Jensen McRae – I Don’t Know How But They Found Me!

‘If I don’t write about it, was it really worth it?’ vroeg Jensen McRae zich hardop af in een interview met de New York Times. De Californische singer-songwriter is een echte observeerder: als jong zwart meisje in een overwegend witte omgeving moest ze haar gevoel van anders-zijn ergens kwijt, en dat deed ze het liefst op papier. Haar dagboekpagina’s veranderden in liedjes, die liedjes in een album en een ster was geboren. Inmiddels is McRae’s tweede album uit: I Don’t Know How But They Found Me! – ja, dat is een Back To The Future reference – vol y2k soft-pop liedjes met intieme lyrics over haar meest ingewikkelde emoties. Over hoe ze zelf haar ergste criticus is op ‘Let Me Be Wrong’, of over hoe haar exen haar mentale welzijn teisteren op ‘Mother Wound’. Daar heeft ze niet veel voor nodig; haar elegante, folky stem wordt vaak alleen begeleid door sobere productie met een gitaar, wat percussie en bijvoorbeeld een mooie combinatie van piano en harp. Geen zorgen, het album is niet alleen maar kommer en kwel; in single ‘Savannah’ zingt ze over hoe ze alweer nieuwe liefde heeft gevonden, en daar lekker mee naar de favoriete stad van haar ex, Savannah, gaat. Worth it, dus!