James Blake - Playing Robots Into Heaven

Na het commerciëlere Friends That Break Your Heart (2021), ging James Blake terug naar de tekentafel. Wat wilde de Britse singer-songwriter/producer nu maken? Waar zou hij gelukkig van worden? Nou, niet weer zo’n plaat als die vorige, maar juist teruggaan naar zijn elektronische roots. Playing Robots Into Heaven is Blake’s terugkeer naar de dansvloer met experimentele beats. Soms met een vervreemdende kruising tussen trap en dancehall (‘Big Hammer’) elders met desoriënterende, glitchy onvoorspelbaarheid (‘He’s Been Wonderful’) en dan weer met een snoeiharde, melodische housebeat die uit het niets komt (‘Tell Me’). Hij verkent zijn onzekerheden met vervormde vocals op het gelaagde ‘Loading’ en maakt diezelfde onzekerheden ook weer met de grond gelijk op ‘Fire The Editor’. Blake was ooit zijn allergrootste criticus en ongelooflijk bang om te falen, maar op het gedurfde Playing Robots Into Heaven laat-ie zien dat die tijd voorbij is. Zoals hij op ‘Fire The Editor’ hoopvol concludeert: ‘I’m not afraid, I’ve already failed so many times, you’re the only one on my side, I’m counting on myself.’