Op deze regenachtige avond is de abdijtoren van De Lange Jan misschien wel de mooiste plek om te zijn. Voor dit optreden moest gereserveerd worden en het blijkt het zeker waard te zijn om een van de meest intieme optredens van de Popronde mee te maken. Na het beklimmen van 207 trappen is daar Pitou die met haar prachtige klassieke stem de koude toren opwarmt. Normaal wordt ze begeleid door twee achtergrondzangeressen maar Pitou staat ook alleen erg sterk en maakt gebruik van de zeldzame akoestiek. In de gierende wind en in het licht van tientallen waxinelichtjes speelt ze tijdloze liedjes in een ruimte vol geschiedenis. Vooral het spookachtige ‘Lay This Woman’ zorgt voor kippenvel. Een tikkeltje zenuwachtig debuteert ze een liedje van slechts vier dagen oud. Er wordt dankbaar naar het kleine cadeautje geluisterd. De regen tikt tegen de raampjes en het publiek laat zich met gesloten ogen meevoeren en ontroeren. (JK)
De popronde biedt elk jaar ook ruimte aan singer-songwriters. Ook dit jaar heeft de organisatie een aantal mooie locaties gevonden om deze tak van muziek goed tot zijn recht te laten komen: abdijtoren De Lange Jan, De Herberg, Seventy Seven en het wat meer klassiek ingerichte ZenC.
De Herberg is een prima plek voor een troubadour als Ruud Fieten, een van de 25 meest geboekte acts van Popronde 2016. Liederen voor bij het haardvuur. Dat is wat de Meppelaar maakt. De potkachel is dan wel uit, toch is het knus op de eerste verdieping van het pand. Fieten vertelt en speelt. ‘The Greenland’ gaat over zijn zieke moeder. ‘Everybody Lies About Their Size’, over dat mannen vaak opscheppen over de maat van hun penis, een lied wat hij maakte voor een Amsterdamse internetserie. Het lied brengt een lach in de zaal, niet alles hoeft zwaar en weemoedig te zijn, gelukkig. De Daniel Norgren-cover ‘Why May I Not Go Out And Climb The Three?’ is magistraal. Het melancholische ‘Wintercome’ ademt de film ‘Into The Wild’, niet in de laatste plaats door de videoclip die bij het nummer hoort. Laat het liedjes maken maar aan Fieten over. Het uitgestrekte Drentse land is zijn inspiratiebron. Dat past prima in de platte Zeeuwse polders. Fieten komt heel dichtbij met zijn warme stem. Je voelt je thuis als hij zingt. Laat de regen maar tegen de ramen slaan. Het vuur is aan. De grote keukentafel kraakt als je de stoel aanschuift. Ga lekker zitten, Fieten speelt. Je bent thuis. (GK)
De Friese singer-songwriter Tolls (Daan van Beijeren) heeft in ZenC een goede locatie toebedeeld gekregen. Al klinkt hij in de eerste nummers als een achtergrondpianist die een mooie avond in dit restaurant opluistert met wat saai gepingel. Naarmate het optreden vordert, komt zijn talent bovendrijven en zet hij zich neer hij zich als breekbaar man. Van Beijeren heeft een breed scala aan verhalen. Met een glimlach vertelt hij ze, terwijl hij zichzelf begeleidt op piano en later gitaar. Ondersteund door gitarist en partner in crime Nigel Passage. ZenC is muisstil als Tolls speelt. Prachtig is het. Indrukwekkend stil, vindt hij zelf. Een luisterend publiek, dat is wat je als singer-songwriter wil hebben. Tolls dwingt het af. Zijn vaste celliste kon helaas niet mee, dat had de muziek nog een extra dimensie gegeven. Zeker bij het nummer ‘Windfall’, waarin het instrument een prominente rol heeft. De geboren Amsterdammer krijgt in Leeuwarden coaching van Geert van der Velde, beter bekend als The Black Atlantic. Als een soort eerbetoon aan hem krijgen we het The Black Atlanticnummer ‘Reverence For Fallen Trees’ voorgeschoteld. Breekbaar en echt. Het is Tolls ten voeten uit. Eenmaal in zijn rol is hij niet te stoppen, en waarom ook. Het is goed zo. (GK)
Het Haagse AAPNOOTMIES is op het laatste moment ingevlogen om The Motto te vervangen, die te kampen had met een ziek bandlid. AAPNOOTMIES is de band rond zangeres/toetsenist Dinaira Scheffers, vandaag bijgestaan door drummer Joost Wesseling. Officieel is de groep met z’n vijven, maar ook als duo houdt de act prima stand. Met kleine Nederlandstalige liedjes die ergens het midden houden tussen het werk van Eefje de Visser, Spinvis en het solowerk van Henk Hofstede pakt Scheffers het publiek in. Al blijft het erg rumoerig in de blokhut, die aan de bar is vastgebouwd. Dat heeft als grootste nadeel dat de teksten amper te verstaan zijn en daarmee compleet hun kracht verliezen. De single ‘Mevrouw Vandaag Gaat ’t Om Jou’ en het meest recente ‘Saartje Kom Je Buiten Spelen’ evenals afsluiter ‘Super Toverkracht’ zijn in potentie leuk en ademen melancholie. Toch hebben de nummers niet het effect wat ze zouden moeten hebben. Er mist urgentie om het publiek ademloos te laten luisteren. Al met al is het een knappe prestatie om onverwacht een optreden te doen 150 kilometer verderop, maar al het enthousiasme van de zangeres en haar kompaan te spijt. Het is geen gedenkwaardige show. Hopelijk heeft de band op volle sterke meer overtuigingskracht. (GK)
Het singer-songwritergenre is breed en wordt ook zodanig geëtaleerd in De Popronde. Singer-songwriter, indie, folk, poëziepop. Geef het beestje maar een naam. Nederland bulkt van het talent in deze hoek van het muzikale spectrum. Dat hebben we vanavond weer gezien en gehoord.