Menig bezoeker zal zich deze avond hebben afgevraagd: wat maakt jazz, jazz? En heb je daar meer dan een saxofoon voor nodig, of niet? Ieder concert klinkt eigenlijk anders – en niets klinkt precies zoals je zou verwachten: een volvette mannen- of vrouwenstem, begeleid door extreme passie die voornamelijk vertolkt wordt door saxofoon, piano en contrabas. Lees hieronder ons verslag van drie dagen ZeelandJazz in Middelburg.
Dit jaar gaat ZeelandJazz in Middelburg voor de tweede maal van start in de zonovergoten achtertuin van de Kloveniersdoelen. Tussen de acht groentetuintjes en vier perenboompjes overkoepelt een grote tent het hoofdpodium van de avond. Verder staan er een kleiner podium en een ontzettend gave ‘vintage’ DJ booth. Een extra, gratis toegankelijk podium vinden we op Plein 1940. Typerend voor Zeeland is zowel jong als oud aanwezig.
ZeelandJazz Vrijdag
ZeelandJazz Festival Orkest
Als elk jaar bestaat de openingsact uit Zeeuwse artiesten die wegtrokken, maar graag nog eens terugkeren voor een goed concert. Ditmaal staat het orkest onder leiding van Stephanie Francke, die meerdere keren werd onderscheiden voor haar saxofoonprestaties. Saxofonist Jasper van Damme, bassist Clemens van der Feen, drummer Friso van Wijck en pianist Jeroen van Vliet spelen aan haar zijde. Het resultaat is opvallend lichte jazz met veel vrolijke noten. Het drumspel doet ritmisch en klanksgewijs denken aan een djembé.
Tommy Moustache
Deze vier heren verschijnen in vol-gestreepte glorie ten tonele, met een kenmerkende sweater om de schouders geknoopt. Zeeuw Jasper van Damme speelt altsaxofoon, bijgestaan door Bas Kloosterman op de basgitaar, Jorn ten Hoopen op de gitaar en Mark van Kersbergen achter de drums. Deze jazz is een stuk ruiger, wilder en harder dan de gemiddelde kenner gewend is. Alles voelt aan als een rockconcert waar handig een saxofoon in is verwerkt , inclusief het kenmerkende ego van een rockster. Bandlid Jorn ten Hoopen kan het dan ook niet laten om na vrijwel elk nummer hun nieuwe album EGO aan te prijzen, net zoals alle bijbehorende merchandise.
Estafest
Binnen in de Tuinkamer wordt Estafest aangekondigd als een band die het publiek in verwarring en ontroering zal achterlaten, met name door hun improvisatiekracht. Saxofonist Mete Erker, pianist Jeroen van Vliet, violist en cajonspeler Oene van Geel en gitarist Anton Goudsmit laten zich dan ook niet afleiden door een projectiescherm dat kort na aanvang van de muur dondert. Verder kan hun optreden het best omschreven worden als kalm en klassiek, vooral begeleid door de tonen van de saxofoon. Ieder optreden is anders, een ander label valt er dus niet op te plakken.
Steffen Morrison
Qua swing en gevoel komt dit concert nog het meest overeen met wat men doorgaans onder jazz verstaat. Op verbazingwekkende wijze worden bezoekers van elke leeftijd gemotiveerd om te dansen – maar het is dan ook onvoorstelbaar dat veel mensen de brede glimlach van Steffen Morrison kunnen weerstaan. Naast deze charmante frontman met Surinaamse roots sleuren The Band of Brothers zo lang mogelijk iedereen de wereld van de soulmuziek in
Zeelandjazz Zaterdag
The Ploctones
Naast veel verrassende nieuwe acts is er vandaag ook plaats voor eengevestigde act. Voor de jazzliefhebber zijn The Ploctones namelijk geen onbekende. Hun funky jazz is dan ook favoriet. Vooral het gitaarspel van bandleider Anton Goudsmit werkt aanstekelijk op het publiek. Maar natuurlijk is het samenspel van bandleden die The Ploctones de band maken die ze zijn. The Ploctones zijn een groep muzikanten die als een collectief functioneren maar tegelijkertijd ook hun individuele talenten tonen. Het blijft een aparte beleving, het routineus improviseren van de band. Al 15 jaar zijn ze samen, maar nog altijd met het enthousiasme van jonge honden.
Myles Sanko
Het is vandaag sjansen in de tuin van de Kloveniersdoelen. Soulzanger Myles Sanko roept het publiek op elkaar in de arm te nemen en luidkeels mee te zingen. En dat lukt! Sanko, die opgroeide in een kleine stad aan de kust van Ghana, emigreerde later met zijn familie naar Groot-Brittannië. In de aankondiging wordt hij aangekondigd als de nieuwe Gregory Porter. Maar uit het optreden blijkt dat Sanko toch tekortkomt in vergelijking met zijn grote voorbeeld, aan charisma bijvoorbeeld. Ondanks dat, zit het muzikaal helemaal goed; zijn retrosoul krijgt een extra vleugje jazz mee door gast-bandlid Efraïm Trujillo. De saxofonist van The Ploctones ondersteunt de trompetist van Sanko en geeft hier en daar nog een solo weg. Voor de liefhebbers van klassieke soul is Myles Sanko zeker een hoogtepunt.
