Het Vlaamse gezelschap Powerstroke timmert al een aantal jaar aan de weg. Met wisselend succes en vooral met een wisselende samenstelling. Een stabiele line-up vinden bleek moeilijk. Tot bandleider Maarten Geeraerts eens over de grens ging kijken. In Koewacht vond hij drummer Niels Mathijs en niet veel later trad ook bassist Mark de Smit uit Westdorpe toe. Een internationale coalitie is gesmeed en een wereldwijde deal voor het nieuwe album getekend.

Het ziet er veelbelovend uit voor het Vlaams-Nederlands collectief. Een prima nieuwe plaat, veel shows op de agenda, en als klap op de vuurpijl een Europese tour met Body Count. Mark de Smit geniet met volle teugen van dit succes. Hij vertelt met een dikke grijns op zijn gezicht hoe het allemaal zo gekomen is: “Ik was op Hrieps toen ik een berichtje kreeg of ik geen bassist wist voor Powerstroke. Dat leek me eigenlijk zelf wel wat en zo zijn we in contact gekomen.” Het blijkt voor De Smit een goede keuze. Hij was nog niet koud aangekomen bij de Vlamingen of zijn andere twee bands hielden op te bestaan. “Meclassica stopte, dat zag ik wel aankomen. Maar ik speelde ook bas bij Shifter, en die zagen een dubbelrol niet zitten. Dus daar heb ik netjes afscheid genomen en nu kan al mijn tijd en energie in Powerstoke.”

Mathijs houdt er met Caerus ook nog een band op na, maar komt daar niet mee in de knel. “Beide bands vragen een andere manier van drummen. Ik vindt juist die afwisseling wel leuk.” In Antwerpen speelt Caerus als voorprogramma van Powerstroke. Dan mag de drummer twee keer aan de bak. “Dat hebben we in goed overleg besloten. De ene show mag natuurlijk niet ten koste gaan van de andere. Maar dat gaat het geval niet zijn.”

De eerste show van Mathijs bij Powerstroke was niet direct de minste als voorprogramma van Pro Pain. “Ze zeiden: ‘speel die show maar mee en dan kijk je maar of je het leuk vind.’ Nou, dat leuk vinden is wel gelukt.”

Powerstroke heeft er al wat dienstjaren op zitten. Oprichter Maarten zag al heel wat bandleden komen en gaan maar nu heeft hij dan toch zijn stabiele line-up te pakken. “Zo’n stel mensen heb ik in geen tien jaar bij elkaar gehad,” vertelt hij eerlijk. “De sfeer is goed. Serieus als het nodig is, maar we kunnen ook gemakkelijk een avond alleen maar bier drinken en praten met z’n allen.” Tot zijn eigen verbazing had hij nooit over de grens gekeken voor nieuwe muzikanten. “Ik woon net op de grens. Ga altijd om boodschappen in Sas van Gent. Stom genoeg zocht ik nooit muzikanten in Nederland. Tot ik in contact kwam met Niels. Toen ging het balletje rollen en kwam ik ook bij Mark terecht. En die blijkt dan slechts twee kilometer van mijn huis te wonen.” De chemie tussen de bandleden is goed. Mathijs: “Toen Maarten en ik elkaar hebben leren kennen, hebben we die avond direct een nummer geschreven. Wat nu het openingsnummer van de nieuwe plaat is. Dat zegt toch wel iets.” Ook over De Smit zijn de Belgen lovend. “Mark is een echte meerwaarde voor de band “, lacht Maarten, die – nadat er wat flauwe grappen over en weer over tafel zijn gegaan – uitlegt waarom dan. “Mark neemt veel taken van mij over. Dat is erg handig. Hij heeft veel meer verstand van computers bijvoorbeeld. En moest ik vroeger daarvoor de designer uit zijn bed bellen, nu houdt Mark zich bezig met het albumdesign en dat soort dingen. Er is voor mij een last van m’n schouders nu ik weet dat Mark dat soort dingen kan en goed kan. Daar zijn geen zorgen over.”

De Smit viel met zijn neus in de boter in het Powerstroke-kamp. Direct volle bak repeteren en een plaat opnemen. Mooier kan haast niet, zo vindt hij zelf ook. ‘Omissa’ blijkt ook nog eens een schot in de roos. Een verbeterde deal met de platenmaatschappij zorgde voor wat vertraging in de releasedatum. Maar heeft als bijkomend voordeel dat de cd nu wereldwijd gereleaset zal worden via Roughtrade distributie. “Eigenlijk zou de cd in december al uitkomen,” vertelt Maarten. “Maar door de verbeterde deal is dit verschoven naar maart. Op alle releaseshows die we spelen is de plaat dus officieel nog niet uit. We hebben natuurlijk wel fysieke kopieën bij ons tijdens optredens, maar die geven we in eigen beheer uit, en zitten in een ander hoesje dan de ‘officiële’ cd.” Omissa is Latijn voor achtergelaten, in de steek gelaten. De band kwam op het idee doordat de foto’s in het cd-boekje zijn allemaal verlaten landschappen zijn. “We waren al aan het denken hoe het album moest gaan heten en eigenlijk met wat toeval kwamen we hierop.” Om toch helemaal zeker te zijn dat de vertaling klopte werd een Gentse professor ingeschakeld. Die bevestigde wat de band al wist, en een albumtitel waar iedereen zich in kon vinden, was geboren. Achtergelaten is de band zelf totaal niet. Met mooie shows in het vooruitzicht en een platendeal om u tegen te zeggen. Jaren is er gezaaid, nu is het moment om te oogsten. Gaat dat zien op een podium bij u in de buurt.

Powerstroke

Jaren is er gezaaid, nu is het moment om te oogsten.

Meer 3voor12 Zeeland