Zeeuwse extra dag Concert at Sea 2018 Zeeuwse extra dag Concert at Sea 2018

BLØF en het Zeeuws Orkest: deze combinatie is geen nieuwe, maar wel een succesvolle. In 1998 brachten ze samen het livealbum ‘XXL’ uit. Met een 70-koppig orkest werden de Zeeuwse lijfliederen opgeblazen tot nummers van epische proporties. Dit is daarom ook de perfecte start van de “Zeelanddag” van Concert at Sea 2018, want kan dit Zeeuwser?

Heel passend opent BLØF met ‘Hier Aan De Kust’, wat al jarenlang een tweede volkslied voor ons is. Lied nummer twee, ‘Over De Dam’, gaat over dit festival dat de band al voor de 13e keer organiseert. Dat nummer moet even opnieuw, omdat de gitaar van Paskal niet meewerkt. Het zou na al die uren oefenen met het orkest zonde zijn om het door een technisch mankementje te laten verpesten. Het eerste kippenvelmomentje zit verscholen in ‘Liefs Uit Londen’. Dit is wel echt een van de mooiste nummers van BLØF, zeker zo met versterking van het orkest. Het publiek zingt mee en een van de violisten filmt het geheel op haar smartphone. Dit is gewoon een bijzonder moment.

Na ‘Wereld Van Verschil’, waarin de blazers van het Zeeuws Orkest bijzonder goed naar voren komen, is het moment dan eindelijk daar: ‘Zoutelande’ wordt ingezet. De gehele bevolking van Zoutelande is uitgenodigd en dat betekent dat er 1630 inwoners blij zijn om hier te zijn. Zij worden getrakteerd op een strakke versie van de hit met Geike Arnaert. In de lucht vliegt een vliegtuig rond met een spandoek waarmee Zoutelande BLØF bedankt. Betere reclame voor het toerisme in Zoutelande is er niet.  

Dit is voor velen het hoogtepunt geweest en dat is te merken als het Zeeuws Orkest een instrumentaal intermezzo voorschotelt. Ondanks dat het muzikaal erg sterk is, lijkt het niet helemaal over te komen in deze setting. Het publiek kletst ondertussen even bij. Jammer, want hierdoor zakt de set lichtelijk in. BLØF keert terug samen met Anneke van Giersbergen en geeft daarna met het heerlijke ‘Dansen Aan Zee’ het publiek nog een toetje. Een leuk voorproefje voor de BLØF-fan die voor het volle repertoire even moet wachten tot de band er Zaterdag weer staat.

Op het Strand podium genoot de festivalganger eerder vandaag al van Suzan & Freek en het Zeeuwse meisje Gwen van Oeveren, die vorig jaar indruk maakte bij The Voice Kids. Net als Gwen deed ook Jim van der Zee alle stoelen draaien bij The Voice of Holland. Met zijn zwoele, diepe stem won hij in 2018 de titel en vele harten.

Terwijl BLØF nog de laatste noten speelt beklimt Jim van der Zee op blote voeten het Strand podium. De helft van het publiek steekt de hand op bij de vraag “komen er mensen speciaal voor Jim van der Zee?”. Dit is de roem die komt kijken bij het winnen van een televisieshow. Toch kan er niets zo “down to earth” zijn als spelen met je voeten (bijna) in het zand. “Dit is de beste plek om te spelen, die vibe hier…” zucht Jim. Hij heeft gelijk, het is een privilege om hier in het zand te genieten van de muziek terwijl de zon in de zee zakt.

De eerste vier nummers die Jim speelt zijn covers van zijn idolen. Bob Dylan komt voorbij en ook aan Jeff Buckley wijdt hij twee nummers. ‘Hallelujah’ wordt zacht meegezongen en krijgt ook het grootste applaus van de hele set. Het is prachtig mooi, maar wel erg zware kost voor een luchtig strandfestival. Jim introduceert zijn eigen nummers ook als nummers die niet echt geschikt zijn voor festivals, maar dat was de eerste helft van de setlist ook niet per se. “We gaan hier niet vrolijk vandaan” grapt een festivalganger. Als Jim een bluesnummer ertussendoor gooit is dat een verademing. Maar laten we reëel zijn: niet alles hoeft altijd luchtig te zijn. Je gaat ook naar het Strand om talent van morgen te ontdekken, en dat is Jim met zijn prachtig diepe stem zeker.

