Roufaida buigt zo min mogelijk mee

Roufaida’s bijzondere folky popmuziek met Noord-Afrikaanse elementen heeft al op veel podia geklonken, hoewel de Rotterdamse zangeres pas twee singles had uitgebracht. Zo liet ze dit jaar al heel wat moois zien op ESNS. Voor haar vandaag verschenen debuutalbum deed ze onderzoek naar haar Marokkaanse wortels. Dat begon bij het luisteren naar oude cassette-opnames, van muziek die ze thuis veel hoorde. Die muziek is ze gaan recyclen en samplen in haar eigen liedjes. Maar om haar wortels helemáál met haar muziek te verweven, deed ze ook een cursus Arabisch. ‘Er heeft bij mij thuis altijd Arabisch geklonken, als tweede taal. Ik ben de feeling met die taal een beetje verloren, maar door die taalcursus kreeg ik net dat beetje zelfvertrouwen dat ik nodig had om in het Arabisch te gaan zingen.’ Schrijven doet ze niet in de taal, de tekst van het volledig Arabische nummer ‘Kalimat’ (Arabisch voor woorden), is van de Arabische dichter Nizar Qabbani. Een liefdesgedicht over alle woorden die je zou kunnen gebruiken om de liefde aan iemand te betuigen. 

‘Als je opgroeit tussen twee verschillende culturen, is het een uitdaging om niet mee te buigen met de omstandigheden. Ik groeide op in een witte buurt en daar was een bepaalde norm in hoe je je gedraagt, maar thuis golden er weer andere normen en waarden. Ik ben gaan uitzoeken welke waarheden uit beide werelden voor mij het belangrijkste zijn.’ Daar gaat de track ‘Don’t Bend’ over, het zo min mogelijk meebuigen en zo veel mogelijk staan voor wat je zelf belangrijk vindt. Het vuur van die boodschap wordt bekrachtigd door een onvoorspelbaar ritme, alsof je hart een slag overslaat. 

Alle artiesten die Roufaida heeft gesampled op de plaat zijn Riffijnse vrouwen uit het Noorden van Marokko, waar haar wortels liggen. ‘In de geschiedenis van de Riffijnse volken heeft de vrouw de broek aan, ze doet de financiën, ze is legeraanvoerder. Sterke vrouwen dus, waarvan er veel naar Nederland zijn geëmigreerd. Hier leven ze soms een beetje een onzichtbaar bestaan, omdat ze de taal niet spreken.’ ‘barrier’ is geschreven vanuit het perspectief van zo’n vrouw. ‘My heart belongs to another ocean’, zingt Roufaida, terwijl een kronkelende Gimbri (Marokkaans instrument) te horen is.

‘I can feel things changing, I can feel things shifting’, zo rond Roufaida het prachtige debuutwerk af. Een project dat voor heel wat inzichten heeft gezorgd. ‘Ik denk ten eerste dat de plaat me dichter heeft gebracht bij de wens om unapologetically mezelf te zijn. Het heeft me geleerd dat alles maakbaar is. Dat je helemaal zelf kunt bepalen hoe je erin staat, in het leven en in de wereld.’