Eurosonic Noorderslag 2104. Wat liep het, na een wat rommelige start met de EBBA Awards (zangmicrofoons die niet aan staan etc.), toch heerlijk gesmeerd allemaal. Het hele festival is behalve een showcasefestival ook de nieuwjaarsreceptie van de Nederlandse Pop Professional. Gezellig hangen in de foyers van De Oosterpoort. Hopen dat het internet even wat minder belast is. Op de achtergrond wat veilige oude rock en swing-klanken waar je niemand pijn mee doet. Even lekker het oude jaar eruit puffen. Mooi vak toch, popprofessional.

Af en toe pak je even een leuk seminartje mee. Zoals over ouderenparticipatie. Gelukkig weet de oud-directeur van Paradiso, Pierre Ballings, gespreksleider Hedy d’Ancona er van te overtuigen dat er al genoeg aanbod van oude bands is. En dat als je dit ook nog voor een speciaal oudere doelgroep zou gaan branden, zoals zij klaarblijkelijk graag zou zien, dit niet bepaald bevorderlijk zou zijn voor je club. Oudere doelgroepen benader je gewoon anders, namelijk via kranten en dergelijke. En daar moet je bepaalde bijzondere faciliteiten voor hebben. Een stuk leerzamer dan de panels over nieuwe media, want wat de macht is van youtube, facebook, twitter, spotify, soundcloud, online radio’s, mags etc. weet inmiddels elke kleuter.

Jonge meisjes gillen naar wat bronstige jeugd
Daarna keutelt de achtergrondmuziek weer verder, een eerste biertje en dan ’s avonds wat rondkijken. Dat is nu leuker dan ooit. Zeker met al die popup winkels er bij, waar ook de niet-popprofessionals elkaar tegen het lijf kunnen lopen en leuke (lokale) producten aangeboden worden. Daar wordt zo’n Oosterstraat een stuk gezelliger van en zonder dat het festival ergens ophoudt sta je zo op de Grote Markt. Er moest aardig met de pet rond gegaan worden bij de lokale Groninger ondernemers om dit zo goed voor elkaar te krijgen, maar dan staat er uiteindelijk ook wat. Met als hoogtepunt wellicht Mainstreet. Ik bedoel, wanneer maak je dat als serieuze popprofessional nou mee om zoveel jonge meisjes te horen gillen naar wat bronstige jeugd op het podium. En het klinkt allemaal lekker gemakkelijk en eigenlijk best goed (voor de jeugdige doelgroep).

Met een wandeling van nog geen vijf minuten zit je al in het Ebbingekwartier, dat met de Jack Daniel’s Barn erbij een nogal agrarisch zuidelijke USA imago heeft gekregen. Velen hebben zich inmiddels al een bijpassend kapsel van Schorem laten aanmeten in De Oosterpoort. Geen lange rijen, dat kwam je maar zelden tegen en bij de meeste optredens zijn genoeg mensen. Leuke bandjes, alles veilig. Als dit teveel wordt zit je zo in een paar andere zalen daar, zoals het failliete Simplon, waar een East India Youth je met in complete noise escapades ontaardende nummers even flink uit je comfort zone kan rammen. Net op tijd, je krijgt weer adem, zuurstof voor de hersenen.

Hardstyle richting urban Major Lazer
Want als je het hebt over popmuziek, dan moet er ook wat verstoord worden. Dat je af en toe denkt: what the fuck was dat? Dat zijn de momenten die je bij blijven. Die momenten waren schaars, maar ze waren er. Kijk, ik weet niet waar de dance is gebleven bij Noorderslag maar hoe vreselijk welkom was dat halfuurtje Sluwe Vos in de VPRO 3voor12 bovenzaal. Een popup minifeestje van allure, zomaar tussen alle bandjes door. Kijk: The Opposites hakten als popprijswinnaars de grote zaal aan gort natuurlijk en in de binnenzaal werd wel wat hardstyle urban richting Major Lazor gebracht, maar weinig up and coming dance te bekennen verder. Sinds wanneer hoort dit niet meer bij Noorderslag? Omdat we al Amsterdam Dance Event hebben? Omdat een aantal ‘dance-programmeurs’ uit het clubcircuit aangeeft het dance-publiek minder goed te kunnen bereiken? Zou je er dan niet juist meer aandacht aan moeten schenken bij Eurosonic Noorderslag?  Maurice Spijker, (dance-)programmeur bij Lowlands, Pitch, 5 Days Off en Strp trekt de tent(en) wel vol en heeft voor zijn prestaties bij deze ESNS zelfs een IJzeren Podiumdier gewonnen, als beste programmeur. Bij festivals als Lowlands blijkt dat dance toch zeker ook bij pop hoort? Het staat daar ’s nachts stampvol bij Maceo Plex.

Meer dance, minder vastgeroest?
De Popprijs is volgens de jury tegenwoordig geen aanmoedigingsprijs meer. En The Opposites hebben terecht gewonnen, vanwege hun eigen en invloedrijke benadering van de hiphop. Als die Popprijs echter wel een aanmoedigingsprijs was geweest, had ie van mij naar Sluwe Vos mogen gaan. Dubbelop als aanmoediging voor de ‘dance-programmeurs’, om op nieuwe manieren dance in het clubcircuit te gaan programmeren, of beter gezegd, te cureren. Er zijn immers overal genoeg goede jonge organisaties die wat willen en goede (sociale) netwerken meebrengen, die hoef je alleen maar de kans te geven. Soms lijkt de boel wat dichtgeroest te zitten.

Leuk en gezellig was het allemaal zeker. Eurosonic Noorderslag is een geoliede machine en alles was tiptop voor elkaar. Zo heerlijk compact, sfeervol en geconcentreerd. Wat dat betreft mag ADE willen dat ze zoiets had als Groningen. Hiervoor niets dan complimenten. Maar muzikaal gezien zou het over het algemeen wel wat avontuurlijker mogen. Even wat meer uit de vertrouwde ‘bandje bandje’ formule. Meer ervaring. En tenslotte nog een brutaal ideetje: volgende keer een ADE-club bij ESNS in Groningen?