Jacqueline Govaert laat het publiek een aardige tijd wachten, maar met een zonsondergang en een biertje is dat geen straf. Zo hebben ook de Danny Vera-gangers tijd om de tocht naar het strand af te leggen. “Welkom bij het gammele strandhuis” geint presentator Viggo Waas. Als de zangeres het podium betreedt lijkt ze zonlicht uit te stralen: dit is zo’n artiest die nog bij elk optreden een lach van oor tot oor draagt.

Het moet een mooi uitzicht zijn voor de band, een strand vol, iedereen met de bips in het zand. Er blijft één norse meneer pal in het midden staan en als hij dan ook eindelijk gaat zitten begint het publiek te juichen. Ondertussen speelt Jacqueline haar liedjes moeiteloos weg. Dit is zeker niet haar eerste Concert at Sea, maar ze lijkt er enorm van te genieten. “We waaien helemaal uit onze panty’s hier!” lacht ze.

De eerste twee nummers (‘Simple Life’ en ‘Back Of My Hand’) speelt Jacqueline piano, daarna danst ze met microfoon over het podium. Die jonge Krezip-energie heeft de zangeres al een tijd niet meer, maar de rustigere en ingetogen liedjes liggen haar ook goed. Het is bijzonder om haar zo in haar element te zien op het piepkleine Strand podium. Rond 21:30 vertrekken er sliertjes mensen om de eerste minuten van Racoon mee te pakken. Het optreden Jacqueline Govaert is fijn maar boeit niet iedereen tot de allerlaatste minuut.

Presentatoren Viggo Waas, Joep van Deudekom en Peter Heerschop kondigen Racoon met plezier aan. Ook zij hebben deze mannen al een aantal edities meegemaakt, ze zijn ook echte CAS-veteranen. Ze warmen het publiek een beetje op nu de temperatuur flink gedaald is, “de mannen doen “Ra”, de vrouwen doen “Coon!””. Lachend komt de band op, “wij zijn Racoon en we zijn er altijd” zegt Bart. Ze staan hier inderdaad vastgelijmd op de festivalposter.

Op Concert at Sea speelt Racoon altijd een hitparade en dat is heerlijk voor het meezingende publiek op de Brouwersdam. Tijdens de eerste tien minuten rammen ze er ‘Brick By Brick’ en ‘Took A Hit’ al doorheen. Even lijkt Bart na een stukje ‘Hit The Road Jack’ een cover van ‘Zoutelande’ in te zetten, maar dan stopt hij. Dat nummer zullen we heus nog wel horen dit weekend.

Bart staat wel bekend om zijn gegrap tussen nummers door en ondanks dat hij geen ouwehoer had beloofd praat hij de stiltes vol. Hij vertelt dat ze in de supermarkt wel eens een liedje van Racoon draaien maar dat de mensen daar dan “zijn smoel niet herkennen”. Maar dat is toch juist de charme van Racoon? Ze hebben dan geen wereldroem, geen ‘Zoutelande’, maar wel een enorme lijst meezingers en dat blijkt maar weer op Concert at Sea. Racoon zet de succesformule in: tranentrekkers ‘Don’t Give Up The Fight’, ‘Love You More’ en ‘Oceaan’ komen achter elkaar voorbij. Die snik in Bart's stem doet nog altijd de ogen wat vochtig aanvoelen, hoe vaak je de band dan ook gezien hebt.

Na dit emotionele drieluik is het tijd om te springen op ‘Feel Like Flying’, een van de eerste grote hits van de band. Dan draagt Bart ‘Bring It On’ op aan zijn vader, van wie hij veel wijze lessen heeft geleerd, onder andere “Bartje, die draak bij de Efteling is niet eng”. ‘No Mercy’ en ‘Liverpool Rain’ komen ook nog voorbij en dan zijn alle nummers van de Best Hits parade wel een beetje op. Het was een vanouds gezellige avond met Racoon.