Album van de Week (35): Julia Jacklin

‘De beste verhalen gaan over mensen, niet over gebeurtenissen.’ Schrijver Stephen King zei dat ooit, maar het had net zo goed uit de mond van de Australische singer songwriter Julia Jacklin kunnen komen. Op haar derde plaat PRE PLEASURE zingt ze over haar intiemste gevoelens rondom religie, relaties en seksualiteit. 

In 2016 maakte de wereld via Don’t Let The Kids Win voor het eerst kennis met indie zangeres Julia Jacklin. Drie jaar later bewoog ze zich met opvolger Crusher richting een meer uitgebreide, energieke sound. PRE PLEASURE is de logische vervolgstap, een plaat waarop haar verhalende kracht wordt versterkt door de afwisseling waarmee ze die muzikaal vormgeeft. Met de hulp van producer Marcus Paquin (The National, Arcade Fire) en een handjevol bandleden van de Canadese folkgroep The Weather Station, neemt haar sound verschillende gedaantes aan, van minimalistische droompop tot upbeat indierock. Maar altijd laten haar bandleden meer dan genoeg ruimte over voor haar heldere zangstem.

Gedurende tien tracks gebruikt Jacklin die ruimte om zulke intieme thema’s aan te snijden dat je bijna het gevoel krijgt dat ze niet voor jouw oren bestemd zijn. ‘I’ve been trying to be turned on by you, be turned on by myself, or anything else’, zingt ze op het openhartige ‘Ignore Tenderness’. Ze heeft het verlangen om veel te voelen, maar ze is ook bang om over haar eigen grenzen te gaan: ‘I’ve been thinking back to when things went off track. You know that’s not what I wanted, is that why I feel haunted?’ Zo benoemt ze constant de tegenstellingen in haar gevoelsleven. Op ‘I Was Neon’, bijvoorbeeld, kijkt Jackling terug op een verleden waarin ze meer levendig en kleurrijk door het leven ging, hoewel ze zich daar ook in kon verliezen. ‘Am I gonna lose myself again?’, vraagt ze zich half angstig en half verlangend af. 

PRE PLEASURE is een prachtige plaat waarop Jacklin schijnbare privé-emoties een universele lading weet te geven, gewoon door ze enorm goed te verwoorden. Maar het allermooiste moment? Dat is het ontroerende ‘Less Of A Stranger’, over de afstand die soms in een ouder-kind relatie kan sluipen. ‘I don’t want her to change, pick apart or rearrange her’, zingt ze zachtjes met alleen een akoestische gitaar. ‘Oh I just wish my mother was less of a stranger’. Nee, de beste verhalen gaan niet over gebeurtenissen, maar over mensen. En ze worden verteld door Julia Jacklin.