Interview met Celia Swart Interview met Celia Swart

In Groningen begon haar opleiding aan het conservatorium, maar Swart verhuisde al vlug naar Den Haag. “Ik wilde ook iets met filmmuziek gaan doen, en daar deden ze dat ook. Maar ook songwriting, studioproductie en sounddesign. Ik had meer interesse gekregen in hedendaagse muziek. Een vriend gaf mij de tip om naar Den Haag te gaan, want daar zijn ze gespecialiseerd in muziek schrijven. Dus ik ben daar naartoe gegaan en voelde mij daar meteen thuis.”

“In deze periode heb ik muzikanten om mij heen verzameld die mijn zelf gecomponeerde liedjes wilde meespelen, en tegen het eind van mijn afstuderen aan kwam het idee om een cd te maken. Via Sena Performers Muziekproductiefonds en Voordekunst hadden we geld ingezameld. Het was echt een hele belevenis. Veel dingen zijn goed en fout gegaan, veel stress gehad. Er zat een druk op voor mij en het was ook de eerste keer dat ik zoiets deed. Als je iets op school doet kan je nog zeggen, oké, volgende keer beter, maar nu was dat niet. Het moest meteen goed zijn. Veel van geleerd en kennis opgedaan voor een volgend project. Ook het proces erna. Ik heb acht maanden de ziekte van Pfeiffer gehad. En na die periode ging het weer goed. Nu het weer herfst wordt, gaat het weer stukken beter. Sinds januari dit jaar heb ik alles weer opgepakt met mixen en masteren en alles om de cd heen. Het is best wel veel werk eigenlijk. Ik wist niet wat er allemaal bij komt kijken.”

'Lost In' is een instrumentaal album, zonder zangeres. Wat kan de luisteraar verwachten van ‘Lost In’ en onder welk genre valt het?
“Het wordt dan zo anders, vind ik, als je zang erbij doet. Nu hebben we wel een vibrafoon erbij, bijzonder is het zeker, maar logistiek gezien is het best onhandig. 'Lost In' gaat over het zoeken naar mezelf, wat ik wil, en wie ik ben. Ik was altijd al naar jazzbandjes aan het kijken die op het conservatorium zaten. Later ging ik zelf spelen en nog steeds kijken naar anderen. Het is nog steeds heel anders dan dat ik mij had voorgesteld. Uiteindelijk is het ook gewoon een opleiding en hard werken. Dat gevoel van opkijken naar de mensen die daar zaten. Ik stond daar niet meer bij stil dat dat bijzonder was. Ik had het gehaald. En nu hard blijven werken. Dan begint het pas écht.  'Lost In' heeft dus ook daarmee te maken. Je bent verdwaald in de steden, het bos en je gedachte.” 

“Ik omschrijf het genre van het album als moderne jazz. Ik heb altijd een verhaal in mijn hoofd. Een sfeer erbij en omschrijving van waar we zijn, wat er te zien is en wat voor gebeurtenis er plaats vindt. Ik vind het belangrijk dat ik mijzelf kan inleven in de muziek. En de hele plaat is een soort reis van het begin (Conservatorium tot nu). Ook hoe ik nu tegen dingen aankijk en reizen die ik heb gemaakt. Verder hebben alle nummers wel een betekenis, dus er is niet zo lukraak een onderwerp gekozen en daar is iets bij bedacht. Het komt echt diep van binnen. Verder heb ik in het album echt al mijn frustraties erin gecomponeerd. Meerdere gezichten, meerdere smaken. Verder is het album heel verhalend en beeldend geschreven met emoties. Een van mijn inspiraties haal ik uit trompettist Christian Scott. Hij maakt hele goede muziek. Zijn vierde album Anthem vind ik echt heel goed en in die composities zit een heleboel kracht verwerkt. Het was niet echt agressief, maar wel in your face.”

Van trompettist Christian Scott naar de band Air, bekend van de hit ‘All I Need’. Ook met hun repertoire ging Swart aan de slag.
“We hebben ook een nummer van Air gearrangeerd, ‘Alone In Kyoto’. We hadden er toestemming voor nodig, maar hebben het uiteindelijk, na heel wat gesteggel, gekregen. Ik was eerst heel zenuwachtig en had verwacht dat ze nee zouden zeggen, omdat ze het niet mooi vonden of dat het niet mocht. Ik was er wel heel blij mee dat het wel mocht. Voor mij betekent het nummer ‘Alone In Kyoto’ wel heel veel.”