Paaspop 24: Donny Benét ideale opener voor ontnuchterend Paaspopbezoeker

Het moet voor Benét even schrikken zijn geweest, dat hij tussen twee uitverkochte shows in Doornroosje en Paradiso opeens de Phoenix opent voor 50 man en een verloren sprinkhaan. Het is tegelijkertijd het lot van de artiest die de traditionele, moeilijke tweede dag moet openen. Voor Ben Waples, ofwel Donny Benét is het doel simpel: zijn zwoele italo- en postdisco inzetten om de aanwezigen met een warm hart te laten aarden op deze tweede dag op Paaspop.

Benét trapt zijn eerste festival op Nederlandse bodem af in bandopstelling, waarbij het opvallend is dat het juist de synthesizer is die ontbreekt: het instrument dat in solo-opstelling is te bestempelen als zijn grootste vriend. Voor iemand met de capaciteiten om vocals, keyboard, synthesizer, drum machine, accordeon en bas te bespelen is het jammer dat er veel wordt opgelost met een meelopend bandje. De sexy groove dwingt het publiek echter al vroeg tot het inzetten van de eerste soepele heupbewegingen van de dag. Muzikaal is er eigenlijk vanaf het begin niet veel op aan te merken, maar het is jammer dat de grootte van de Phoenix de warmte van de muziek niet weet vast te houden. De fijne esthetiek van de vier bandleden, die allen in strak afgemeten pak op het podium verschijnen, biedt echter de nodige comfort.

Grootste hit ‘Konichiwa’ wordt opvallend vroeg ingezet, maar is tegelijkertijd ook wel nodig om het publiek even van een boost te voorzien. Met de nodige oeh’s en ah’s gaat Benét vocaal de hoogte in en dat doet hij loepzuiver, teder en wellicht zelfs een tikkeltje sensueel. Als er vervolgens dan ook nog een heerlijke saxofoonsolo ingezet wordt, dan mag de Phoenix vandaag om klokslag twintig over twee voor het eerst collectief genieten. Vervolgens kabbelt de show ietwat door, maar daarbij speelt tegelijkertijd de vraag op: hoe erg is dat nou eigenlijk, wanneer de muziek en bijbehorende vibe gewoon structureel lekker is? Dit vroege tijdstip is daarvoor eigenlijk perfect, zo kan men de kater nog even optimaal verwerken. 

We kijken hier niet naar het meest iconische Paaspop optreden van 2024, maar het is onverminderd een heerlijke dagopener. Als tijdens het laatste nummer het tempo nog even wordt opgevoerd en de bas toch nét wat dwingender klinkt, mogen de volwaardige danspasjes op de valreep toch nog uit de kast worden gehaald. Zo gaan de aanwezigen voldaan en opgewarmd de tweede dag tegemoet.