Generatieconflict op de vrijdag van Concert at Sea 2018 Generatieconflict op de vrijdag van Concert at Sea 2018

Traditiegetrouw opent BLØF de CAS-vrijdag met een uur vol gastoptredens en covers. De eerste gast is Zoutelande’s Geike Arnaert. Ze geeft ons een loepzuivere versie van ‘My Favourite Game’ van The Cardigans. Dan vergezelt Ed Struijlaart BLØF met ‘Waiting On The World To Change’, gevolgd door Roel van Velzen met ‘Build To Last’, zijn favoriete “autorijliedje”.

Benjamin Traudes van de band TRAUDES komt indie anthem ‘Somebody Told Me’ zingen. Hij doet dat niet zo vlekkeloos als Brandon Flowers van The Killers zelf, maar schenkt ons wel een toffe versie van ‘No Diggity’, de cover waar Paskal het meest naar uit keek. Als dit het publiek nog niet deed meedoen dan kan ‘I’ll Be There For You’ het wel, inclusief de iconische klapjes uit de intro van Friends. 

Dé cover van de middag moet toch wel het duet van Jacqueline Govaert en Paskal Jakobsen zijn. Ze wagen het om ‘Time Of My Life’ uit Dirty Dancing te coveren en dat is, ondanks alle grapjes, een succes. Hoeveel mensen zouden de beroemde ‘lift’ nagedaan hebben op de Brouwersdam? Geike Arnaert maakt een terugkeer met The Bluebirds, die hun mooie harmonieën lenen aan Lorde’s ‘Royals’, terwijl Paskal erop los trommelt als Dotan.

Als de 3JS worden aangekondigd verwacht men misschien een Nederlandstalige cover met Volendamse snik, maar niets is minder waar. Jan Dulles covert namelijk ‘Black Hole Sun’ van Soundgarden en doet dat ongelofelijk goed. Een ode aan Chris Cornell. Aan het eind van de set van Cøver at Sea is daar ‘Bohemian Rhapsody’. Met de (kop)stemmen van de 3JS, BLØF, Roel van Velzen en de gehele Brouwersdam lijkt het even net op oud en nieuw. Een gezellige meezing-sessie om in de sfeer te komen voor de rest van de dag.

We zagen net Benjamin Traudes al even op het Zeeland podium bij Cøver at Sea, maar nu staat hij op Umoja met zijn band TRAUDES. Volgens de CAS-bio zoekt TRAUDES de grens op tussen hiphop en (elektronische) pop. De band komt uit Amsterdam en heeft een flinke club fans meegenomen naar Zeeland. Zij hadden geen last van die file.

Benjamin maakt veel reclame voor de eerste EP van TRAUDES: ‘CRLS & GRLS’, die al een paar maandjes op Spotify staat. De band speelt uiteraard alle vijf de nummers van de plaat. ‘BACK DOWN’ is daarvan de grootste hit en daar zijn ze enorm trots op. Met twee soulvolle zangers en een vette bas komt inderdaad de hiphop-invloed naar voren, maar Benjamin’s stem leent zich het best aan een beetje poprock. Het is toegankelijke en dansbare muziek en het zou best wel eens kunnen dat TRAUDES een enorme spurt gaat maken dit jaar.

Voordat Ronnie Flex het podium bestormt staan de tienermeisjes al klaar met hun telefoons. Ronnie opent met ‘In De Armen Van Een Engel’ van zijn laatste album Rémi en dan ‘Investeren In De Liefde’. Het publiek zingt alles mee en is aanzienlijk jonger (zeg maar gerust een hele generatie jonger) dan het publiek dat hier gisteren uit volle borst meezong bij Racoon. Ronnie heeft dat heus wel door, “doe je best op school!” roept hij en hij waarschuwt zijn jonge fans om hun telefoons erbij te pakken om te filmen aan het begin van ‘Fan’.

Ronnie Flex wilt dolgraag laten zien dat hij meer is dan de jongen achter ‘Drank & Drugs’ en geeft toe enorm zenuwachtig te zijn voor vandaag, “het is toch wel belangrijk.” Met het muzikale vakmanschap van Deuxperience vullen de liedjes van Ronnie enorm goed op. Je hoeft geen fan van de rapper te zijn om te genieten van de samenwerking tussen de muzikanten op het podium.

Nog geen 24 uur geleden bracht Ronnie Flex een nieuwe single uit, namelijk een cover van BLØF's 'Omarme Me'. Er is geen betere plek om zijn versie van dit liedje te lanceren dan op Concert at Sea. Ronnie Flex staat hier met een uitgestoken hand en die pakken we graag aan, want wat is dit een prachtig duet met Paskal. Dit was voor Ronnie een spannend momentje en daarom volgt hij het op met typische Ronnie trucjes (“maak die cirkel groot!”). Dat er iemand een cirkelpit heeft kunnen starten op Concert at Sea is een prestatie maar muzikaal gezien stort het de laatste tien minuten in. De Deuxperience spuit ondertussen het publiek nat met waterpistolen en heeft veel lol. Dat is ook wat waard.

