ZERO ZERO ZERO zoekt de uitdaging in een zelfopgelegde beperking
Nieuw mini-album TEN TEN TEN bevat tien liedjes in iets meer dan tien minuten
Op de toepasselijke datum 10 oktober (10-10) verscheen TEN TEN TEN, het nieuwe mini-album van de alternatieve rockband ZERO ZERO ZERO. Toen we gitaristen Gijs Wilbrink en Freek Liebrand twee jaar geleden spraken kwam dit project al even ter sprake. Het plan was destijds om tien nummers in tien minuten op te nemen en die uit de brengen op 10 inch, daarom ook drie keer TEN. “We willen kijken hoe je in één of anderhalve minuut een effectief liedje kunt maken”, vertelde Gijs Wilbrink daar toen over. “Denk bijvoorbeeld aan 1984 van Ryan Adams, een beetje zijn ode aan The Replacements en Hüsker Dü. Dat zijn elf nummers in veertien minuten en daar zitten nummers bij van 1 minuut 15 die voelen als volwaardig popliedjes met een kop en staart.”
De tien liedjes op TEN TEN TEN tellen samen net geen elf minuten en bewegen zich qua stijl tussen punkrock, indie en emo, met belangrijke rollen voor de drie elektrische gitaren, de lekker droge drums en Wilkbrink’s doorleefde stem. Het kortste nummer duurt nog geen 30 seconden, het langste 1 minuut 38. Het album begint met met Replacements-achtige ‘Ooh Death! Come on Down!’ dat heel soepel overgaat in ‘Re: Ooh Death! Come on D…’, alsof het één nummer is.
Prijsnummer is ‘You Lie You Cheat’ dat, mede door de intense uithalen van Wilbrink, klinkt als Bruce Springsteen die in een punkband zit. Het akoestische en lo-fi opgenomen ‘A Little Lost pt. 1’ lijkt inderdaad een beetje verdwaald tussen al die elektrische liedjes. Na negen minuten zijn we al bij het sterke, punky ‘Part Two’ dat na anderhalve minuut langzaam wordt weggedraaid, om te voorkomen dat het buiten het concept valt. Het klinkt echter alsof er nog meer in het muzikale vat zit.
Hoewel het concept van tien compacte nummers in tien minuten op het eerste gezicht wat geforceerd lijkt, heeft de zelfopgelegde beperking gewoon voor tien fijne en vooral ook afwisselende liedjes gezorgd. Door hun punkrock verleden zijn korte nummers natuurlijk ook wel iets waarmee de bandleden bekend zijn. Sowieso nodigt de plaat uit om nog een keer af te spelen, iets wat met een duur van nog geen elf minuten makkelijk is te doen.