Aïcha Cherif begint de avond solo, maar na het eerste nummer voegt bassist Daan Gooren zich bij haar op het podium. De drummer is thuis gebleven, al zegt Aïcha dat dat misschien maar beter is, omdat het anders misschien wat te hard wordt. We zullen het nooit weten. Wel ontdekken we dat Aïcha de drummer in ieder geval niet nodig heeft om hele fijne muziek te maken. Het ziet er allemaal heel simpel uit. Van de kleding tot het gemak waarmee gitaar en bas bespeeld worden. En dat is absoluut in de goede zin bedoeld, en het verveeld geen moment. Aïcha’s muziekstijl wordt dan ook terecht omschreven als de liefdesbaby van Lianne La Havas en Jeff Buckley. Aïcha en Daan gebruiken vakkundig de mogelijkheden van hun instrumenten om een fijne, intieme set neer te zetten. Een mooie opening van de avond.
Ondertussen is het goed volgelopen, en zijn zo goed als alle stoelen op het podium bezet. Deze opstelling draagt bij aan de informele sfeer van het optreden. Het zorgt echter ook voor een gapend en nogal ongemakkelijk gat achter de artiesten. Een paar schotten hadden niet verkeerd geweest. Gelukkig heeft het geen invloed op het geluid of de muzikale prestaties van de avond.
De Zeeuwse Concertzaal in Middelburg biedt in samenwerking met De Spot het podium aan Chantal Acda, Aïcha Cherif én het publiek. Voor de gelegenheid mag het publiek plaatsnemen op de verhoging achter op het podium, en staat de muziekinstallatie met haar rug naar de zaal. Het resultaat: een intieme avond vakmanschap om van te smullen.
Chantal Acda’s muziek wordt vaak omschreven als ‘fluisterpop’. Vanavond is daar, op Chantal’s zoete zang en gitaarspel na, weinig van te bekennen. Met haar voltallige band laat Chantal zien dat muziek emotie is. En dan mag je je helemaal laten gaan, ook al was beloofd het een beetje rustig te houden. Het is een lust voor het oog om de band te zien spelen én genieten, en het muzikale vakmanschap spat er van af. Niels van Heertum gebruikt zijn euphonium (een blaasinstrument vergelijkbaar met een bariton) ‘normaal’, maar maakt ook loops en produceert hiermee een uniek geluid. Drummer Steven Cassiers van Dans Dans speelt voor het eerst mee met Chantal Acda. Tussendoor nog even luisteren op een koptelefoon en oefenen hoe het allemaal moet, maar vervolgens spelen alsof hij nooit anders gedaan heeft. Alan Gevaert (dEUS) kijkt naar zijn basgitaar op een manier waarop een verliefd koppel elkaar in de ogen kijkt. Ondertussen verleidt Gaëtan Vandewoude je met zijn passievolle gitaarspel. De muziek overstijgt hierdoor elke vorm van pop en nijgt af en toe zelfs een beetje naar acid rock.
In het oog van deze briljante muzikale storm staat Chantal Acda. Tokkelend op haar gitaar zingt ze ons door deze muzikale reis. Tussen de nummers door vertelt ze over de nummers, eenhoorns, en haar band. Met haar muziek en haar openhartigheid vormt ze de verbinding tussen publiek en band. Ze creëert hiermee een informele sfeer waardoor het optreden een uit zijn voegen gebarsten huiskamerconcert lijkt. De staande ovatie aan het einde is dan ook welverdiend. Chantal Acda doet solo de toegift. Hiermee gaan we weer terug naar de zoete fluisterpop en brengt ze ons weer terug op aarde na een reis door het muzikale universum van Chantal Acda en haar band.
Aïcha Cherif