoel moest de overtreffende trap worden, de grote doorbraakhit met veel airplay. Dat lukte niet. Mind you: met 1,3 miljoen views op YouTube is de clip nog altijd veel bekeken, maar het was niet de giga doorbraak waarop gehoopt werd, en het valt in het niet bij zijn eigen successen in hetzelfde jaar. Hij speelde het nummer wel bij de Dino Show, maar bij DWDD deed ie opvallend genoeg Ravotten, de track van Mr Polska die hij terecht ook als de zijne beschouwt, maar die niet op zijn album staat. Er kwam onrust in kamp Ronnie Flex. Kees de Koning plaatste hem op het schild als miskend talent en maakte hem tot de vaandeldrager van een generatie die online succes genoeg had maar geweigerd werd van het grote toneel. We kunnen rustig stellen dat het uiteindelijk goed kwam met het jaar van Ronnie Flex, en zijn honger lijkt nog altijd niet gestild. 
 
New Wave
Dat bleek wel toen een paar maanden later New Wave uitkwam en Ronnie Flex (en Lil Kleine) all over the place waren. Bam, wat een bom. En wat voorbeeldig uitgespeeld ook. TopNotch liet ons het hele proces volgen via Instagram en een docu in vier delen op Puna.nl. Alles online. Er kwam geen fysieke release, wel een Spotify bombardement, een grote hoeveelheid clips (van elk nummer is wel iets van video online), remixen, kindvriendelijke versie, Duitse versie, zelfs een aftermovie van de releaseshow in Paradiso. Uiteindelijk ging natuurlijk iedereen over stag door die curieuze droogneukvideo van Drank & Drugs en was er geen houden meer aan. Een filosoof sprak in NRC schande, een andere filosoof riep hem tot de orde, Lil Kleine kwam in opspraak en tientallen gillende meisjes volgden hem naar het politiebureau in Hilversum, Ronnie Flex vertrok naar Expeditie Robinson. Kortom: New Wave ging viral in every possible way.