Thomas Azier vat het ongemak van onze collectieve reddingsboei: entertainment

Wat moet je anders nu je de deur niet uit mag? Natuurlijk grijp je naar je telefoon en geef je je over aan de dwangmatige impulsen die je voortdurend bombarderen. Nieuws, reclame, berichtjes van vrienden, geinige memes, alles komt op je af. Het is haast alsof Thomas Azier onze confrontatie met al die prikkels in quarantaine al voelde aankomen, ware het niet dat hij zich een jaar geleden ook al heen en weer geslingerd voelde door alles wat het met hem deed. Hij ving het in ‘Entertainment’, zijn nieuwe single. ‘Die tornado van images en informatie geeft me angst, opwinding, een soort numbness, boosheid, alles door elkaar. Dat wilde ik vangen in muziek.’

Die muziek klinkt niet als een zigzag door al die emoties, maar als het resultaat ervan: een combinatie van moeheid en boosheid, en het is dan ook een behoorlijk donker nummer geworden. ‘Dat voel ik ook als een soort explosie in me als ik het nummer zing’, zegt Azier. ‘Dit is wat ik zocht in mijn muziek, ik wilde op een meer abstracte manier ‘voelen’. Ik ben er de afgelopen twee jaar mee bezig geweest, en het belangrijkste dat ik heb geleerd is dat ik er oké ben als ik mijn eigen muziek nog niet helemaal snap. Ik werk puur op intuïtie. Het gekke van zo’n crisis als nu, is dat sommige dingen ineens veel duidelijker worden.’

Dat geldt ook voor het nummer ‘Love, Disorderly’, dat ook net uit is. Er zit een vrij duistere video bij waarin je mensen ziet in hun dagelijkse setting: eindeloze stromen mensen, volle airports, de lelijkheid en de schoonheid door elkaar. ‘Die video voelt nu ineens heel luguber. Ik wil niet beweren dat het een voorspelling was, maar het ving kennelijk wel iets van de tijdsgeest. Toen ik het maakte kon ik nog niet goed omschrijven wat ik precies bedoelde, maar ik weet nog dat ik tegen Laurent, de regisseur van de video, zei: je hebt de ziel van de wereld gevangen.’

Het idee was dat het nieuwe album Love, Disorderly 12 juni ten doop gehouden zou worden met een expositie en vertoning van de video’s in Azier’s woonplaats Parijs. Het album komt er nog steeds, maar door de extraatjes gaat een streep. En voorlopig zit Thomas Azier verplicht thuis met irritante benauwdheidverschijnselen. Getest is hij niet, maar dan weet je het wel. Er rest hem voorlopig niets anders dan rustig wachten tot het over gaat, chillen, uit het raam staren… en met zijn telefoon spelen.