Haevn werd bekend omdat twee van hun liedjes in autoreclames werden gebruikt. Maar Haevn is meer dan 30 seconden achtergrondgeluid voor een BMW, het is een van Nederland’s fijnste (dream)popbands. Vanavond laten ze Concert at Sea een uurtje meedromen in hun wereld.

Met een extra drie violisten en cellist staat het podium van Haevn vol. De liedjes klinken ook een stuk voller door de strijkers, die uitblinken in ‘The Sea’. Normaalgesproken spelen ze dit nummer niet op festivals, maar hoe konden ze het ook laten op Concert at Sea? Naast ‘The Sea’ is ‘Bright Lights’ het mooiste liedje van de avond. Het wordt door een enkele festivalganger meegezongen met gesloten ogen.

De nieuwe Umoja-tent heeft qua design iets weg van een schelp en het is niet zo gek dat er te midden van die schelp een pareltje te vinden is. Op de muziek van Haevn pakken geliefden elkaar stevig vast terwijl ze heen en weer wiegen. Dansmuziek is het niet echt en dat is lastig nu het koud is in de schaduw van de tent. Het publiek van Haevn loopt steeds verder naar achter om toch wat straaltjes mee te pakken, maar ze lopen gelukkig niet weg van de muziek.

In een sneltreinvaart gaat Muyayo Rif Nederland veroveren, pas maar op. Vandaag spelen ze twee keer op Concert at Sea (Strand en Umoja) en morgen staan ze op Down The Rabbit Hole. Het party collective maakt een combinatie van ska, punk en latin en dat is echt zomerse festivalmuziek.

Het jammere van Concert at Sea is echter dat er een ganse volksverhuizing plaatsvindt op het moment dat er van Zeeland naar Umoja gereisd moet worden. Guus Meeuwis-gangers en fans van Sting zullen Muyayo Rif daarom niet de moeite hebben gevonden. Toch is het gezellig bij de Umoja en Muyayo Rif zal gauw spaanse pepertjes in die gezelligheid gooien. 

Met kleurrijk geschminkte gezichten met overdreven grote glimlachen komt de band op. Het geklets van de frontman is door zijn sterke accent niet te verstaan, maar daar rekenen we ze niet op af. Vanaf minuut één levert Muyayo Rif een enorme dosis energie, tot de schmink van hun gezichten zweet. De mengelmoes aan ska, latin, en af en toe een beat om op te hakken doet het publiek vrolijk dansen. Aan gekkigheid doet de band ook wel, bijvoorbeeld wanneer de frontman in een varkensmasker een zak geld over het publiek uitstrooit. Een beetje verwarrend, wel een feestje. 

Sting en Shaggy... het is een combinatie die niet geheel logisch aan voelt. Beide artiesten hebben tophits op hun naam staan, maar 'It Wasn't Me' en 'Fields of Gold' lijken wel heel ver van elkaar verwijderd te zijn. Toch brachten de twee dit jaar het reggae-album '44/876' uit, waarop ze beiden cool poseren op een motor. De beste recensies kreeg het album niet, waarschijnlijk omdat het lastig wennen is aan de combi. Maar als afsluiter van de vrijdag van Concert at Sea is bijna twee uur aan chille reggae en wereldhits niet misplaatst. 

Het mag duidelijk zijn, BLØF is heel trots om wereldster Sting te mogen presenteren op het hoofdpodium van hun festival. Die wereldse kwaliteit is al bij het eerste nummer te herkennen. 'Englishman In New York' is het bekendste nummer van de zanger en het perfecte eerste nummer. De samenwerking tussen Sting en Shaggy werkt gelijk grappig als het nummer wordt omgetoverd tot 'Jamaican in New York'. 

Om de beurt worden er liedjes van het gedeelde album en individuele hits van de artiesten gespeeld. Tijdens de liedjes van Shaggy lijkt Sting tevreden te zijn om te bassen terwijl Shaggy over het podium swaggert in zijn gouden jasje. 'Don't Make Me Wait' is het leukste nummer van het nieuwere materiaal. De hele Brouwersdam deinst op en neer, maar begint pas te springen en mee te zingen zodra liedjes uit het tijdperk van The Police (zoals 'Message In A Bottle' worden ingezet.

Zo halverwege de set, tijdens het nummer 'Crooked Tree' krijgt Sting opeens een boevenpakje aan terwijl Shaggy een pruik van een rechter draagt. Het is een grappig gezicht maar maakt de samenwerking alleen nog maar meer bizar. Deze avond was voor velen puur genieten van de mooie nummers van Sting en de catchy nummers van Shaggy en daar moet het vooral om gaan.