Het Gezelschap fenomenaal op drift in Hall of Fame

Jazzbar, moshpit, vriendenclub, tapperij, verboden-om-te-roken-toneel-maar-als-het-mocht-stond-het-hier-blauw en de geest van een zekere overleden Rotterdamse nachtburgemeester; de Hall of Fame is deze vrijdag een canvas en Het Gezelschap artiest, verf en kwast. De formatie is een Rotterdams-Dordts verbond, bestaande uit leden die we ook van andere formaties kennen; Jordy Dijkshoorn van De Likt, rapper Diggy Rast, dj Kevin Stam en producer Deon Custom (die vooraf als dj mag opwarmen) van het Dordtse collectief Brandwerk. Met nachtburgemeester van Dordrecht Juno Rissema is het collectief compleet, de Hall helaas nog niet zo. Een kleine 70 man is getuige van een muzikale Jackson Pollock schilderij waarbij spoken word, jazzy beats, biertjes en tekstuele hoogstandjes elkaar in moordend tempo afwisselen en we pas weer even op adem komen als iemand in het publiek even een cowboyhoed gaat halen voor Wilde Westen. Dat nummer heeft ergens wat weg van Snoop Dogg’s My Medicine, maar waar bij dat nummer het countrygehalte nog enigszins in toom werd gehouden, gaat Het Gezelschap er hier vol voor.

Dat nummer is dan ook een van de vele hoogtepunten van een set die met elf nummers slechts drie van debuutalbum De Plaat achterwege laat. De hoogtepunten volgen zich dan ook in rap tempo op in de eerste helft als de intentie van Het Gezelschap wordt verduidelijkt in opener De Club, de euforie wordt gevonden in de heerlijke synths van Beneden en dan natuurlijk dat contrabasloopje van Drankgoud. Zelfs voor een RATM-rocker als The Most is er plek (het is de Hall hè) en als Kay Slice op het laatst nog aanschuift voor double-time opzwieper Het Gezelschap is er niets meer wat dit gezelschap fout kan doen. Het is dan ook een grove schande dat de Hall of Fame hier niet uit haar voegen barst. Ter compensatie geven de aanwezigen dan ook zoveel energie als er mogelijk is en wordt de portemonnee ruimschoots opengetrokken als de merchdozen worden aangebroken.