BKS22: Het strijkersjasje zit Sef als gegoten
Puik El Salvador Ensemble laat zien wat de leven is
Weinig mensen in de Nederlandse muziekscene die zowel in de mainstream als in de alternatieve hoek net zo goed weten te gedijen als Sef. Yousef Gnaoui is al lang niet meer alleen bekend van features op hits als 'Bagagedrager' en 'Broodje Bakpao' en bangers met The Partysquad. Met Flinke Namen, en later solo, maakt hij de grote festivals al jaren onveilig. Hij liet al in 2011 met De Leven horen dat hij bezit over een gezonde dosis zelfreflectie. Een kant van hem die nog veel duidelijker te horen was op de in 2020 verschenen El Salvador (De Verlosser), waarbij Sef zich op diverse manieren afvraagt of hij niet te hard op weg is naar een leven vol met ‘had-ik-maars’.
Voor de live-uitvoering heeft Sef het El Salvador Ensemble in het leven geroepen. Met een waanzinnig goed strijkkwartet wordt het visitekaartje direct afgegeven in de vorm van een instrumentale intro vol dissonanten, die vloeiend overloopt in albumopener ‘Niks Missen’. Met drummer, twee zangeressen, toetsenist en twee multi-instrumentalisten op gitaren en andere toetsen, worden de hits van Sef’s vierde album voorzien van fijngevoelige arrangementen die door een zeer ontvankelijk publiek in de armen worden gesloten. We deinen op ‘Oceaan’, swingen op ‘Alle Cannes’ en mijmeren op de titeltrack waarbij Willem’s gastbijdrage uit de Ableton klinkt. ‘Die ga ik niet zelf doen’, grijnst Sef.
Eentje die hij ook maar ten dele doet is ‘Toch Houdt Ze Van Mij’, waarbij al snel duidelijk wordt dat het refrein iets te hoog is gegrepen voor de frontman. Het siert dat hij dat ook zelf weet en al bij de tweede keer de hulp van het publiek inschakelt. ‘Het is soms moeilijk’, zo geeft Sef ruiterlijk toe, om daarachter ook nog stamper ‘Excusez-Moi’ te knallen in een mooi gestreken strijkersjasje. Het is sowieso indrukwekkend hoe goed de afwisseling én samenwerking werkt tussen klassiek, pop, jazz en latin. De strijkersarrangementen doen bij vlagen zelfs denken aan superplaat Neon Golden van het Duitse The Notwist. Die vibe heeft al helemaal als afsluiter ‘De Leven’ klein begint met de nadruk op de strijkers, maar gaandeweg zich ontvouwt tot maximalistische pop. Krijg je dan niet al een beetje FOMO als je niet bij Sef bent geweest? Precies.