Nubiyan Twist
Het Engelse Nubiyan Twist is de grote verrassing van vandaag. De 9-koppige band bestaat uit louter rasartiesten. Met analoge ritmes van onder andere conga’s, en daar tegenover de digitale beats en blieps creëert de band een dansbare basis voor de frontlady. Deze dame, Nubiya Brandon doet denken aan Lauryn Hill, door haar raps en warme soulstem. Samen met gitarist Tom Excell is zij de drijvende kracht achter de band. Wat start als een jazzliedje ontspoort voordat je het weet in hiphop, dub of afrobeat. Van begin tot einde spat de energie van de band af. De aanstekelijk en levendige grooves en de hypnotiserende arrangementen zorgen voor een geweldig optreden.
STUFF.
STUFF. mag de afterparty in podium De Spot verzorgen. De Vlamingen zijn een beetje een vreemde eend op het festival. Van hokjes houden de Belgen niet, het label ‘fusion’ al helemaal niet. Zullen we het op electrojazz houden? De band is in een halve cirkel rond het drumstel opgesteld. Met korte blikken en knikjes dirigeert de drummer, Lander Gyselinck, de rest van de band. De hoofdrol is in veel nummers weggelegd voor het digitale blaasinstrument, de EWI, een soort kruising tussen een keyboard en een saxofoon. Een dj zorgt verder voor de nodige scratches en samples. Het resultaat: een onvoorspelbaar, hoekig en tegendraads geluid. Het geniale is dat ondanks de vele haken en ogen, alle nummers van a tot z dansbaar zijn. Een hoogtepunt van het festival. Helaas is de live-ervaring van STUFF. niet voor iedereen weggelegd. De vele klassieke jazz en soulliefhebbers haken af en gebruiken het concert om bij te praten met vrienden.
Zeelandjazz Zondag
Filip Verneert & Enrique Simon Quartet
In de tuinkamer staat dit viertal opgesteld; vleugel, gitaar, contrabas en drums. De Belgen, Spanjaard en Fransman nemen ons mee op een muzikale reis. De chemie tussen de mannen is duidelijk te voelen en maakt dit een mooie melancholische pure jazztrip, waardoor de buitenwereld vergeten wordt. Gil Lachenal, met zijn expressieve gezichten, staat op zijn plek elegant te zwieren, met zijn contrabas als danspartner. Door over elk nummer iets te vertellen wordt de compositie het publiek eigen gemaakt. Terecht krijgen ze een staande ovatie en komen ze cd’s tekort.
Evil Empire Orchestra
De randjes van de jazz kenmerken deze zondag. Zo ook met deze fenomenale Belgische band. Als zangeres Kimberly Dhondt (bekend van Hooverphonic) het podium dansend opkomt, zie je meteen een ijzersterke vrouw: in haar performance én met haar dijk van een stem. Evil Empire Orchestra is in augustus 2017 ontsproten uit Boogie Belgique, Internationals, El Tattoo del Tigre, Antwerp Gipsy Ska Orkestra en Creature with the Atom Brain. Een eerste EP is uit, in maart 2019 zal het eerste album volgen. Keys, bongo’s, drums, bass, gitaar en een geweldige blazerssectie maken krachtige jazzsoul met een rauw randje. Het publiek, dat net rustige jazz te horen heeft gekregen, zittend in een relaxte stoel, moet er even aan wennen. Waanzinnige solo’s maken dat je omver wordt geduwd, dirty, powerful en dan ineens een rustig nummer met oerklanken en Kimberly’s stem die kippenvel op de huid tovert.
Black Flower
Wierook brandt en de band rond Nathan Daems barst los. Door een typfout werd van Daems DREAMS gemaakt en dat vonden ze eigenlijk wel zo mooi dat ze dat aanhouden. Nathan speelt fluit, alt- en baritonsax. Jon Birdsong speelt cornet, blaast op schelpen en lijkt te spelen met allerlei slaginstrumenten. Simon Segers drumt op adembenemende wijze, echt alle vier zijn ledematen doen een ander ritme. Filip Vandebril zorgt voor een bassende achtergrond, samen met orgelspeler Wouter Haest. Hun gipsy-uiterlijk en de bijzondere klanken maken, zoals de mevrouw achter me zei, alsof we op vakantie zijn in een ver land. Groovy jazz en Ethiopische melancholie wisselen elkaar af, met fraai samenspel en prachtige solo’s. In vijf jaar hebben ze al diverse albums uitgebracht. Deze mannen ademen muziek en de ritmes stromen door hun bloed!
Sven Hammond
Afsluiter van de avond is Sven Hammond, de band die al tien jaar rond het Hammond-orgel van Sven Figee hun sporen verdient. Sven, bekend van TV-programma’s zoals DWDD en The Voice zet met zijn vier compagnons een prima band neer. Hij draait aan de knoppen, beukt op de pedalen en het orgel komt gierend tot leven. Na een paar nummers introduceert hij Jared Grant, want: “na zes gitaarsolo’s weet je het wel en met een zanger worden we wel op de radio gedraaid.” Jared, ook bekend van The Voice, steelt de show met zijn brede lach en zijn dansmoves, die vast geïnspireerd zijn op Michael Jackson. Het is koud geworden en Sven roept het publiek op om maar wat te gaan bewegen. Onnodig natuurlijk, want met deze muziek gaat iedereen los.