Eefje de Visser's Heimwee tour: stijlvol en intiem

Is het een Homecoming? Eefje de Visser vindt zelf van wel. Hoewel de zangeres al een paar jaar in België woont, legde ze het fundament voor haar carrière hier in Utrecht. De grote zaal van TivoliVredenburg blijkt perfect te passen bij waar ze nu als artiest voor staat: een superstijlvolle, tot in detail vormgegeven popshow. Twee avonden achter elkaar speelde ze haar nieuwe album Heimwee (maar dan ook echt alle twaalf nummers) in de grote zaal van TivoliVredenburg. Het werd een zegetocht.

Dat vijfde album Heimwee luidt een nieuwe levensfase in voor Eefje de Visser. Vonden we haar op Bitterzoet en daarvoor vaak zwervend door de stad, soms beneveld en betoverd, soms bespiegelend, nu horen we de hunkering naar thuis en de koestering van wat van waarde is. Dat vraagt natuurlijk om een intiemer geluid, wat de muziek ook wat kleiner maakt. Het concert start met het titelnummer van de plaat, waarbij Eefje en haar twee achtergrondzangeressen Teun Truijen en Aysha de Groot (die in het voorprogramma nog ondersteboven in een paal hing) als compacte eenheid in het midden van het podium staan. De band om hen heen speelt met een ongelooflijke precisie en geeft Eefjes folkbasis een buitenaardse vibe, met flikkerende synths en messcherpe rimshots op de snaredrum.

Achter Eefje hangt een gigantisch wit gordijn dat reikt tot aan de nok. Het wordt van de voorkant verlicht door felle lampen en van de achterkant door kleurrijke led-panelen. Die belichting wordt spaarzaam ingezet en fraai opgebouwd. Eigenlijk is het nauwelijks nodig bij bekende nummers als ‘De Parade’ en 'Scheef', die ook nog eens heerlijk dansbaar zijn. Daarna volgt een reeks intiemere nummers, en net als je denkt dat je het wel een beetje gehoord hebt, worden de registers pas echt opengetrokken qua licht en choreografie. Eefje de Visser is geen danser van het niveau Beyoncé, maar dat hoeft ook niet. Haar geregisseerde bewegingen met de achtergrondvocalisten ogen losjes en superstijlvol.

Een verrassend hoogtepunt, zowel muzikaal als visueel, is het nieuwe nummer ‘Vlug’, waarbij de drie vocalisten van links en rechts worden belicht door felle lichtbundels en een Smooth Criminal-achtige beweging uitvoeren in hun wijde grijze pakken. In de toegift speelt ze nog eens voortreffelijk met dynamiek in het nummer 'Stilstand', dat zo klein begint dat je niet verwacht dat het uiteindelijk helemaal openbloeit. Het is echt waanzinnig knap wat Eefje de Visser voor zichzelf heeft gecreëerd: een hyperfocus vanuit het publiek, perfectie in de band achter haar en op de juiste momenten toch even kunnen loslaten. ‘Nog even dansen, hoor, Utrecht.’ Zet deze show gerust helemaal bovenaan op je festivalposter.