ADE24: Brutalismus 3000 ligt volledig op ramkoers bij DGTL

De zaterdagnacht van DGTL is niet voor watjes, laat dat duidelijk zijn. Op uitnodiging van Victoria Vassiliki Daldas en Theo Zeitner, beter bekend als het Duitse duo Brutalismus 3000, is de nacht gevuld met sloopkogels en fistpumps. Iedereen – van bezoeker tot dj – komt hier met maar één doel: destructie. De avond begint op een vlotte 144 BPM en duikt daar ook niet meer onder.

Wie het terrein vergelijkt met vorig jaar, valt één ding op: De gemiddelde leeftijd ligt fors hoger. Wellicht is de electroclash-generatie van toen Boys Noize zijn hoogtij vierde even in de loods komen spieken. Eens zien of ze het rossen niet verleerd zijn. 

De Duitse Alex Rhida, alias Boys Noize, maakt het niet moeilijk. Knaller na knaller schiet hij er in. De pistoolvingertjes omhoog, piewpiew bangbang! Skrillex in de mix. Een omhelzing in de booth en hup, weer door naar een SOPHIE-edit. Het gebeurt allemaal in een vakkundige sneltreinvaart. Je merkt meteen dat Rhida al heel wat jaren ervaring achter de kiezen heeft. We durven wel te stellen dat dit het hoogtepunt van de avond is. De set sluit voor alle leeftijden naadloos op elkaar aan. 

Maar ook de in Berlijn wonende dj en producer Salome is absoluut niet bang vanavond. Ze jaagt er in Area 2 - een stage die doet denken aan een loods in de loods - een robotleger aan tracks doorheen. Klassieke four to the floors, afgewisseld met rollende breaks en vlijmscherpe acid.  

De gastheer- en vrouw van Brutalismus 3000 hebben ook grootse plannen. Gewapend met sloopkogel in de vorm van een tas vol popedits stappen ze het podium op. Al zetten ze die nog niet in voordat de Deense ambient in de vorm van Courtesy’s 'Hearts' door de speakers schalt. Maar goed, die pop edits dus. Je kunt makkelijk paar bingokaarten afstrepen met de tracks die ze draaien. Kijk, daar heb je de 'Born Slippy' edit, meteen gevolgd door Dido’s 'White Flag'. Niet veel later Lil Uzi Vert’s 'XO Tour Llif3', en aah! daar is Benny Benassi’s 'Satisfaction'. 

Doordat hun hele set op ramkoers gaat, is een echte climax een beetje zoek en mist het geheel wat aan opbouw en variatie. Dacht je dat het rammen nu wel voorbij was? Nee hoor, ze halen nóg een hit uit de platentas en Daldas schreeuwt er onvermoeid overheen met haar overstuurde vocals. Hiermee is Brutalismus een beetje het Die Antwoord van de huidige clubgeneratie. Het hele ritueel herhaalt zich elke vijf minuten: telefoons omhoog, handjes in de lucht, shirts uit, rammen maar. Onophoudelijke herhaling. Is dat niet saai? Het lijkt de bezoekers niet te deren, integendeel, het is precies waarvoor ze gekomen zijn.